Brisida Isufaj

Botkuptim

Shume klitha,
Shume, u
lodha,
Vec me ju njerez
Nuk i kuptova.
Boten e pakapshme
Shkarazi
kalova.
Por me ju njerez
Nuk u kuptova.
Dhe pas nje rruge
Teper te
gjate,
Une vrapin ula
Dhe pushova.
Me thellesine e shpirtit
Thirra
fort :
Kurre me ju njerez
Nuk u kuptova ! ...

Lumi i vdekur

Mbi uren e
vjeter
Veshtroj zalle te bardhe,
Dy sy te gjelber
Te shkrire ne
vaj.

Dicka eshe merguar,
Dicka eshte tretur
Dhe ne fund te
lumit
Syte kane mbetur.

Ky lum i rrembyeshem
Do te
ngushelloje,
Por nga kjo rutine
Ka harruar te jetoje.

...e lumi
vdekur
Syte i mbyll ngadale,
Dhe lotet qe rrodhen
U ngrine ne
vale.

Jeta si ...

Jeta eshte si koha
Nuk
i besohet me,
Here dielli ndricon
Here shiu shetit ne te.

Jeta
eshte si era
E lehte, e veshtire,
C'do sekonde qe kalon
Ngre re ne
hapesire.

Jeta eshte si deti
Me dallge dhe e qete,
Kuptimin e
ka
Se eshte e vertete.

Jeta eshte mister
Ndaj dua te zbuloj,
Me
endrra neper qie
Mengjesit fluturoj.

Te betohem ...

Te betohem ...
U
mundova shume
Te pranoja serish
Ne zemren time
Te rraskapit.
U
sforcova
Te mblidhja copezat
E qelqeve te thyera te zemres,
Por te
betohem,
Nuk munda,
Te enderroja me ty,
Se endrra te reja
Me kishin
tronditur.

Buze te heshtura

Buzet heshtin e s'flasin,
Dhembet
njeri-tjeterin godasin,
Mendimet luajne me kotesine
Ne shpirtin tim
mbjellin trishtim.
Dhe shiu troket mbi to pa pushim,
Tregon fundin e
dickaje pa fillim,
Rrefen dhimjen e etur pambarim,
Dhe buzet e zjarrta qe
heshtur rrine.

Te gjithe ishim deshmitare

Yjet dhe
hena,
Qielli dhe deti,
Dheu dhe balta,
Shiu dhe dielli,
Te
gjithe
Ishin deshmitare;
Per ate humbje ...
Per ate puthje,
Qe
harroi kohen,
Per ata lote
Qe zgjuan castin,
Si pulebardha e
plagosur
Qe iken neper bote.

Humbje

Veshtrova
Dhe me veshtrim
laga detin,
Pashe me zemer
Dhe gjata jete te humbura,
Kalova neper
dite,
Dhe atje u gjenda serish.
Hyra ne nje labirinth
Dhe dot s'po
dal,
Midis loteve
Dhe detit
Jeta ngrihet si mal.

Romeo dhe Zhulieta

Ti ...
Romeo
Kompozove dashurine
Mes ndjenjes se rrebeluar
Zgjove
cmendurine.
Une enderrimtare Zhuliet
te adhurova shume,
Dhe gjumin tim
te embel
Ta dhurova deri ne fund.
Ne te dy, nje drame lumturie
Obelisk
i ndjenjes se brishte,
Perkujtimore hyjnore
Ne dimensionet e
dashurise.

Me fal

Me fal,
Nese me shume se
zemra
S'mund te flijoj dot.
Me fal,
Nese ndjenjen
E kam
shkaterruar.
Me fal,
Nese teresisht
Ne krahe s'te pushtoj.
Me
fal,
Nese endrra
S'eshte larg,
Ne qiellin
E kesaj
bote
Dashuria
Syte m'i verboi.

Mbremje e brishte

Ajo mbremje
diversitet
Fshihte dicka te brishte
Qe te zakonshmen prish.

Me
dukej sikur
Isha luhatur
Mbi mendimet e lashta
Dhe boten po
veshroja.
Thelluar ne oqeanin
Blu te syve te tu
Botes detet po i
shtoja.

Po kishte lindur
Dikush brenda meje,
Qe vuajtjen po ma
shtonte
Dhe falja e shkaterrimi
Brenda meje
Nisi te
bashkejetonte.

Kjo jete

Kjo jete
Buzeqeshjen e
endjes ta vret,
Filloi te jetoj
Viseve te lendimit mergoi.
Dikur
mbaroi
Metamorfoze ngjarjesh pa fat.
Kjo jete
Mes dashurise dhe
krimit
E plagosur flet.

Ti

I vogel.
I embel
Ndoshta pak
ironik
Me dukesh
Ndryshe sot
Dicka te fal,
Pafajsi
Dhe
fluturoj
Si nje zog.
Ndoshta jane syte
E zemres sime
Qe te
shikojne,
Ndoshta dashuria
Brenda meje
Nisi e ciceron.

Fund

Era e fundit
Shpurpuriti
floket e tu te verdhe,
Ashtu si kujtimet
U perhapen nga ditari
im.
Veshtrimii kalter i syve te tu,
Fiksoi thellesine e detit,
Ndersa
duasrt tona
Kerkuan te mos ndahen,
Kerkuan te zgjaten me tej.
Ne
horizontin e kuq te zemres,
Rete e bardha
Mbuluan qiellin,
Nje vetetime
e shndritshme
Erresoi shpirtin
Dhe peisazhi i stines
U shkeput
Nga
tablloja e piktorit.

