Net Isveizi

-175-

Imagjinata më ka përdorur kakohas si gjysh kështjellor bedenarrethuar me qindra topa nipërish
Në rastet jo kaq guximoshe kam qenë babai i një perëndeshe që lind një skuadrilje engjëjsh
Kur më tremb dhe kjo orvatem të përdhun një luaneshë e ilegalisht të shpallem mbret pa fron
Por shpesh lypet të kënaqem me vegimin e të qenit i dashuri i një shgabe a nëpërke-dhé
Fundmi velur nga idea se si unë kurrkushi s’mund të jetë burri që shpresisht ka ëndërruar


-176-

Alternativistët ilegalisht rish shiskan këpucë shteg’edenta e prapë mes të lirit treg të të pakëmbëve
E as në supermarketet e vrapvjedhurve nuk guxojnë e as në pistat fluturore të ëndërribraktisurve
Paçka se profetisht e dijnë që veçse udhëtimi përmestejvetes mbetka e vetmja aortë komunikimi
Mes zemër dhérit dhe shpirtit të kohës anëzisht pyllëzuar me kryqet e artë të dështonjmarrëtirëve
Ende duke i lypur dashurizmit t’iu lindë engjëj prej baltbesimit në mijëra mutacione demonizuar


-177-

Në pesë këndet e vështrimit adhuror të polarit yll të dashurisë respekti është i botlartmi
Mirënjohja nën njerin krah supesh e shtërngon bashk’krijesën që i fal ngjyrë rrezimit
Kur në tjetrën anë hierarkia gjinore dykahësisht i ka gdhendur nevojës shkallë falenderimi
Në nivelet e moralit për të vizituar nëndhesirat e disiplinës ku fort u mbështetka pesha e ëndërrive
Për të nisur fluturimat fati drejt mitrës rilindtare të zezëtirës që ç’lehonimi e pagëzon shërbesë


-178-

Ndoshta mund të jem perëndia e besimit tënd të gabuar që ende t’i puth thonjtë oj gjunjëzore
Kur si një rrënjë kryqi duhet të më falenderoje për bleritë që të fsheh dhéut e imja dashuri
Lartohesh dhe hëna t’i qarkon ikonisht kryet sepse rish të adhuroj me hiperbola falësi
Jo se shpirtin m’a shndërron në reostat të rrezatimit sa herë ndjehesh filament i brengës
Por pse rish m’ia eklipson vegimën burrit zgjedhor e si vallë kur s’hyjëzoj yjëzon tjetër qiell


-179-

Kopshte kënaqësirave disa lindin mes hingëllirave e cikël lamtumirës vdesin po kalëruar
Të tjerë njoh që ndër llogore i gjetën piedestalet edhe pse i shndërroi ushqim korbash armiku
Pa ua dyshuar shenjtërinë e besimit dhe i aleatit teh i ka përpirë gjakimit shumë shpirtravyer
Por as shtjellave të parasë s’mund t’ua mohojmë kontributin shfarosës mbi koleksionistët piratë
E ç’ka mbesin-sa pak-i ka frymshterë e munguara e tepërt bujarimit koprrac: dashuria


-180-

Për t’a nxjerrë nga rrënja katrore e arsyes vlerën shifrore të asaj ç’ka kurrë s’po kuptojmë
S’na mjaftojnë ekuacionet e interesave dhe as kamuflueset mënyra idilike të filozofimit
Të shenjtat përgjegjshmëri jetokan në tempuj të thjeshtë ku drita mbruhet nga shpirti i argjilit
Dhe bukën e dashurisë e ndajnë barabar kohërat palindur ani pse s’na pranojnë për etër
Ndërkaq që në sitën e dijenive mbetet ari i nevojës për të shkëmbyer sekrecionet e eshtrave


-181-

Prej vetvetes evoluimi i baltës po na shpie deri në monumentimin e hyjve ende panjohur
Bletët e hapave e plotësuan synimin që udha mrekullore t’u mbërrijë kosheret premtimjaltta
Guri krijoi kështjellat si shpata duart e si drita nihilizmin e si falja kryqin e si pamundja ëndërritë
Darvini brenda seicilit e mbaroi së vizatuari ciklin sado skematik fekondimit të vazhdësisë
Nevoja e bririt si e këmbanës thërriska ndër martesa me yjësi spermore e sa pak po lind njeriu


-182-

Ja që s’jam shenjti zbritur re ëndrrash për të të mësuar konspirativet gjuhë të serialeve nëpër deja vu
Mos më adhuro as si trafikant proverbash kur asgjësojnë sho’shoqen si shpatat duele xhelozimash
Aq më pak të më puthësh duart si një babai të dytë kur po dua vrig të më shpallësh atin e të tuve bij
Ngjitje’zbritur piramidave hierarkike të ndjell pas për t’i njohur gjithdetyrat çdo faraonizmi të moralit
Për të t’u betuar që kurrgjë s’më ka lindur asgjësie e dashuria ndaj na shtatzanet e pa filozofueshme


-183-

Sado obskurantiste individualeve pushtete papnore fshihen përgjunjet e shërbesave të mëdha
Astronomisë kafkngujuar të shpirtrave për të rigjetur orientimet faltare të të vogëlthave favore
Kur po në të pagabueshmet koordinata engjëjt e mirënjohjeve iu modernuan ofiçinat zemërlodhurve
Oksigjenojnë predikatat e kurajimit pse veç nëpërmjet fajit do përshkojnë udhët premtirpaskajta
Duke i mbrojtur autoktoninë qëllimit për t’a dashuruar pa standarte seksuale breznimin e vetvetes


