Alma Papamihali

Krijimet në vazhdim i shkëputa nga libri 'Nën tingujt e Natës' të Alma Papamihalit.

Redaktor: Viktor Canosinaj
© Autori
ISBN 978 - 99956 - 05 - 15 - 5
Shtypur në shtypshkronjën 'Emal'



NËNË

Çdo të thotë nënë vallë?
Të duash me zemër jo me fjalë.

Çdo të thotë nënë të jesh?
Në mbrëmje e fundit të biesh të flesh.

Çdo të thotë nënë të quhesh?
Asnjë lodhjeje mos i druhesh.

Çdo të thotë nënë të thërrasin?
Lumturinë e botës ndër duar të zgjasin.



MEGJITHATË...JETOJMË

Një natë pa gjumë,
lind një ditë të vdekur...
megjithatë jetojmë
dhe ditën pa e prekur...



KORÇA

Dashuria s´ka qenë "një",
Por prej kohërash vetë i dytë,
Ndaj nuk dua veç Tiranën,
Por dhe Korçën kam si sytë.

Degëzat e pemës sime,
Tutje gjer në Korçë vanë,
Sythet tek ime më
Dhe rrënjët në Tiranë.



NDONJËHERË...
Bota më duket e vogël,
Sa mundem t´a mbaj në duar.
Ëndrra më duket pa vlerë,
Sa mundem t´a shoh dhe zgjuar.


Dita më duket sekondë,
Dhe orëve vlera i´u humb,
Ndonjëherë kërkoj të pamundurën,
Por s´mundem t´a gjej kund.


Ndonjëherë, bota duket e vogël
Dhe ti ecën brenda saj.
Unë botën mbaj në duar,
Heshtur ndihem pa faj.

Ndonjëherë, por vetëm ndonjëherë,
Arrij të mbaj botën në duar.
E vërteta është krejt ndryshe,
Unë thjesht kam imagjinuar.



GËNJESHTRA

Kush thotë kurrë s´ka gënjyer,
gënjen!
Kush pyet ç´është gënjeshtra,
gënjen!
Kush thotë gënjeshtër s´ka dëgjuar,
gënjen!
Kush thotë gënjeshtrën ç´e dua,
gënjen!
Derisa në një botë të gënjeshtërt,
rron,
Dhe të vërtetën brenda gënjeshtrës,
gjen.



MORALI

Mbeta një njeri
i moralshëm në jetë,
përderisa s´jetova,
ashtu siç desha vetë...



DIETAT

Sa njerëz
vuajnë nëpër botë,
me dieta lloje - llojesh...

Të mendosh hollë
për një problem,
s´mjafton të dobësohesh...



SHPIRT FEMËR

Nëse së dyti do rilindja,
Pyetur nga zoti më parë,
Në doja te isha vajzë apo djalë,
Përgjigje do shkruaja pritjeve,
Me lotë jo me fjalë.

Nëse së dyti do rilindja,
Pyetur nga zoti më parë,
Në doja të isha vajzë apo djalë,
Përgjigje do shkruaja në hënë,
Me puthje jo me fjalë.

Nëse së dyti do rilindja,
Pyetur nga zoti më parë,
Në doja të isha vajzë apo djalë,
Përgjigje mëngjeseve do shkruaja,
E pakohë, ndaj s´do kuptohej fjalë.

Nëse së dyti do rilindja
Pyetur nga zoti me parë,
Në doja të isha vajzë apo djalë,
Skuqja e purpurt do më përshkonte.
A skuqen meshkujt vallë?



POETËT

Poetët...ah...poetët,
...............ç´njerëz qenkan,
...................................vallë?

Lindin,
..........të dashuruar,
..................dhe vdesin beqarë.



EMIGRANTI

Diku veç në tavolinën
Me mbulesë të bardhë shtruar,
Birrë të huaj ke përpara
Dhe një pamje të menduar.


Diku veç në tavolinën
Në një qoshe të lokalit,
Shokun tënd se ke përballë
Pi vetmuar ti prej hallit.


Diku veç në tavolinën
Në një lagje të panjohur,
Gjithçka është akull e ftohtë
Vetëm birra është e ngrohur.


Diku veç në tavolinën,
Që të bën ty shoqëri
Gotën s´di ku t´a trokasësh,
Tavolina s´është njeri.

Xhelozi vjeshte

Unë prisja vjeshtën ndryshe për tu ndierë,
Nën fëshfërimë të flija pak lëkundur,
Si nëpër ëndërr vërdallë të vija
Dhe të përgjoja, heshtur pa u dukur...

Më mori malli të ndihem xheloze,
Ndaj prisja vjeshtën, ndryshe për tu ndierë,
S´më bie mendja për detin e fjetur,
Për ngjyrën e bronxtë, që mora në verë...

Unë prisja vjeshtën të shtrihesha mbi gjethe,
Aty-këtu të verdhesha dhe unë,
Nuk thonë kot kur ndihesh xheloze,
Je dashuruar mbase më shumë...

