Alfred Çapaliku

Fund Shekulli


Ora ngelur në cep të dymbëdhjetës,
Në fushën e bardhë: dje, sot a nesër?
Rusët po i lodh zemra e Jelcinit,
Amerikanët - seksi i Klintonit,
Zviceranët - katastrofa ajrore,
Brazilianët - humbja në futboll
Dhe shqiptarët - procesi i vetvetes,
Vallë a jemi dje, sot apo nesër?



Njerëzit e gurit

Burrat e kohës së gurit s ishin të ngurtë,
Visheshin me gjethe, u lulëzonin brinjët,
Zbutnin gjithandej gratë e egra,
Shpiknin vegla pune me majë, rrumbullak,
Nuk njihnin sistem numërimi për fëmijët,
Shpellat i thellonin me britma pasioni,
Jetonin një shekull sipas tyre

Dhe


sosnin në skuptura naive.



Karnavalet


Ditën e karnavaleve të botës,
Maska gjithëfarësh nën ritëm prej shiu
Luajnë kuplete me fund gazmor,
Kafshë imitojnë, insekte xhunglash,
Asimetrikisht bëjnë pirueta,
Për të harruar maskat e vërteta.


Alfabeti i Vitit


ACARIM...

BARUT...

CINIZEM...

DROGË...


Të harrohet ky kod kuneiform,
Përhapur me valë e me ekran,
Shtypur në kolona mijëra kopjesh,
Përsëritur ndër fjalime kollaresh.


T'i heqim gjithë dërrasat e zeza,
Të shkruajmë veç me germa të bardha,
Ndër pëllëmbë të zgjatura fëmijësh,
Alfabetin e shkurtër më të ri:


A - AJËR!

B - BUKË!

C - CICERIMË!

D - DASHURI!



Simbozë


Dy gjysma jete nuk bëjnë një jetë,
As pjesëtuar nën kryqin e dhimbjes,
As shumëzuar në iksin e shpresës,
Të mbledhura me vetveten e mjerë,
Të zbritura nga maja rrokaqiejsh.
Njeriu ngjyron si pylli në vjeshtë,
Dy gjysma jete nuk bëjnë një jetë.

Djemtë e rrugicës dhe plaku

Ku janë djemtë e rrugicës së vjetër?
Pyesin rrugët dhe lagjet fqinje.
Ku është zhurma e lodrave të verës?
Në pluhur vetëm gjurmët e tyre.

Të bukurit dhe të mirët djemtë,
Të shkathtit, të pandalshmit ku ikën?
Një zë, nga pragu i ngurtë i derës,
Njërëzve u thirri: - Djemtë u rritën!

Lule vilet vareshin mbi derë
Dhe e ndritnin plakun si fererë.

- Secili djalë braktis murishtën,
Të gjejë të panjohurën e vet,
O njerëz të mirë, pas shumë vitesh
Rrugica do të krenohet me djemtë.

Shpejt erdhi rritja e djemve,
Do të vijnë te na shohin përsëri
Dhe do të sjellin me vete,
Vajzat që kanë marrë me dashuri!

Plaku. Lule vilet mbi derë.
Në zemrat e njerëzve, djemtë.



Alfred Capaliku ka qene profesori im i Letersise shqiptare ne universitetin "LUIGJ Gurakuqi " te SHKODRES!

I uroj suksese kudo!

Qiej mermeri

Qiej mermeri
pa peshë,
dallëndyshe kundër rrymës
pa mbërritje,

Pleq ripërtypës kujtimesh
pa tym,
Aerobi pemësh bri rrugëve
pa erë.

E bardha bëhet e kaltër,
E zeza mbetet pa bojë.
Zaret janë hedhur,
Jeta është lojë

Pikat e shiut, lotë virgjëreshe,
Prishen në shtratin e lumit,
Avullojnë të mistershme,
Si britma pa dënesë.

E bardha ngjyhet me të kuqe,
E zeza ndërron bojë.
Në kurthin e ditës,
Jeta është lojë.


A.Capaliku ka qene profesori im i letersise ne universitetin "LUIGJ GURAKUQI "te Shkodres!

-- In memoriam
"Un jam i Zotit! Qiellin a mund ma pritsh?"
Gegnishtja e ndalun jehonte ilirisht
Dhe kumti flatroi mes yjesh pa u fikun,
Mbas çastit vdektare sa shpejt kishte rilindun.

Të vinte era lule, i veshun me gjeth,
Shejtnisht përmbi krye të shndriste nji rreth,
Në kohën e amshimit nuk ishe dikushi,
Por ambëlsia vetë, Poeti Prennushi.

Stina e gëzuar
Si frynin erërat e stinës ashtu mbrëmë,
Sikur pranvera jepte koncert me tre violinistët
e muajve të saj,
Në sheshet e rrugëve dhe periferitë.

Si endeshin të dashurit nën ombrellat gazmore,
Dy nga dy
Dhe shpërndaheshin mes blerimit nën ritmin
e shiut.

Të gjitha këto ndodhën mbrëmë,
Kur të prisja ndanë një BAR-i
Dhe emrin ta gdhendja në avujt e xhamit.