-184-

Kur fajtoku lumtur jetonim në të meritave pyll dhe disiplina na ndante në familje sipas sojit
Gjyshërit e adamizmit i vlerësonin kushërinjtë sipas asaj që guxim i patën vjedhë luanit
Pak pasardhës më pas ndryshuan të dijenive lente dhe kamësimin e ligciklikuan fisnikëri
Një tjetër hordhim trashëgimnajasish i mësonin engjëjt se përfaqësonin atë që thonin
Që përfundmi të të lutem të më adhurosh për atë që jam dhe bëj e jo për ç’ka po nostalgjirem


-185-

Bashk’kozmosikë keq mbështetur në planete të gabuara besimesh na u ankokan për këllqet
Mënyrës mëshirore duke pretenduar të na i përdorin këmbët për t’i ndërruar galaktikë fatit
Kur konsekuentazi parimeve do duhej veç trokudhën patericave pahumbur qindgjyshore
Shtegshenjta t’i ruanin po bestytnisë sonë nevojës pse ndoshta bijtë do na kenë lypmë orientore
S’mund t’ua falim dashuria ime pasi i krijuesit mendim ndërron strategji e na le pa huakthyes


-186-

S’mund të besoj se beson që lumturia pret antejmi tunelit të fatkeqësisë së tjetërkujt
Fort larg ia kërkoke thesarin një burri që për kundërvlerë të kurrkasafortuar po të ruan
Aq sa dhe unë në shkëmbim të rilindjes s’do të të konvertoja as me kryqërimin rikrishtëruar
Në një tjetër kohë ku ligonjirat do kenë ndërruar emër e djajtë do më kenë humbur adresë
Trokthit të pasionit për mos të m’ia inspiruar shkëndijat në kalldrëm kafkash epshflijore


-187-

Po të besoj korin e ngushëlluesve se armiku m’a ka bekuar dhe prifti m’a ka vrarë dashurizën
Humbja do të më mprehë një thikë të re për të skalirë ashtit të shpagës një të vjetër falje
Kurrkushi pa m’ia besuar kumtin nevojës për të gjetur dhembjen time në të tjerë shpirtra
Kur papërsëritazi kobet krojojnë në dhérima misteresh individuale ku e gjakut gjuhë vadit kryqe
Në kortezhin e ritualeve të pritshme kahkundërti shtegut plot sorra psalltesh e hieni pusitare


-188-

Vorbullentuziazmi tjetër gjë mikja ime por me ushtarë të vegjël s’u fituakan kurrë luftrat e mëdha
Njëlloj si të ngreshë qiejve me një vinç pa bythë një të rëndë mendje fundmi mbetur fatit pa krye
Sado briri i lavdisë parapremtuar-e ankesës gojë hapet vonë duke ia vjellë vetmalkimën krenaria
Gërmëzimat e faljeve janë farat e garantuara të nesërdështimave ku rimat do i korrin opiumin lotit
Gjaku gjithheri ka ditur të gjejë një dashuri të re për t’u trojanizuar deri homeriadash ç’moraliteti


-189-

Bashkimi i shumë shenjtëve të fortë mund të fitojë një luftë ani pse duke shkatërruar mijra dashuri
Kur s’paska betejë më lotmadhe se t’a mbashë nën pushtim vetveten në çdo cm² të rebelim shpirtit
Kjo fuqi kozmike s’ka nevojë për mbrojtje përderisa të gjithë kryqet dhembin njëlloj çdo gozhde
Gjoksi lypet përdorur parzmorim të dobtave ëndrra që sa zenë çape në qëllimin e mëmësimit
Sepse veç të rejat shtatzani garantokan ndër të lashtat sfida jo thjesht lavditë por edhe të faljes fat


-190-

Bëmat e përvjedha kryqëzimit mësokan të fluturojnë e cak më cak hijen stampojnë hartave
Falësisht i njohim lavdpërbuzjesh madje edhe atje ku faji s’iu ka shkelur kurrë lëndimash
Telegramet e jehonave adhurisht i shpallin në kërkim vullnetarët e prangave dehur nëpër arërima
Krimi shton punësi kur filozofia justifikore rekruton kampeve ndjekës meritorë të apostujizmit
Ku çdokohe të vetmbërthehet dashuria naivja ime që më reciton ungjill mes katedrale tërbimit


-191-

Kur një kalë është më virtytvyer se çdo burrë mos duhet pritjes të jem i përzgjedhuri i një pele
Asnjë grua s’po më nuhat tetëqind km larg t’ia shuajë shkëndijat mallit thell’lumit të puthjes
Humbja e thesarit dhuror të besnikërisë më mundon kur hyjnimi u kërkoka në të zhdrejta gjallesa
Ku nën patkoin ku shkruan jelemunguari ungjijtë e trishtit galopi s’flak as sytë për të lexuar vetveten
E dihet kur ndahet shpirtrash barrfati barazisht lehtohet zhvendosje ëndrrash po një trokthudhe


-192-

Teksa të lejoj të m’i kapërcesh koordinatat e njohjes duke m’a hartëzuar fatin thellë në thua
Dritërisht mpakem aq sa ngujëzoj brenda unazës së një virgjëroreje brimë ndjellzezë astrologjike
Ku elektrizuar nga ndërdyzimi pa më parë e si po më kqyr veç si një krijesthë shpirtërore
Jo si një Adam detyrzbritur në planet të Seksit tënd për të t’i zbutur zjarret e evoluara të besimit
Pa m’ia mohur si sot mundësinë engjëllore rilindjes në një univers transaksionesh borxhtare