Pashe cdo gje

E ndjeva ftohjen e
stines,
Ishte lehtesisht e brishte.
E ndjeva shiun e fundit,
Nuk e
kuptova aspak.
E degjova klithmen,
Por s'arrita ta shihja.
E pashe ate
veshtrim.
Qe kurre nuk me veshtroi,
Ate gjethe te zverdhur
Qe rrugen e
shkretoi
I pashe instiktet e jetes
Qe boten hidheroi.

Jete pa dashuri

Cdo ore,
Cdo
dite,
Cdo jave,
me imazhin e vdekies
Rrojme ne arkivolet e jetes
Dhe
kerkojme te jetojme
Ne jeten absurde.
Kerkojme te mohojme
Se ne
vete
Jemi mohimi i jetes.
ne vete jemi armiqte
E botes qe na
"pushton".
ndaj cdo cast te jetes
Ne vete mohojme
Nga frika
A
ndoshta
Nga deshira per te jetuar,
Fillimin e fundit te madh,
Kuptimin
e pashpjeguar.
Keshtu te vyshkur,
Ne dimensione shkretere
Filloi
ritualisht
Nje jete pa dashuri.

Une

Une ...
Mekatare e
pafat,
Endem rrugeve enigme
Te gjej shprese,
Te lyp jete,
Te kerkoj
fat...
Dikur kam humbur
Nje dallge deti,
NJe kenge zogu
Ne
pentadramin
E qiellit
Vetem pres
Te gjej lumturine
Nga puthja e
diellit.

Jeta ka edhe lote

Ne jete,
Na
nxori nje enigme
Dhe na la te jetonim,
Pa e ditur kuptimin e saj,
Pa e
pare trishtimin.
Por shpejt
ne te lulezoi dshuria
E pas
saj...
Sigurisht loti.
Keshtu zemra
U lodh nga jeta
Edhe ne
qofte
Se te gjithe kerkojne jeten
Dashuria e vdekur
Kerkon
vdekjen.

Papritur

Papritur
pas puthjesh u
ndame,
Loti ngriu ne syte e mi.
Papritur
Pas avenurash
Me s'u
pame
Ndjenjen e braktise
Larg ne vetmi.
Papritur
Jeta me s'na
thirri
Por koha perpara eci
Ajo ne s'na priti.
S'priti me te
veshtroheshim
Ndaj cdo gje u ngri tek ne,
Vec kohes
Qe qiellin
E
mbuloi me re.

Une jam une

Sa do te doja te isha lot
Mes syrit tend te
depertoja,
Te kapja dhimbjen me duar
E mes gezimit te qendroja,
Sa do
te doja te isha yll
Te ndricoja vec rrugen tende,
Kur te dilja naten ne
dritare
Mes veshtrimesh,gjumi te te zinte,
Do te doja te isha edhe
ti
Te ndjeja cdo levizje te lehte,
Te dija c'kish ne zemren tende
E
ashtu te rrija perjete.
Do te doja te isha shume gjera
Dhe toke dhe qiell
dhe hene,
Cdo gje tenden do te doja
Por pse ti me do, une jam une !

Do te vdes e qete !

Buzet tek
ti
Flasin - bisedojne,
Kam mall te t'i puth,
Cmendem te t'i
prek,
Vec nje cast
Vec nje moment,
Te harroj qe jeta
Do te vazhdoj
pa ty
Qe do jetosh pa mua,
Do jetojme pa njeri-tjetrin
Per faj
Te
nje te cmendure bote.
Falem...
Me ler te flijohem
Pas teje te
dashurohem,
Falem te lutem,
Megjithese eshte
Me i papershtatshmi
moment,
me jep nje te puthur
Dhe atehere
Do te vdes e qete.

Nuk i shikoja

Ecja ne
rruge
Plaquritja balten e saj,
Kerkoja nje zemer
Te me thoshte dy
fjale.

Me shpirt te vrare
Nje buzeqeshje kerkoja,
Nje mik, nje
shok
Jetes t'ja shtoja.

Eca dhe eca e trishtuar
E forcat me
lane,
Vetja me kishte harruar
PLot miq e shoke kisha prane.

Shen Valentini

Ja, erdhi ...
Edhe
ky Shen Valentini,
Vallzoj me lotet
E puth vetmine.
Kenaqem
Me
endrrat degdisur,
Fanepsur ne rruge
Ne harrim.
Sa
keq,
Dikush
Duhej te kishte menduar
Te ksihte nje dite per
mua,
Tmerrohem tek mendoj
Qe dikush tjeter puth,
Puthjen time
Ne
buzet e tua.

Ty

Neser ?!
Do te me
harrosh
Kujtimet e te sotmes
Po te shkruaj testament,
Serish ... t'i
lexosh.
Ndjenjat
Kurre nuk t'i fsheha
Ti kurre nuk i dite,
Vone do
t'i kuptosh.
Patjeter
Do te kuptosh ti
Se buzeqeshja
kerkon
ndihme
Dhe loti
Nuk do vetmine.

Ne dhe bota

Ti,
Nje heshtje e
heshtur
E heshtjes sime.
Une,
Nje fjale e folur
E fjalise
tende.
Ne,
Nje kuptim i kuptueshem
I kuptimit tone.
Bota,
E
gjitha
Ajo qe ne na mungon.

Te pashe ne enderr

Ne heshtje
veshtrohemi
Dhe heshtja flet me ne
Duke kuptuar cdo germe
Te zemrave
tona.
U mundova te flas
Dhe u gjenda memece,
U mundova te degjoj
Dhe
u gjenda shurdhe,
U mundova te shoh syte e tu,
Por pash qe isha e e
verber,
Ndaj fort shtrengova syte
Dhe te pashe ne enderr.