Poezi nga Bardhyl London

VETEM ITAKA MBETET
Kane nderruar anijet.S'jane me si te Odiseut.
Kane nderruar dashurite.S'jane me si
te Manelaut.
Grate ndyshe jane.S'i ngjajne me Helenes.
Dhe prape do te nderrojne ne shekujt
parparendes.
Vtem Itaka mbetet.
Itaka te femijea,Itaka te gjeniu
ajo, e perjetshmia,
enderra,
dashuria,
jeta,
vdekja:
Itaka-vete njeriu.


AMANETET E POETIT
Nese syte e tu do te qendrojne te menduar
mbi keto vargje,
une do te shoh
nje enderr te bukur.
Nese syte e tu do te dridhen sado pak
nga keto vargje
une i gjithi do t kumboj si nje kitare
deri ne agim.
Po nese syte e tu do te kalojne indiferente
mbi keto vargje,
atehere une do te kem vdekur.
Mos harro te vish ne harrim.




NE TREGUN E RREFUGJATEVE
Ne tregun e refugjateve
kepuce po bleve,
ato do te te cojne vetem ne vise te trishtura
Po bleve magnetofon, ai vetem do te qaje.
Ne tregon e refugjateve ,
tensioni do te te ulet.
Ndaj mos harro,
merr gjithmone nje te aferm
nga krahu te te mbaje.
Ne tregun e rrefugjateve
mos bli kurre embelsira,
vetem kafe bli, kafe te hidhur.
Mos pyet kurre per cmimet,
(si ta cmosh valle dhimbjen,lotin,mallin?)
Dhe mos harro,
sa here te kthehesh nga tregu i rrefugjateve,
dy here puthe vajzen,
dy here djalin.
Kujdes kur te hedhesh hapat netregun
e rrefugjateve.
ngadale mbi zemra shkel
mbi dashurine.
Dhe mbi te gjitha,
sa here te shkosh ne tregun e refugjateve,
te lutem,
mos harro te mbash ne xhep
trinitrine...


VETEN E VRASIM PERDITE
Veten e vrasim perdite.Ne tavolina
te pista kafenesh. Ne rrjeshta
te ndyte gazetash. Ne qarqe
prapesish, intrigash. Vritemi
ne nje vdekje te ngadalte.Dhe, oh, Zot,
s'arrime ta kuptojme vetvarsjen tone.
Vjen pastaj nje cast. Merr revolverin. Kembeza
nuk hiqet.
Ke vdekur prej kohesh.I vdekuri nuk vetvritet.

Amaneti i Poetit

Nese syte e tu do te qendrojne te menduar,
mbi keto vargje,
une do te shoh
nje enderr te bukur.

Nese syte e tu do te dridhen sadopak
nga keto vargje,
une i gjithi do te kumboj si nje kitare
deri ne agim.

Po nese syte e tu do te kalojne indiferente
mbi keto vargje,
atehere une do te kem vdekur.

Mos harro te vish ne varrim.


Eshte nje rruge ne Tirane

Eshte nje rruge ne Tirane
shirit i tendosur nen blinj,
atje dhe kur kane ikur gjithe njerezit
i vetem mund te rri gjer ne agim.

Eshte nje rruge ne Tirane
shtrire e gjitha ne dashurine time.
Sa here marr nje gjethe nga blinjte,
me duket se prek doren e vendlindjes.

Eshte nje rruge ne Tirane,
e shtrenjte si nje lirike intime,
blinjte atje s'i kane rrenjet ne toke
po thelle ne dashurine time.

Eshte nje rruge ne Tirane,
(do te ishte nje e tille patjeter)
atje dhe pleqte dhe femijet ne karroca
me ngjajne si te njohur te vjeter.

Dhe pse kaloj ne te shpesh i vetem,
kurre s'e dita c'do te thote vetmi.
Eshte nje rruge ne Tirane
qe me ben me teper njeri...


Lasgush Poradeci

Vdekja e kish harruar. E mahnitur
kish humbur rrugen ne vargun e tij
eremire.