-193-

Bukurirat në shpirt u ka parathënë të dekompozohen sado të çmueshme mbi telajo kohësh
Ndoshta shndërrohen në shkëmbenj ari thellësira kujtesës sado i përkryer i zhvarrimës proçes
Ringjallërim pamishëror ky kur të pa imitimta mbeten të natyrës mrekulli që s’njohin kalendarim
Pse s’qenkan ngjizë prej virgjërimit thonë por nga energjitë e transformimeve të shenjtisë
Pikërisht si ciklimat e palimitueshme të dëshpërive në pazotërimin davaritës shqisfemërzor


-194-

Burra të egër kam njohur që i zenë prej brirësh dragonjtë e ua thyejnë gjunjët ani pse lypin falmë
Por që thelli gjinjgrashë dijnë të mbjellin lot për të korrur drithërat e shenjta të ardhërimshpresës
Jam flirtur dhe me ëndërrenjëmbla femra që ç’hezitim u mprehin armiqve premtigijotinoret tehe
Por që bashkshortët e tyre rrënjshkulur fajeve pa një lule kobi çelur syrit i kanë kallur ndër flakë
E zhgënjor pyes: ç’nënë je oj dashuri që lind e rilind pjella që emërteje shpirt’shpirtin jetmohojnë


-195-

Gjith’hiret shkëmbim një palë petkave përçmimi i fali një lypsarkeje virgjërores moshë shenjtimi
Nevojën e fillesës njerëzore ndjeu dashuria të bujtte çdokund fatesh ku s’e njihte apostull
Trokiti e s’i ç’kyçën frëngji shpirti, u lut e uria s’i ndau peshk dhiate, kurm s’i desh as dreqi
Nëpër globthin e retinë universit u end shputkafshuar nga shtigjet e indiferentizmit neoklasor
Ku binjakja at’panjohur i kish vjedhë jo veç emrin por edhe mundësinë utopike të riparajsimit


-196-

Kompromisi na e do t’a kërkojmë opiumin e së vërtetave në dimensione ripërtëritjesh
Sado dominotë e gabimeve historikisht stërkëmbin njera’tjetrën luftërejave lavdlotvjetra
Kudo ku s’jemi ne është një makth që e kemi jetuar aq thellë sa malli i ç’varrëzon shpatat
Gjithkund që shfaqet dyshimi u fantazkemi për të trembur të parimuarat poema kalorsiake
Pa kumt pse lyp të na e hedhë panik i përçojmë dashurisë kur fati s’na ka frikë as nga vdeka


-197-

Hipnozistët e manipulimeve shpirtërore e përfunduan standartizimën e shijes epokale
Mekdonal’izmi qenka devotshmëri kur levis’mi konsekuencë e shumaker’izmi perfektësi geni
Në detyrën e vigjëlencës thirren njerëz pa virusë individualizmi e pa fytyra koh’orientuese
Mendimi i përbashkët i ngjiz fataliteteve parlamentet e neverisë ku lukxi përdor prezervativë
Pse ja që dashurisht e vërteta di t’i bëjë krahasimet mes energji uni’t e sterilitetit moralomediatik


-198-

Ujëra çezmëkohës ikur dhe në mjaltin e krojeve paardhur je shpirtpadytë bletthëza ime
Jo se zgjoin e kafkës m’a ke mbushur me hoje drite por pse ruan mos të t’i ha syçkat
Sa heri sheh më qashtërt se xhelozia thellë çdo sythi që më lutet të lulërojë dherave të gjoksit
Ku muzgu noton për të më tërhequr fund oqeanive të ëndrrës teksa mbetem tok me engjëjt
Elektromagnetizim agut për të rishgjetur dimensionet humbur realitetit tënd thumbonjartë


-199-

Nëse çudisht ke vërejtur entuziazshëm nëndhésirave të dëshirës si dekompozohet drita
Shërbyer të paskan sytë si jo të tutë brinjartit kornizim të vegimit ku ekstazën vjell realiteti
Fuqia e ligësirës është virtyt edhe në kompostimin e ndjenjës synimit të përdorjes kauzë krizash
Madje dhe në konservimin e peshkut të epshit kafkë perceptimit që i pret qiellazi mrekullirat
Hyjinisht të ndodhin mes argjilantëve që çudi si s’ia kuptojnë diamantëzoren gjuhë dashurimit


-200-

E imja dhe e të tjerëve janë kufijnjohjes dy botët sahatprishura që u duhet ndrequr guximit ritmi
Si e jotja dhe e të gjithëve dy universe që ani pse një stuhire përfaqësokan dy barka velndryshme
Dhe gjithkushi brenda vetes ka një kozmosi që lëvrin përpikmërisht në të ekzistencës gravitacion
Ndërkohë që çdo tjetër rruzullim me apo pa vullnet qielli ekuilibron forcat ruajtje shkatërrimash
E nëse çdo dashurim s’do i trinojë koefiçient mirësisë do ndodhte siç ndodh çdo çast: apokalipsi


