Jorgo Telo

2) PISHTARË NË BREZA
(Për këngë)

(Nga Jorgo S. Telo)

Shqiponja shqiptare me shqipen në buzë
Donte abetaren. Lirinë, flamurë.
O Rilindasit e shquar,
Shkronjat ndezët flakë.
E grisët koren e natës
Me pen’ e me shpatë.

Penën – vetëtimë ngjyet në det loti.
Nëpër fletë zemrash ì dhatë shkronjat Kombit.
Gjuha shqipe të mos shuhej,
Bëtë besa-besë.
Në themel vutë shpirtin tuaj,
o e imja shpresë!

Koton sot kujtojmë edfhe Pandelinë.
Çajupin dhe Dilon, trime Uraninë…
Shkronjat shqipe përmbi korba
aDerdhët breshërimë.
Taë artat, të nxehtat shkronja
Do zgjonin lirinë.

Kujtojm’ Bashon, Harxhin,
Div – EQREM ÇABEJNË…
Lindi Gjirokastra… sa e sa të tjerë…
Nëpër breza sa t’jet’ jeta
Do mbeten pishtarë.
Shqipja me krahët e lehta.
Ì nderon me radhë.

UJËVARAT E FIKSIMEVE TË MOSHËS

Përherë më shkarrëzehen përsysh
ujëvara flokësh,
ujëvara ndjenjash
e fjalësh.
Zbresin ato të papërmbajtura
si adoleshente
prej shkallësh.
Herë ledhatare e ëmbëlshore
Herë të ngrysura dhe lënguese
Herë me ftohtësi bore…
Përmbajnë ujëvarat brenda rrymës
tërësinë e viteve të mia,
të papërfshira
nga ylberësia
Më së shpeshti përshfaqen
me ngut të pamotivuar.
Turren vrulltas
mbi vetullat
e përmbi qerpikët e mi
të moshuar.
Përmbajnë ato në vetvete
tërë torbën e plotuar me fiksime:
Mallin për vendlindje
Pasionin për dije,
Xhelozinë për rininë
e tejshkuar
përzier me dhimbjet
dhe cdo etje,
ku janë endur dhe enden:
Mbijetimi i jetës, njohja e botës, përjetësia…
Endet mbi ballin e latuar
Hyjnesha e mendimit dhe ndjenjave:
DASHURIA.

Ujevara e fiksimeve te moshes (Poezi e proze nga Jorgo S. TELO

--------------------------------------------------------------------------------


Ç’KEMI THËNË
E STËRTHËNË?!

A mban mend, hënëz e ngrënë,
Ç’kemi thënë
e stërthënë?

Sy ndër sy ndenjëm parmbrëmë,
Ç’kemi thënë
e stërthënë?

Përmbi bar te molla tëndë
Ç’kemi thënë
e stërthënë?

Folëm pak edhe diç bëmë…
Ç’kemi thënë
e stërthënë?

Na spërkatën zogjt’ me këngë.
Ç’kemi thënë
e stërthënë?

DEHUR NGA BUKURIA

Brenda kopshtrave të mia
Sulet vrap ujët nga vija.
Ç’i përdredh degët hardhia!
Luleplot vishet kajsia.
Dehur-o nga bukuria.
Refreni: (pas çdo vargu)
Rrituni, rrush e kajsi,
Kokrraplot me ëmbëlsi
Për mua dhe miqt’ e mi.

GUDULISJET

Vashë me fustan të bardhë,
Fap me sy, çëk – me qepallë.
Gudu-gudu-gudulia
Prush i ndez ndjenjat e mia.

Ku gjen më bukur, moj mike
Nat’ e dit’ me gudulisje!
Gudu-gudu-gudulia
Prush i ndez ndjenjat e mia.

Një gudulisje nën dorë
Ma jep me gishtin e hollë.
Gudu-gudu-gudulia
Prush i ndez ndjenjat e mia.

Me gudulisjet në injë
Sytë tanë vetëtijnë.
Gudu-gudu-gudulia
Prush i ndez ndjenjat e mia.

Le kur gudulis në buzë
Me buzët e tua shpuzë!
Gudu-gudu-gudulia
Prush i ndez ndjenjat e mia.

Vitet vinë edhe ikin.
Gudulisjet ndezin shpirtin.
Gudu-gudu-gudulia
Prush i ndez ndjenjat e mia.

PËRKËDHELITË

Dhelet e përkëdhelitë
Gosti janë për të rinjtë.
Kalon koha kili-vili…
S’i kursen këngët bilbili.
Kili-vili ikin orët…
S’njohin të velur rinorët.
Me kilikosje, përkdhelje
Edhe pleqtë s’kanë velje.
Ku ka mëri dhe urrejtje
Shteron jet’ e kësaj jete.
Me gaz e përkëdheli
Kalon shpirti mrekulli.