Ate dite qe mbylli syte
gjoli i Poradecit nga habia

si nje lot i madh kish ngrire...


Ura dhe brigje

Ne jemi si dy brigje te nje lumi,
perjete perballe, perjete te ndare,
naten ndertojme ne endrra nje ure,
diten mbetemi te huaj si me pare.

Ne jemi si dy brigje te nje lumi,
(Fat te rende paskan, e dashur, brigjet!)
Ne endrra qajme e qeshin bashke,
diten te flas, ti s'me pergjigjesh.

Dhe ne mos me pafsh nje dite ne vendin tim,
perballe teje ne mos me pafsh nje nate,
mos u beso fjaleve qe thone te kam harruar,
besome mua: jam shnderruar ne Rozafe.

Nje ure te ngre te lidhen brigjet,
me dite e mia, me endrrat do ta mbaj,
te vij te mbeshtes koken mbi supin tend
dhe te hesht, te qesh, te qaj.

GRATE E POETEVE

Syte e bukur mbyllin. Po gjumi
nuk e di ku eshte merguar, nuk e di.
Njera perserit me vete nje varg. Tjetra
nje figure sjell nder mend...Si nje lirike dashurie
ledhaton pastaj jastekun bosh ne krahet e saj.

(...Valle me ke u martuan burrat tane,
me ne, apo me ty, poezi?...)

Nje fjale, nje rime,
nje lume dashurie dhe pak xhelozi,
Mesnata e krijimit capitet si plak i ngadalshem.

Vone. Syte e bukur mbyllin.
dhe ne endrra shohin vjershat e librave
te ardhshem



LOT TE KALTER (Dhjetor 1989)

Ai vizatoi harten e botes,
Mbi te
nje qiell te paster, te paster.
Pastaj qau me lot te kalter...



ITAKA

Itaka fle nen qiellin e shtatorit.
Ullinjte si gra qe presin burrat e vonuar ngjajne.
Mua me merr malli per shtepine larg,
per nje grua qe s'do te mbylle syte kete nate
ne Tirane.
Me ndihmo, Odise! Flake tutje mantelen
e legjendes!
Me thuaj nje fjale te mencur, te ngrohte.
Rruget fillojne, humbasin, vrapojne, zhduken
me te ngaterruara se radhet e trikos
se Penelopes.

Rruge, rruge, rruge...
Drejt lindjes, drejt perendimit,
drejt Jonit, drejt Egjeut.
Kohet vertet moderne jane
po fillin prape mund ta humbasesh
si ne shekullin e Odiseut.

Cila, pra me con ne Itaken time?
Cila fjale e qeteson gruan qe pret?
Larg nga sirenat e detit qe prape klithin histerike,
larg nga Circet e shekullit te njezet!

Une kete rruge s'e humbas!
Do ta gjej dhe ne qofsha i verber!

Te gjithe jemi nga pak Odise;
ne mos pacim Penelope,
nje Itake e kemi patjeter!

Dashuri

Gjithcka si ne ankthin e Noes
Si ne rregullsine pedante te nje manastiri gjithcka;
Gjithcka e kristalte, akull. Gjithcka si krater vullkani
……………………………….rremuje
Koken e ndezur te cigares shuaj ne nje gote uje


Klithme

Qielli i paster
ke frike ta ndotesh me veshtrimin
I kthjellet
i kthjellet
gjer ne dehje

C’gjeme!
Mermeri i kalter krisi,
ne dysh u nda
nga nje lehje…


Kur perendite ndaluan vetvrasjen

Kur perendite ndaluan vetvrasjen
nuk ish deshira per te ruajtur njerezit

Jo, ishte dicka tjeter
frika mos mbeteshin pa skllever

Me vjen keq per perendite

Veten e vrasin njerezit e thjeshte
E vrasin gjenite

Vetem perendite s'mund te vrasin veten.