Shira te çmendur


E kush të tha
që çmenduritë,
për të paligjshmen
botë krijohen,
për atë, që asnjërës
gjuhë si përket,
e mes të nxirash re jeton,
heshtet,
edhe kur flet ...

E kush të tha
të mbyllurat valixhe
me vete t´i marrësh,
ashtu si unë...
sa drynë-humbur
paska kjo botë,
që çmendur s´janë,
por jetën,
quajnë punë...

Ndaj mos më thuaj
që s´të pëlqen,
dhe ty si unë
e çmendura botë,
të heshturit rrufekrisur
le të jemi,
shirave përmbytës fjetur,
që dëshmitarë
çmendurie i kemi...

Tjeter - Njeri

Me sa shoh,
S´qenkam më kush isha,
E tëra kam ndryshuar.
Dua, kë s´do doja
Dhe ushqehem,
Me ç´nuk kisha provuar...

Të ka qëlluar
Dhe ty ndonjëherë,
Që veten mos ta njohësh,
E tjetër-njeri shndërrohesh,
Dhe pse jo gjithmonë,
Tjetrin mund ta shohësh...?!

Ndonjëherë, as ti se di,
Që je shndërruar...tjetër-njeri!

Ti grua

Më mirë pasqyrës mos u shih,
kur ditës ndonjëherë
të mbushen sytë me lot,
ti grua...
që shpesh,
i thua "jo" mëshirës,
dhe përflet me vete,
mbylljen e një dite kot...

E të nesermen
kur zgjohesh përsëri,
një grusht qiell rrëmben,
e fytyrës ia vesh shkujdesur,
si vetë koha,
kur humbet shenjat gri,
dhe vrenjtësirën e saj,
fsheh duke qeshur...

Shpesh buzë-gjakur,
por formë-tjetërsuar
ndaj e çrregullta hënë
tënden gjini ka marrë,
nga të tuat duar,
pelerinën pret nata,
qëndisur ëndërryjesh,
apo ëndërr-vrarë...

E mbyllet gjithçka,
dhe nis përsëri,
ashtu si vetë udhëtimet
rezervuar më parë,
por ti ndonjëherë,
pasqyrës mos u shih,
nuk je e vetmja grua,
që një ditë ka qarë.

Lutjet e mia

Nuk lutem për vete,
por për ty,
që dashuria të mungon...
Ti, që shpesh s´kupton
se ç´ngjet me botën,
e shurdhër je,
dhe nëse dëgjon...

Lutem për atë,
që dhimbjen e lindjes,
se provoi kurrë...
e në zot s´u shnderrua,
për t´i treguar botës,
që qielli është grua
dhe aspak burrë...

Lutem për ty,
që ëndrrash zilish fle
dhe jo i qetë si të tjerë...
Sa e padrejtë
të duket jeta,
ndaj per ty lutem,
mos ndihesh mjerë...

Për ty lutem,
që prej vitesh
lotët të janë shteruar...
Nëse dikur sytë
të bukur qenë,
sot gjurmë-zhdukur përrenj,
tokës harruar...


Nuk lutem për vete...
Jo!
Unë,
Dashuroj,
Lind,
Qaj,
S´kam zili,
por dashurohem përsëri...
Për ty dua të lutem,
që pasi të kesh vdekur,
të kesh kuptuar
artin e të qënit njeri

Ne stolin e vjeshtes

Nëse një ditë do ndihesh ftohtë,
Qilim i vjeshtës të jetë zbuluar,
Gjithçka përreth të ndihet zhveshur,
Aty do jem, s´të kam harruar.

Do marr me vete stolin e drunjtë,
Aty-këtu me gërma gdhendur
Ca data puthjesh zhgarravitur,
Nuk skuqem më, për ti përmendur.

Nëse një ditë do ndihesh ftohtë,
Kur vera tradhëtisht është fshehur,
Me stolin tonë do vi me vete,
Pas ngjyrash vjeshte do jem dehur...

Kur qesh me ty

Nëse e nesërmja për kafe,
Mjergull do më servirë,
Dhe mëngjesin s´do mund,
Ta shoh si më parë,
Me ty do vazhdoj të qesh,
Unë përsëri do qesh...
Aspak s´do më mbetet,
Një shije e vrarë...

Do t´i them një dite,
Përseri "mirmëngjes",
Të gjithëve!
Dhe nëse këmbë njeriu s´do shoh,
Ndodh shpesh që boshe,
Ditët më duken,
E netëve,
Fytyra të dashura njoh...

Me ty do vazhdoj
Të qesh përseri,
Aq kohë,
Sa mendimet lirshëm do shëtisin,
Mos kujto se jetës,
Gjithçka mund t´i thuash,
Ndodh ndonjëherë që,
Ëndrra dhe guximi të braktisin...

Por unë do vazhdoj
Të qesh përsëri,
Dhe jehonën-zë,
Do pres të më rikthehet,
Kur me tënden orë
Të kesh arritur ti,
Një ditë do ketë vdekur,
Një natë do nisë të dehet...