VOGËLUSHES

Sumbull e kësaj mëhalle,
vogëlane, vogëlane,
sumbullesha bukurane!

Para meje hapin ndale!
vogëlane, vogëlane,
sumbullesha bukurane!

Mos u ngut, ec me ngadale!
vogëlane, vogëlane,
sumbullesha bukurane!

Eja tek unë përfare.
vogëlane, vogëlane,
sumbullesha bukurane!

TESPIET

Duke ndenjur ndënë hije,
Rri e numëroj tespiet.
Tejembanë syt’ i shpie.
Stepem prej një bukurie.
Shpejt më njohu bukuria:
Lastarja nga Zagoria…
Sikur m’u kthye rinia.

Ç’U BËRE, MOJ DJALËRI?

Sa shoh veten në pasqyrë,
Sepse ,mbetem si i ngrirë.
Më tremb çdo rrudhë e çdo thinjë.
Mbetem me duart në injë.
Rri e fërkoj ndonjë brinjë.
Pres i ngeshëm pleqërinë.
Ku ta gjej prapë rininë?
Ç’u bëre, moj djalëri?
Vetëm shpirtin kam si ty.

PILIVESA

Dole herët në mëngjes,
Ç’ke moj pili-pilivesë?!
S’lave dot as syt’ e zes.
Ç’ke moj pili-pilivesë?!
Nuk i the një fjalë Nënesë.
Ç’ke moj pili-pilivesë?!
Shkove në ledh të bahçesë.
Ç’ke moj pili-pilivesë?!
Atje të priste një shpresë…
Ç’ke moj pili-pilivesë?!
Bukuroshit i dhe besë…
Ç’ke moj pili-pilivesë

KËMBËMBARI

Kur komshiu u martua,
isha një fëmijë i shtruar.

Në mushkën e nuses flokverdhë
Më rrotulluan tri herë.

Më zgjodhën si këmbëmbarë,
që të bënte nusja djalë.

Këmba ime mirë ngjiti:
Tre djelmosha nusja rriti.

EJA, THËLLËZË E DËLLËNJËS!

Malin zbret, mbushur me këngë,
Krahëshkruara thëllëzë
Eja, thëllëzë e dëllënjës,
Të dy tok t’ia marrim këngës!

Të pres te pjergulla tëndë,
Te kolltuku bojgështënjë.
Eja, thëllëzë e dëllënjës,
Të dy tok t’ia marrim këngës!

Të gëzuar ç’ma ke zënë,
Ma rrëmben shpirtin të tërë.
Eja, thëllëzë e dëllënjës,
Të dy tok t’ia marrim këngës!

Edhe zogjtë t’i mësojmë
Thëllëzorçen mos harrojnë.
Eja, thëllëzë e dëllënjës,
Të dy tok t’ia marrim këngës!

SA PO MË LODH!

Mike, sa më lodhe mua,
Duke të thënë: “Të dua!”
Ti amo dhe s’agapas!
Unë të flas e ti s’më qas.


Ta dish, sa të dua unë,
Nuk do më lodhje kaq shumë.
Ti amo dhe s’agapas!
Unë të flas e ti s’më qas.


Mos më lër si të zalisur.
Thuaj: “Po!”, moj gjoksstolisur!
Ti amo dhe s’agapas!
Unë të flas e ti s’më qas.

SHTEG PËR DASHURI

CJAPI:“Ftujake, pse m’u mërzite?
Unë të ndolla, ti më ike…
Syndërsy fjalët përplasen
Cjap larani me ftujaken.

FTUJA:“Cjap, o cjap vetullkafenjtë,
Mos m’u sul me brirë përpjetë!
Syndërsy fjalët përplasen
Cjap larani me ftujaken.

CJAPI:“Brirët janë lezeti ynë.
Me ta mbrojmë dashurinë.
Syndërsy fjalët përplasen
Cjap larani me ftujaken.

FTUJA:“Cjap laran, ç’e merr me vrap?
Nuk më kap dot me inat.
Syndërsy fjalët përplasen
Cjap larani me ftujaken.

CJAPI:“Lëri nazet, moj ftujake!
Të pres të më vish pasdarke!
Syndërsy fjalët përplasen
Cjap larani me ftujaken.

URATA DHE SOPATA

Një këng’ e vjetër ç’na thotë,
Për një prift me leshrat – okë?
Merrte rrugën për korie.
Mblidh e ha lajthi nën hije.
Tutje-tëhu syt i vërviste.
Na pa një sopat nazike.
Sapo u kthye në fshat.
Rrotull seç iu mblodhën gratë:
“Na kthe sopatën, uratë!”
Që t’ua kthente, kujt i humbi,
Diç kërkonte Toto-lumi…
“Në doni, t’u jap naxhaken,
Më jepni buzën dhe faqen.”
“Ç’na kërkon, more i marrë,
Kur ne kemi burrat tanë?”


