Opera e Oborit, ne qytetin perandorak te Vjenes, galeria e katert, nje vend nga ata qe kushtojne dyzet grosh por qe me ishte dhene gratis nga shefi I duartrokitesve. Fausti I Gunoit dhe zorret qe me kercisnin. Por c rendesi ka kjo, kur je vetem tetembedhjete vjec e gjysme! Prane meje rrinte nje vajze. Shikimi im I shpeshte qe I hidhja rreshqitas, megjithese ishte erresire,mundi te vinte re nje fytyre te hijshme dhe te embel, floke te verdhe te mbyllur. Para fillimit te aktit te dyte ne nisem te flisnim me njeri -tjetrin. Nje ze I ngrohte. Lumtluria erdhi,me ne fund! Kur je kaq I ri, gjithmone thua : me ne fund, sepse s te d el koha. (Kurse ne te vertete,gjithe ajo kohe rri e pret kot). Fqinja ime me Akti zhvillohej ne kopsht: Te dashuroj, e ytja jam, dot s te harroj? Une hap pellemben e dores sime, te se djathtes,dhe vertet, ne menyre te pavetedijshme, e afroj pak drejt saj?dhe ajo, pa me veshtruar,ve doren e saj te majte, ate te zemres,heshturazi ne timen. Un s guxoj qe ta shterngoj kete dore te vogel e te dredhur?e mbaj me kujdes pasi nje zokth te gjore, e mbaj per nje kohe te gjate, shume te gjate -derisa mbaron akt Pushimi I madh. Me kot I lutem, qe te dalim pak e te shetisim. Un filloj e behem kembengules. Ajo me falenderon me nje shikim te frikesuar, qe s po mundem ta kuptoj,dhe nuk leviz nga vendi. Une s I ndahem, kam deshire te madhe t ia mbush mendjen per nje piknik neser, pasneser, shpejt, sa me shpejt? kam shume qejf te bredh me te ne pyllin e Vjenes, permbi ne det te te tere gjethesh te verdha, sepse eshte vjeshte dhe, ne ke Sa bukur do te ishte? Nuk besoj , qe ju do te shkonit me mua?, me pergjigjet ajo dhe un prape s po mund ta marr vesh. I pergjerohem, I betohem,harroj cdo kufi. Pst!Pst!Qetesi! hungerojne nga te gjitha anet.(Kane te drejte!Por, o Perendi ! Une jam vetem tetembedhjet vjec e gjysme!) O kor engjesh,tufe qiellore, per jete-stine?-Bie sipari.Une plotesoj detyren time si duartrokites I Operes se Oborrit, pastaj ngrihem.Ajo qendron ulur. Eshte me mire qe te ngriheni? Shkoni ju, une me siguri nuk do te dal me ju, me siguri qe jo, me pergjerohet ajo. Une ia rrembej nga dora marken e garderobes.Fitore kam nje peng! Sulem dhe marr mantelin e saj, pastaj kthehem dhe, me mantel ne dore ia mberthej syte deres.Pres. Dhe ja, me ne fund?nje vajze e cale me afrohet, duke zvarritur hapat. Me lejon qe t ia mbaj mantelin. Shum faleminderit, -thote ajo me ze te te vrazhde dhe me veshtrim te perhumbur diku ne zbrazetire. Une s arrij ta fsheh dot tmerrin tim, belbezoj dicka si Mirupafshim!? ?.Pothuajse se nje jete njeriu ka kaluar qe nga ajo mbremje.Qe atehere shume dolli jane ngritur per mua:Pije te embla, te tharta, te hidhura?Por prapseprape ky cerek-shekulli nuk ishte aq I embel, aq I tharte dhe aq I hidhur sa duhej, saqe te bente qe un ta harroja, se atehere arriti te shuhej e gjithe dashuria dhe I gjithe mrekullimi, vetem e vetem sepe?njera kembe ishte me shkurter se tjetra. Ate krijese te mjere un e kerkova gjate gjithe ketyre viteve, sic mund te kerkoj driten nje I denuar me erresire te perjetshme ?.e kerkova me sy te e me zemer. Por kurre nuk e takova. Kam bredhur dhe kam pare nje pjese te mire te lemshit tone tere plage,shum gjera te jetuara I harrova ne menyre mosmirenjohese,disa edhe I ruajta me kujdes.Por kurren e kurres une s do ta harroj ate, calamanen e gjore, e cila ndejti prane meje atje ne galerine e katert dhe qe s desh te ngrihej me asnje menyre, vetem e vetem per te fshehur te meten e saj nga nje veshtrim, I cili e ledhatonte. Sot, pas njezet e pese vjetesh, une I them asaj: Me falni!- dhe ia puth duart si fajtor.
(Tregimi I pabotuar I Aleksander Moisiut eshte zbuluar ne Vlore, 1999)
e zgjodhi: Servet Demiri
Portal 
15/10/2009, 00:08