-201-

Ani pse hyjneshë e vërteta s’guxon të mbartë trajtat e dukshme në shëmbëllinë e njeriut si Ati
Filozofinë e frikës prej saj i ka shpallur heshturi akademizmave të ruajtjes së statuskuo panjohjes
Mijra pyetje ka hedhur tregut të shpikjeve ku paraja dhe kur blen e shet edhe dritën-virgjëreshzën jo
E padimensiontë çapitet nën bastunin ogurshenjtë të fatit plak që mbretëron si do bija qiejve
Keqardhur e kënaqur pse as i shpirtrave ar s’na bind të ulim skeptër pushtet dashurive dhesore


-202-

Grunjëshndrirat e bukurisë t’i kredh në mokrat e përbuzjeve mielli do më akuzonte helmatar
Ngushtësisht do më qortonte lentja e universit duke dyshuar të vetin bujarim pas timit sy
Mbase mund të m’i privonte sensorët e emocionit nga kapilarët e ngjyrave trurit mosmirënjohës
Si për lartësinë e tejreshme të adhurimit edhe për gjerësirën e luginës ku engjëjt ç’puplaren
Për mos t’ia kurrmohuar madhështinë shtatores së virgjërimit lakuriqësor kur e paracaktoi fati


-203-

Kozmikeve perandori të errësirës origjine një objekt që spërkatet me orgazmë rrezëllore
Mbi paletë panjohjeje vallzon pa ia falenderuar reflektimit ligjësirat e kroit dritpadukshmëror
Zemra i plas pse rituales perfektësi të kohës s’di t’ia bllokojë ingranazhet lirikushtëzores lëvizje
Adoleshenti orientim t’a adhuronte shpirtpaplakje kurorat e yjësive pa rubinuar t’i dhurojë
Qoftë nga të virgjërat thesare që i përvidhen dashurive prej të cilash i zbardhet shpirti engjëllizmit


-204-

Jeta që na e shtynka kanoen para duke ia lënë pakthim lumin pas-sa fort premtishkurtër
Aq sa dhe dëshpëripërjetshme përpjekja për të merituar përgjigjet tona dyshore krejt pse’të
Kur ky detyrim hyjnor s’na përket ne t’ia hapim të pazhvirgjërshmet porta njohjeje inspirimit
As diversiteteve të arsyetimit e as absurditeteve të zgjedhjes e as busullave të moralit
Paçka se ndër iventaret e amaneteve askurrheri s’na mungon geni i riadamizimit të fatit


-205-

Ndoqa fitilin e një gabimi të vogël dhe më përcolli deri në bombën e një faji të stërmadh
Fshihej hangarëve dëndur me demagogji justifikimesh trajt’tjetërsuara në drithëra dobishmërimi
Guximdruajturi akt i zbulimit e kish vetpajisur me leje hyrjeje në sistemin e megasigurisë
Ku e turpit gjurmë humbi orientim dora e katastrofës s’nguroi të vizatojë kauzviktimëzimin
Po mbi lëkurën ku pak çaste më parë puthja gjeti ndezur bishtin e një cigareje fjale fyerjevjetër


-206-

Evolucionizmit të nevojave shqisa e dhembjes i ndërronka trupin e jo kërthizën konsekuencave
Vizatimet e gjakut dykahazi në telajot e shpirtrave thellirat e mençurishpatave për mos të harruar
Lahutarët i zgjedhin fjalët mos t’a përsërisin një proverb dy herë kur njera’tjetrën rilindin gjëmitë
Ndëshkesçbindur veç dashuria ngutet t’ia ushqejë sahara naivitetit oazet me lot engjëjsh shprese
Kurrsesi pa pranuar të mësojë kodikerrësimit të përgjegjshmërisë së fajit atë ç’ka s’duhet të bëjë


-207-

Të sirenosh lumtur në rrjetën e një poeti do të thotë t’ia shesësh çelësat e portave oqeanlirisë
Kur i qenka detyrparacaktor imponimi botës përgjigje pse’ve pa pse s’ka pse mos t’i trembesh
Me busullën e keqinterpretimeve të prin drejt portit të mohimit të uni’t sa herë pohon: unë jam ti
Sado valëzimdritë ç’i kërkon epshmbledhës kënaqësive kur do t’ia përmbytë tempullin toku me hyj
Pas përvetimit homerik të çdo krenie e pa emër do dijë të të përdorë si spirancë tokësore dashuria


-208-

Çdo natë m’a shton me një palë thonj lojrinj mozaikun e makthit kundruall të shtratit tavan
I lotit manikyr qindrangjyrësisht po m’i jep trajtë një portreti shkulur ikonostas ëndrrash
Të njejtat heshta qerpikësh me yje ndër maja e po ato duna mollëzash ku arkitektova piramidën
Meqë ndanë kalëron dhe një Nil me kaçurrelza kjo do të thotë se jam dordolec i jermit
Së paku guackë kllapisë të të zgjohem krah pelëza ime nëse ende ke ënd të fshihesh paqenies


-209-

Rekrutimi i fluturzave në ushtrinë e krimbave të mëndafshit ngadalësonka marshimin e rrënjëve
Saboton qëllimin patjetërsor të endjes së të bërit pëlhurë në përmasat e një reje vrapoqeanike
Shtrembëron drejtimin polndjellës të uzurpimit në çdoçka s’ia njohim gjeneze qëndresimit
Transferon pyjet e mentaliteteve në galeritë ku rend malluari drejt amë dritës i dijenive terr
Ç’thur energjinë septimale të ngjyrave që në magjën e natyrës subkoshiente mbrun dashurimin