---------------------------------------------

Ujevara e fiksimeve te moshes (Poezi e proze nga Jorgo S. TELO

--------------------------------------------------------------------------------

E PËRPIKTË NË TAKIME

Sot të dua, mikja ime
Të përpiktë në takime.

Ta thashë troç që në fejesë:
“Lyp nga vetja korrektesë.


Nëse njëri-tjetrin duam,
Ta nderojm’ kohën e çmuar.

---------------------------------------

KUVEND ME ALI ASLLANIN (Satire nga Jorgo TELO)

--------------------------------------------------------------------------------

KUVEND ME ALI ASLLANIN…
(Satirë - në vend të fejtonit)
(Nga Jorgo S. TELO)

Ngrehu pak, Ali Asllani, o i madh mes të mëdhenjve,
Pa shikoje sot “radarin”, perëndoi koh’ e maskarenjve?!
Shumë vite – avulluan, o sa ngjarje mori era!
Pa shih… hallet a mbaruan, apo qesin bisqe të tjera?

Domosdo nga koha jote diç ka mbetur trashëgim…
Telendisur nëpër mote – vendi yt e vendi im.
Ç’ësht’ ky mot përherë i vranët, o Asllan i penës shqipe?
Ç’është kjo lakmi e shkalë për ryshfete e për ofiqe?!

Eh, Ali, o gjuhëshpatë, janë ndryshuar marifetet..!
Sot rallëkush mendon për Nënën e shumëkush vetëm për vete.
Fluturojn’ orët e ditës veç me kafe, pije e mish.
Çdo parti veç militantësh pjell dhe kapedanë partish…

Ndahet bishti i hardhucës, na formon parti të re
Zhgrryhen “VIP-at” brenda llucës, njëri kap e tjetri le…
Marrin vrull planet e pista, marrin hov intrigëritë.
Nisin që pa zbardhur dita e kulmojn’ në muzg të zymtë.

Le pa le… kemi gazeta aq sa fjalë ka fjalori
çka zbardh njëra e nxin tjetra, hajde, lumi që s’na mori!
Na prodhojn’ parti më vete deputet’ të zemëruar
ç’havalera mban mbi vete, o ti popull i duruar…!

Dhe si palmat n’Ekuator – plot “doktorë”, “profesorë”…
Vuu diplomat pa hiç zor… me bollëk stimujt “onorë”…!
E vërtit gjithçka paraja, siç do babi e mamaja…!
Trurit i bëhet hataja… krejt “kopeja” del “pëllaja”**

Diç më flet e diç më thua… ç’të të them e ç’të më thuash?
Herë flas ato që s’dua. Bluaj, mokër…! Çfarë të bluash…!
Ishin…ç’ishin partizanët, legalist - nacionalistët…
Nënës sot kockat ia hanë korruptivët, karrieristët…


S’jemi vetëm vend stuhirash, jemi edhe vend çudirash…
Gjuhën fort e “pasurojmë”, hajde me lloj – lloj këllirash.
Për një zyrë e ca kolltukë, gjëmëmadhi të bën gjëmën
çakërdiset krejt nga trutë; pa të keq përdhos dhe Nënën.

Le përmbytjet e rrëshqitjet… e të sosur s’kanë ikjet…
Nuk vë dorë përsëmbari asnjë forcë politike…!
Vijn’ e shkojn’ ndërkombëtarët… pësh –pësh-pësh me të dy palët
S’i tund gjë as pushtetarët, s’i shkund gjë opozitarët…!

Nëpër vite ç’nuk po shohim, s’kanë të sosur mitingashët.
Ngrënë lart dhe ulin hovin, bash siç duan “dollibashët”…
Duke “rendur” drejt Evropës nëpër diell, nëpër terr.
Nëna gishtin i vë kokës… “Korbaaa, kujt t’ia di për “nder”…?!

Disa rrjepin edhe pleshtin… Sa të madh e kanë nepsin!
Shoqi -shoqit çfarë s’i qesin, kur një popull shtrëngon mesin…!
Edhe “portat”kur ndërrohen … me të mirë a me të keq
Goj’e madhe e kësaj bote nëpër gojë ligsht na heq…!

E di mirë njerëzia – kush është gjasa më nazike…
Zbardhet dita, ngryset dita me gallata politike…
Mbushen sheshe, zbrazen sheshe në kërkim të ndershmërisë.
Politika zë ngërdheshet… Ndershmërin’ s’e ka për fis…

Ca lëpijnë, ç’kanë pështyrë, sapo marrin një detyrë.
Ca të tjerë kohën shtyjnë, me ankesa zyrë më zyrë…
Ca gatuajn’ ligj pas ligji… ca përçmojnë Kryeligj.
Disa shtetin e shpërfillin, kur janë vet’ ligj dhe “Maliq”…!