Te mjerat!
Me vjen keq per perendite


Vetem Itaka mbetet

Kane nderruar anijet. S'jane me si te Odiseut
Kane nderruar dashurite. S'jane me si
......................................te Manelaut
Grate ndryshe jane. S'i ngjajne me Helenes

Dhe prape do te nderrojne ne shekujt
...............................praparendes

Vetem Itaka mbetet
Itaka te femija, Itaka te gjeniu
...ajo, e perjetshmja,
......endrra,
.........dashuria,
............jeta,
...............vdekja:
Itaka - vete njeriu

Epitaf i shtatë ëndrrave



....
Dola. Çiftet e dashuruara
putheshin qetësisht në park.
Rendin rrugët e periferisë
buzët të takonin me bulevardin e madh.
Natë e bukur, çapitej ngadalë,
diellin priste të puthej në mëngjes.
Qyteti përqafohej me mallin përballë
pa asnjë llogari, pa asnjë interes.

Natë e bukur tmerrësisht
një natë a vetë jeta ish?!

Jetë njerëzore-fytyrë dashurish.

" Nata jeton me pasionin e agimit
e sotmja ëndërron të nesërmen
Vetë hapi i njeriut mbi tokën time
trajektore e pasioneve te ndershme
Nga pasione te bukura njerezore
lindin, vdesin, rilindin miliona dashuri.

Do te vdes nga pasioni per te qene njeri!"

" Te kam besur gjithmone si femija nenes,
ty, force e pamposhtur e njeriut te mire,
çdo kohe fytyren e njeriut ka enderruar,
koha ime ka fytyren e njeriut te lire. "



Bardhyl Londo ka kohe qe eshte poeti im i preferuar

E verteta

Femije isha, lodra kerkoja. Nena vendoste.
Une flisja i pari. Nena e dyta.
Mesimin thoshja. Mesuesja vendoste.
Une flisja i pari. Mesuesja e dyta
Endrra shikoja naten. Dita vendoste
Une flisja i pari. Dita e dyta.
Isha me ty. S’doja te ikte dita. Nata vendoste.
Une flisja i pari. Nata e dyta.
S’doja ta lija atin te vdiste. Vdekja vendoste.
Une flisja i pari. Vdekja e dyta.
Nisesha djathtas, perfundoja majtas. Jeta vendoste
Une flisja i pari. Jeta e dyta.

Une flisja i pari. E dyta ish e drejte.
Po c’numer valle kishte e verteta?

Sa here

Sa here kaloj prane farmacive
nje gjethe plepi jam qe dridhet ne vjeshte
Oh ti mos hyfsh kurre e dashur ne to
duart e tua mos mbafshin asnje recete

Sa here kaloj prane spitalit
nje tel i brishte jam qe dridhet ne harpe
mos e shkelsh e dashur kurre kete rruge
mos e kalofsh e shtrenjte kurre ate prag

Sa here me kalojne prane ambulancat e urgjences
dridhem mos ke hyre ti ne ate dere
mos e degjofsh kurre ulerimen e tyre
mos e provosh kurre shpejtesine ere

Sa here kaloj prane varrezave
...............................................
Prane varrezave nuk kaloj ASNJEHERE!

BILANC

Fitimtaret-
fitimtare.
Te mundurit-
te mundur ne perjetesi.
Ne qofte keshtu
mos na ardhsh kurre demokraci !


LETER POPULLIT TIM

Populli im, buken e mengjesit nen sqetull,
nje cigare tymzeze,
sy rrathenxire nga pagjumesia.

Ku po shkon kete fundshekull?

Hapat e tu-. simfoni e nente bethoviane,
mengjesi. dileme hamletiane,
mesdita-. plak urt, femije rebel,
ne c'enderr hyn, valle naten,
nga c'enderr ne mengjes, valle del?

Ti, i pasigurti si nje syth marsi,
Ti, i sigurti si deti,
me i urte se vete Buda,
Me martir se Krishti,
Me profet se Muhamedi.

Lerme te t'i puth syte
......serish
.........S
.........E
.........R
.........I
.........SH
Syte, ah, syte,
fole dhembjesh,
arene tragjikomedish.

T putha dhe putha gjithe pellumbat,
Te qafova dhe qafova gjlthe detet.

Ku po shkon, i bukuri im, kete fundshekull?

Kudo shkofsh me merr me vete.