-210-

S’mund të themi se ka ndjenjë mençurane kur kurrherë s’zgjidhkemi dot se kë dashurojmë
Intrigimi për të bindur udhpërkohshmit që qenka më e zgjuar se ç’është në shpirtin e së vërtetës
Lakuriq do na linte si bajamja lulesabletuar përqafuar nga peliçja e dëborës pranverore
Virgjërimi filozofik i intuitës ndërvarur nga shenjtë që na shndërrojnë përgjëronjës panjohjesh
Ka lypmë veç për një shtrat ëndrrash ku çdo noter të heshtë duke i ndarë barabar bekimat


-211-

Defiçienca e prodhimit të adrenalinës thellë brengtollovitësit tru po na lyp kah normaliteti
Me të dritës ngutimë për t’a riperceptuar dashurimin pa pyetur për decibelët e rrënimit stimulues
Nëpër agien e një eshtre ëndrre përçohet hiri i një kohe që pas pak gjunjon të ndezë shpresat
Ç’rëndësi ka heroiniku emër shpëtese apo kokainiku mbiemër i epokës lavdthirrmzbuese
Një vend u dashka zënë teleferik ekstazës ani pse më hyjori doping si s’u përdorka më-poezia


-212-

Fisnikëria mund të banojë shërbyerazi si në pallat savoje edhe brenda një shpirti uritur për dritë
Ndërgjegjim kombesh e flamurë rracash shfaqet të lashtës formë shpirtnjëtrajtmë të shpërbërjes
Si t’ish një gështenjë e pa gojë ngopjeje pjekur në mangall të feve që simotrisht s’besojnë një Ati
Sado e adhurojnë kadavrisht e i hajnin çizme e shandanë e virgjëtaren kurorë e mbiemrin rilindës
Në shuarje çdoçkaje veç dashuria ia gjen fantazmën për t’ia fekonduar një tjetër jetë dobi vdekjes


-213-

Një lis gjysh më këshilloi që drejt tokës premtore duhet të përdor një arkmort në vend të barkës
Mund të më vihej në dispozicion meqë po aq sa unë donte të shkelë në ëndërr i pa kryquar
Kur s’e panik e detit humnerë e si të më trembë qiellori orientim ku u lypka të timonoj
Për një palë rrema krahësh kam nevojë e patjetër për një fjord ku më pret e dashurimës muzë
Mungesa tek kjo varrani që i përze për së gjalli kufomat shkretanive që i falen rigjelbërimit


-214-

Pse s’kam mësuar t’i braktis as në llogore ëndërrie hidhur kam mbetur dhe në paqe i pa miq
Ndonëse brilantshëm një gjerdani që m’a përqark kështjellën e qafës i mbaj nder’rrezorë
Dhe më ruajnë si zjarrin në mes të pyllit rojet që i tremben rrethimit çakalltar të natës
Fort i lypemi njeri’tjetrit si shigjeta harkut e si djegorja çdo kamikazi të kurrmirënjohjes
Lëndimit i falem kur pohon se emri i të njëjtës dashuri pret të na i mozaikojë helmetkafkat


-215-

Me ëndrrat e të tjerëve i shumpërmasojmë kozmikimin kënaqësive ngujur botpërkohësisë
Kur tonat shkëmbim i falim t’i përdorin ndër universe që s’na përkasin më lumturonjash
Si miliarderët u bëkan me investimet e mirnjohjerrethuesve dhe të panjohurat u konvertokan
Dhiatave të një kauze besimi pa pse i lypet mes profetit e apostullit njëlloj si në barbaret dashuri
Ku thirrja e epshit postmodern ende i shuan jehonat e mungesës kupolkatedrales së sterilitetit


-216-

Pa i gjetur ende portë jet’tjetërsimit hyjnor diferencën mes shpirtrash na e bën qëllimi
Jo përjashtuar çdo kushti të njerëzores fuqi ç’farë do marrim teorisht materialitikës
Shërbyerazi devotshmërimit çdo t’i dhurojmë pjellorisht brazdares mendore të mirësisë
Kurrsesi nën çadrën e ortodokses lutje të presim të zbresin kopështit qiellor frutet e nevojave
Por me energji dashurimi ç’bekim dheror do rrëmbejmë nga grigja e profetëve që na falkan


-217-

Sado ftillhollë sita e kontrollit të jetës ndjej luzma krundesh si i tejçojnë të mbrojtjes porta
Gabimet m’ia ndërruan shijen kulaçit të fatit aq sa sot s’di më ç’është pasioni i urisë fillestare
Ha çdoçka cilësohet e proteinëshme nga arat e rrepave poetike e prej kope dosash të moralizmit
Kamikazisht m’i stërvitën pirunjtë e syve dhe kanibalisht sqepflijimin në mëlçitë e zjarrit
Sa për thikën e gjuhës e mpreha vetë nën litar këmbane meqë dashurimit nuk iu kërkoka falje


-218-

Shtjellterrujrave të syrit që dua një obelisk lumturimi mbruhet dritë-e vetë fund zgrip mallkimës
Thellë kaçubgjirit ku doja të jem rrënjë buisin zambakë ëndërrirash-e vetë urith brengive përzënë
Enciklopedive të pasionit analfabetik një muzë del penelopëzuar-e vetë korbëzoj i pa mall pritjeje
Pyllishtë gazmendesh një pelë gurre i bredhërin shkëndijat fshehtësisë-e vetë patkua i pa këmbë
E si vallë mund t’ë vallzoj harmonikë kënaqësisë së të tjerëve kur vetë kam mbetur ulli i pa qiell