Shihe veten pak, o popull, je përçarë çika - çika
Ngastra- ngastra, copa – copa… siç ka shijet politika
S’njohim veten, si po ecim, por na njeh së paku bota.
Ecim para apo ngecim, nuk na mbajtka ujë shporta…!

Po bredh krimi frelëshuar, sheshpërshesh apo maskuar.
Nuk ka vler’ jet’ e uruar, sikur t’ishte koh’ e shkuar.
Na ngjan vetja buzë një honi…zgjat – stërzgjat ky transicioni.
Sikur thotë, doni a s’doni, durim bëni e duroni…!

Jepi, popull, jepi votat, hidhe votën kot më kot
Sot një palë mban kutitë, kurse tjetra bën bojkot.
Po të pyeësh tek-a-tek, shumë shfaqen të kënaqur…
Në lënç hapur ndonjë “shteg”, turren jasht’ të papërmbajtur…!

Ndihna, Zot, që gjykon saktë: si t’ia bëjmë politikës?!
Gurgule gjer në mesnatë, korrupsion në mes të ditës…!
Shesh për shesh i ndezur sherri… shaj të shajmë, çirr të çjerrim.
Nënëgjorën e zë tmerri, teksa thot’: “Ika nga “Ferri”…

Si të majtë e të djathtë, nuk di pse… njësoj më ngjajnë.
Si nga llafet dhe “orekset” dallojn’ vetëm disa gram…
Çeleviten* nga surrati veçse kur nisin votimet.
Për mashtrime janë gati, si lumenj derdhen premtimet…

…Ç’ të të them tjetër, Asllan, ç’të të them dhe ty, Çajup?
Më ndihmo, Migjen vigan, as avash e as me ngut…!
Pyes shpresën e venitur: “Pa më thuaj, pa përtesë:
Pse më rri si e dremitur, mos ke vdekur, o moj shpresë?

Fjalën merr shpresa shqiptare, duke shkundur historinë:
“Ndoshta nuk më njihni fare; s’i s’jetokam, kur marr frymë?
Te ky truall ku frymoj, bëj durim edhe nuk jepem
Te Shqiponja mbijetoj. Kompromis nuk bëj me vdekjen…!”

Ja, kjo shpresë na mban të gjallë… në çdo vatër, në çdo prag.
Duke u ngjitur shkallë – shkallë, sado afër, sado larg…
Lavdi paç, Ali Asllani; i bëj ftesë zërit Tënd,
Ngrehu, fol si aty pari, ta lartojmë këtë vend…!

Po më ngec pena këtu, siç ka ngecur politika…
Rri, dëgjoj tutje – tëhu - ç’thot Europa, Amerika.
I Madh, i vogël ta dijë, ne pa izë*** s’bëjmë një çap.
Siç na thonë marrim frymë, gjersa veten ta bëjmë zap...

*Çeleviten = gjallërohen (krahinizëm)
** pëllaja = pjellore (krahinizëm)
*** izë = leje (krahinizëm)

KUR SHKON HAKA TEK I ZOTI…!

Dhe ja, më në fund bekim dha Drejtësia:
Dhe pse me vonesë… më mirë von’ se kurrë.
Buzëqesh Kosova, ngërdheshet Serbia;
Dhe flatron Shqiponja krenare mbi flamur.

Flatron e hareshme mbi trojet kombëtare
Ëndërruar ndër shekuj… etshëm mot pas moti…
Tash haka iu dha çështjes Kosovare;
Gëzon Shqipëria me flamur kastrioti.

Të ligjshme – Pavarësinë, e lumja Kosovë;
Ecjen mos e step, dhe vrapo lirisht!
Tok, si një familje të rendim dorë për dorë;
Dhe këngët e vallet t’i ndezim shqiptarisht.

Këndo, Pagarusha, mos resht, o Agim Gasshi!
Kushtrim zeri juaj … më fort të buçsasë…
Hasmët gjithandej të heshtin, të pëlcasin.
Bilbilat, kanarinat me ju të mblidhen bashkë.

U krye sot Kosova dhe me Drejtësi
E mendjes t’i thrrasin qeverit’ e vonuara.
T’njihet sa më shpejt kjo Pavarësi;
Boll më në pritje me t’drejta të mohuara…

Të bekoi Drejtësia, moj Kosovë
Detyrat që t’përkasin tani zgjidhi shtruar…!
E paqen e brendshme vet’ merre në dorë
Ngadhnjyese t’jesh përherë lart duke flatruar.