Me merr ashtu thjesht,
pa karrige, pa veture.


Kjo eshte leterankesa ime e pare dhe e fundit.
Firma : Bardhyl Londo
Nendor 1990. E merkure.


DITEN QE U FORMUA PARTIA DEMOKRATIKE

Mbaruan duartokritjet
thirrjet entuziaste,
u ulen krahet me "V"-te e gishterinjve ne ere.

Pastaj filloi shiu,
si per te na kujtuar se kepucet na fusnin uje,
e lata e druve duhej prere...

Dhjetor, 1990


REQUIEM

Pasi i hengren te gjitha banketet
Pasi i shijun te gjitha presidiumet,
Pasi i moren te gjitha cmimet, te gjithe titujt,
Pasi i bene te gjitha udhetimet jashte shtetit,
Befas nje mengjes folen krejt ndryshe:
Ate qe kemi puthur, ta peshtyjme tani.

Dhe zgjaten duart prape drejt banketeve, cmimeve,
titujve, udhetimeve...
Rituali i ripertypjes filloi ne remaxhor:
pertyppeshty, peshtypertyp...

Zoti te ruajt, demokraci!



Atdheu eshte dhimbje

Atdheu s'eshte sa sedilja e makines tende,
sa karrigia e zyres,
sa dhoma komode

A me degjon,
ti qe me flamur te ri u gdhive ne mengjes,
per ta ndryshuar, ndoshta, prape ne mbremje?

Atdheu s'eshte loje kalamajsh.
Atedheu eshte dhimbje.
O Zot,
Dhembje!



Demokratet Populiste

Fryjne ererat. Perjet kane fryre keshtu.
Ku mbaron valle muzika? Ku fillon zhurma?
Ne kryqezim te koherave, nje pikepyetje e madhe
pergjon e
ngaterruar
ku mbaron populli, ku fillon turma?

Ja, dolen populistet demokrate,
dallge ku perzihet uji dhe shkuma.
Populli rri serioz, i heshtur, i matur,
Shakara pa kripe mbllacit turma

Dhe nisin tiradat, nisin zhargonet,
burokracia eshte si lopa, demokracia si vetura.
Populli ul koken poshte i skuqur nga turpi,
"I madh", "i madh", cirret turma.

Fryjne erera. Mirefryfshi erera!
Kush ka veshe e dallon muziken nga zhurma.
Koha ime, beju sa me pare popull,
larg, koha ime, larg nga turma.

Nendor 1990



REMINACION

- Mikut tim V.K. qe keto dite ish ne reaminacion-

Ku po shkon keshtu fundshekull i cuditshem?
Lindjeperendim, Perdndilindje. Perendolind. Lindperendo.
iluzione qe vyshken, iluzione qe lindin per t'u vyshkur
Iluzionet?
R-e-m-i-n-a-c-i-o-n.
Si po vdes keshtu fundshekull i krisur?
Vdes apo vdekjen sfidon?
Me c'rekuiem te Bahut ta percjellim murinn e Berlinit?
Rekuiemet?
Re
....mi
.......nacion.

Si po ndahesh keshtu fundshekull tragjikomilk?

A duhet te besojme vertet se ulliri, gjelberon)
Mbi harten e Evropes si mbi nje tabele shahu
ekzaltime demokracish
Shah. Mat. Shahmat. Matshah,
Remi
.......nacion.

Si po per6ndon keshtu fundshekull Hamlet.?
Evropa u hap "Rilindja" u mbyll,
Largime ushtrish- Palestina gjakon.
Portat e Brandeburgut, Qafeprush, KSBE, emigrant kllapi
.................................................. .Rripi I Gazes
segregacion
Fundshekull
shtetbashkues
Fundshekull
re
......mi(njsh)
.................nacion
........................alshovinistesh.

r...................................Re - mi - - na - ci - on

Eja dalim nje fotografl, fundshekulli im.
Me degen e ullirit- Me thiiken qe gjakon.
Ke a s'ke zemer t,. fundshekull'i im?


Fundshekull
Pa
R-e-m-i-n-a-c-i-o-n.