-219-

Të thërrasësh për ndihmë magjirat ç’pret tjetër të të presin veç dy duar malli mes valle shtrigonjive
Si naivi që korr stuhirat pse mbolli erën ç’hipnozisht duhet të ç’idhujnosh besimin tek shpresa
Mungonte në legjendaret arka të pandorave ndaj e përgojojnë si hyjneshë të kurrdevotshme
Fantazmë t’a konsiderojmë që u endka kështjellim mendjes shekspiriadshëm pa hamletianet qëllime
Ca më pak t’a pagëzojmë mbretëreshë në varreznajat e dashurive ku i trembesh prej paardhjes


-220-

E si mund t’i ankohem shenjtfatit për lotët që më derdh shpata kur ti më ke prerë duart
I përqafimit zjarr s’do dënjë të bëhet kurorë rrethi ditnate kur jam tjetrës anë të hënës
Meqë po gazmendesh që s’do të t’i mbroj më të gjinjve pjergulla do të thotë zotësim i vjedhësit
Embëlsia e gjakut të pa meritë në dyzim m’a përgënjeshtron eshtrën ku doja të palcëroheshe
Sidoqoftë tash që i zgjidhe këmbët pelthëza ime të ngel veç të qahesh për misterin e udhës


-221-

S’më nxe gjakërimi i flamurit e duke m’i mbyllur dyert po qëndroj jashtë krenarimit të kështjellës
S’më nxe perifrazimi i patriotizmit e duke më shpallur të jashtligjshëm jam birth tradhëtire
S’më nxe i urrejtjes litar e duke më mbajtur këmbësh lidhur vetshndërrohem në këmbanore
S’më nxe katedralimi i qytetit e duke më përzënë shndririe imitoj pavdekësirat korbëruar
S’më nxe klaustrofobia e dashurisë e duke më përplasur mureve të besimit m’a ç’terr mendjen


-222-

Riciklisht duke i thyer shtërngim gishtat mbi leshrat e të njëjtit kalë i përgjërohem fatit
Kërkim tij të më ndërrojë udhë meqë dhe prirësi shenjt i premtimit më ka braktisur psallmë
Pse duhet t’ia humbas gjurmët gjithheri terrpyllit të vetmimit kur edhe zanat më tremben
S’pranoj as të më rradhisë në ballësi të ushtrisë së vetflijorëve që do fitokan gjithrast
Veç ndonjëherë të mëshiret që aq sa dhe ai kam etje për gjirin e një virgjëreshe tejëndrrash


-223-

Për një tufë blegëri ëndrrash po bari mbetesh dhe kur s’e pranon atë që ke-pikë qumështi
Mos t’a quash tënden mungesrrugën kur në fakt veç të ka humbur je i internuar në dhembje
Puset e identitetit zgavrave të kafkshpresës janë thirrje gjaku dhe kur s’i konsideron thelbësore
Ashtu si gjilpërat e yjeve që ngul bark shtatzanimit së fatit ani pse ia dyshon prindërimin
Sido s’mund t’ia nxerë irisi oqeanirat lotit të dashurive varkëza janë atje kurrë për t’i ç’përmbytur


-224-

Kam dashur një violë që adhuronte fatet e të lindurit panjë dhe pse rrënjësh i janë palctharë tash
Më deshi edhe një prroskë që më rigjallëroi të kujtimeve qeliza e sot përkëdhelat s’i kanë gjurmë
Vlernjëjta dhunira që si dymijë sipjella vuajtjesh e shendesh s’i gjetën breg tjetër urngushëllimës
Merimanga e rrethanive lidhur di si t’i mbajë pretë ndër mallkoret qoshka hambar poshtërimave
Paçka se ardhakeqësia konstaton se po ua ruanka në varrezë shpirti kurrcënuar virtytet bijqiellit


-225-

Aktrimi në sagat neoklasike të individualizmit na i përjashtoka emrat nga gjithë konfliktet
Modernisht kemi harruar si quhemi ndërkohë që pagëzojmë pastorë për të rejat vetrrëfime
Virtytet metabolike e ndërvarjet trinike e konvulsionitë juridike na i administrojnë koloseumasit
Sa heri na urdhërojnë të paraqitemi në dorëzat e shpatave ani pse modën e poseidon autoflijira
Kur përvetësim çdo lavdi farat e gërmëzimit iu lypen hipotekash dashurisht dherapanjohurve

-226-

Përderisa qofsh edhe fantazmore ti jeton aty s’kam pse dal nga i florinjti burg i mendjes sime
Mund të të fshihem brenda pelerinë përqafimit ndonëse s’më mbyt në stuhi frymëmarrjeje
Me fenerët e puthjeve më ndjell përtej errësirës së mishit ku ndjenja i përdor çelësa syrit
A lypet të më mprehësh si një gërshërë sharjeje mbi kaçurrelat e fjalive që u përze enciklopedive
Jam ai që s’jam tek kjo sferë realiteti ku jashtë thembrat të vrapojnë një bregdeti që s’është imi


-227-

Në disiplinimin e asimetrikeve lëvizje të universit jemi qendra e kaosit magjepsës së gjallësirës
Sapo kuptojmë që gjithkahsisht ekuilibrojmë urdhëresat që marrim e na japin forcat pakonceptuale
Rrethuar me idolët e mijra kulteve që i lypin gjunjërimin fillestarit mëkat ndjehemi tempujzbrazur
Brenda uni’t na mungon katedralja e zotërimit okultik të vetes pa bërë pazar me shenjtërimin
Për të ruajtur ende të pa fituarën mundësi të të drejtuarit të dashurisë vetkontrollimit të çdo cikloni


-228-

Kur ngatërron në vlerësimin ndërmjet vazos dhe lules pa m’a përmendur emrin prej dhéri
Një bel rrëmbej dhe më palcazi e rrëhmih zemrën t’a mbjell më thelli të keqardhjes farë
Çdo agimi ia vjedh vesën e lotëve për të t’a injektuar në kapilarët e dritës që më fsheh
Luzmimrejat sythe shpresoj të m’ia tjetërsojnë pamjen parajsës që ende si s’m’a paske premtuar
Dhembem pritje stinës pa ngushëllim ani pse kaq shpesh dashuria s’më mjaftonka për të falur


-229-

Ç’gjimnastikë paagore për të stërvitur alla maocedunçe muskujt oksigjenlodhur të trurit
Përpjekje dëshpëripërbuzëse rrethimi me jastëkë drite i gjithkuji guxon të na përplaset ballë
Edhe arti human i hapjes së rrugës lypet mësuar të ecim më lart kur të tjerët nxitojnë për poshtë
Vëllazërimi teorik sado s’na bën t’i besojmë djersimit për t’adhuruar pa kusht shumkënd
Na kandisi shtjellpërkushtimash të indiferentemi qindra vitesh e të harrojmë të duam vetveten


-230-

Shekuj ka që kuota e vlerës së fatkeqësisë u caktoka në bursa si ajo e puthjes apo e masturbimit
E në shtatzanimin e parasë nuk gëlon gjak fisnikërie e as mos prit që pjella t’i ngjajë natyralit Atë
Shumimi i kopesë së fitimit s’e kushtëzon tufën në është e dhentë a e ujktë ndër dyndmat e urisë
Kush qenka i ngopur moralisht ka të drejtë të koleksionojë më tepër flijmëri se vetë i epshit satër
Meqë s’u jetuaka dot si brenda libër predikatave ku dashurisht ndahet barabar edhe demagogjia


-231-

Barabar e arit sasi për t’a ç’ekuilibruar botën dhe e moralit-tehdrejtë t’ia ruaj virtytmërisht fatin
Në njëzet e katër karat shpirti di të zgjedhë jo veç dorën që e zhvarrosi toke por dhe lopatfshehjet
Gjithrast anasjelltë njëra është syri pse tjetra objektivi i rrokur nga dylbitë shërbim çdo lufte shpëtimi
Specifikia peshë e seicilës kur shpiku gijotinën i filozofoi dobishmëritë heqdorës nga tjetërsimi
Por nëse stan mallkimit arit i rimbledh bajgat-zhvirgjërorin moral s’e gjen rish kund dashuriza ime


-232-

Nëse bekimi na qenkërsh qiellor e pse u dashka t’ec në gjurmët e këmbanave shurdhare
Në është i dalë deje dhérash pse më lypi t’i fshihem hienës së bamirësimit të harresës
Pikërisht duar lutjeve më takohen e pakthyeshmja me të pambërritshmen tek ky çast pa kohë
Ku çdo hap i hedhur drejt falenderimit mëshirën e bën dy të tjerë të më afrohet në tempull gjuhe
Dashurimi t’a përçmojë teprinë e proverbave po aq sa edhe kroin e vet njerëzor ungjillëzimi


-233-

T’i çapitesh përkrahu një xhirafe duke besuar se di t’a vëzhgosh botën me të sajit sy prej qielli
E të tutë t’i përçmosh pse veç prej dekompozimit i matin lartësi agimit brenda terrshpirtit
Do të thotë të pranosh rolin e bariut përkohtar që tufën e yjeve prin ndër kullotat e kryqanive
Paqtimën e tokësoreve shenjti ku ujërat janë gjaku e drita e palca e dashurive pa kromozonuara
Ndoshta për të adhuruar fëmijët e lotit kurrë engjëllzuar dhe hyjnitë e gazit vrarë pa u plakur


-234-

Të vocërthat gënjeshtri akrepisht m’u mblidhkan gazqark me sfidthirrjen për t’u dorëzuar
Kështjellat prej mishi të karaktereve ende na kanë besim tek parzmorimet e fjalës ç’mëkatore
Stoikisht zemrat murepadepërtueshme ndër lot qeshmash i përvëlojnë nën porta valvolash
Edhe një tjetër ditë pastrohet pas ritit të faljes paçka se helmi sado transformuar ngel pickim syrit
Shpejt rend nata të na i nbjellë fantazmimbardha retë e dyshekut e të na ngrejnë qiell dhembës


-235-

Kumt të saktë i kemi kërkuar të qënit i lidhur dhe na u ka gjegjur vullnetdlirë: poshtërim
Kur dhe kisha e qiellit s’ka dyer pendimi për erën e kur si koha as ujërat s’u varrokan
I njëjti tërmet fjale përmbysi dhe kambanat e të ndjerit fshikull ndër duart e ligjit mbetur i pa Atë
Hallkalashti po ky gërmëzim vargonjpremtor i këndon trinisht fajit po si gijotinarit dhe tehut
Teksa morali prej një shtatoreje që mbledh copat e qelqit të dritdashurisë psherëtin: lum si ata


-236-

E arkivuara thikë që trojazi m’u ngul dikuri pas shpinës shpesh ulëret mos t’a lejoj të ndryshket
Dora ndoshta e hyjnueshme e një tradhëtie të re e drejton nëpër të njëjtën udhë të vjetër amë’bije
Distanca i lidh nëpërmjet meje atë që më s’qenka me atë që s’do jetë më kufij virgjëri mentalitetit
Drejtvizore përshpejtohet dhembja në kohë të ndryshme t’i gjejë tempull universalizimit të faljes
Ku varur fund një buqete vjollcash pres shtegut vjetran dashurinë rendur drejt një pabesie gaz’re


-237-

E gjakut bllangë pa si mbi pëlhurën e virgjër të dherit gënjeshtra fshehur ikonisht irisit
Në kishën e tradicionalizmit koleksionoi pendesën ndonëse do duhej një kryq’tra e tri gozhdë
Shembullimi ka rëndësi të perëndishme paçka se veç i fajeve serializim po na shpie në shpëtesë
Ku njohja e antipredikimave perfeksionon teknologjitë e lubrifikantëve dinasti tolerancës
Mëkat i parë ende na mbet’ falja kur mëshira s’na ka lypmë për dashuri por hir ndër shpagë


-238-

Në thonë që liria është produkt mohimi kur duart edhe lidhen por prangat e gjuhës s’kanë çelës
Ç’ka di të vizatojë fjala s’gjen kornizë t’a nxejë e as sizmograf t’ia parashikojë apokalipsin
Teoremat e ankesave s’i kanë kuptim në formulimat e formacioneve të faktorëve sfidues
Arti i skllavit të bën të njohësh zotërimin si i fatit poseidim bind t’i pranosh përmasat klithës
Qiellit varur në yjet e pa natë ku edhe dashuria humb kufij mes horizont nevojës e rrufe dobisë


-239-

Sado celuloidit të një ëndrre në një kryqëzatë qytetërimi napoleonët i kam patur kapterë
Njëlloj si të mëdhenjtë aleksandrë që më ruanin haremet i urdhëroja pa m’a kujtuar epok’emrin
E tradhtimlavdët hitlerë i përdorja për të iventarizuar çizmet e humbjeve e të fitoreve helmeta
Rish i vetmi pabindtar gjeneral Krishti që ani pse kryq e mbaj shembullit pa konformizëm
Vullnetar rebelpendimtar hakërren: si do thundrësh botën kur s’i pushtoke vetes as dashurinë


-240-

S’do t’endesha jashtë kështjellës së fatit mbi të erës nallane në do i blatoja rima perandorit
Shkëmbim një balade pameritore turpërimit do m’i vinte në shërbim pajtonin e të vetave ëndërri
Me fshikullirën e shpatës së të tijit zë do recitoja foltoresh lavdi lart kryeprerje fajmjerash
Meqë do i isha muzë do urdhëronte të më përdorte si të shpërdor dashurisht ty oj muza ime
Politikisht padukazi do kuroroja poltron kurvërimit e jo si sot nën ullinj të blegërijmë një dueti


-241-

Aftësia që të gërmosh në eshtër e të keshë pusin e të pavarurave ide e të dishë t’iu mbrosh ujërat
Sfida më kurthmrekullueshme e vetsfidtimit qenka në formatimin astronomik të emrit
Gjeneralizëm-të disiplinosh arën e ardhmbetejave e fortgardhimin e percepsioneve pacifiste
Veç autoktonizëm do quhej i intuitës teh për t’i perifrazuar urtonjat gjykimit gjakstërnipor
Pa ndihmën e skelave të opinioneve prej qiejzbuarve kur të vërtetat dashuri mbetkan tokëzore


-242-

Mijëra bërthama shkencurithësh me taksa jet’hajnurish ua vetfinancojnë vreshtat eksperimenteve
Pse agojnë nën vesë rrezatimesh plutonike edhe pse s’ka ombrellë t’a mbrojë tokën nga i lotit shi
Sagat e ambientalistëve zëvendësojnë tredhja’tredhjen përderisa çdo toksikim iu ka blerë shtëpitë
Dirigjentët e teknologjive i asgjësojnë instrumentat kaosfonisë teksa armët po riklonojnë duar fati
Garancisht për t’ia turistuar airbaset indiferencës qiej rrezikdashurive serëzuar me ndotje psiqike


-243-

Pasmuzgu i end pëlhurë paqërimit tuj mos i reshtur sythirë as të gabuarit ngjyrim tesha ëndrrave
Ndonëse lakuriqsht ndukem me të vërtetën herë gjarpërisht e herë si të parët banorë të dritës
Era e territ përpiqet më kot t’i kalojë kryet tejmi perdes së halleve fshehur teatrit nesërmtar
Antikulturimi i flirt rrënjë progresit kur e papunësisë filozofi prostituon me t’urisë shënmari
E kur eshtrat në vend të këmbanës m’i përdor agu e falenderoj pse më kqyr më mençur se nata


-244-

I fyer ngel peshkatari pse jo cironka por salmon i drekojnë kur e zuri veç për të tjerët
Edhe këmbzbathurin e irriton dhurata e një palëve këpucë qepur nga ai për udhët panjohtare
Gurskalitësi i adhuron qiejt pa ia pranuar kështjellën sa mbaruar porositësit ikur në Zot
Farkëtari rish vetlavdet kur shpata që shiti i mat thellësirën e kryqit ngulur nëpër re
Fatvetmja e kënaqur qenka dashuria-merr gjithshka i japin kur di e s’jep kurrë ç’i mungon


-245-

Politikisht zgjedha është zgjedhë pse s’ka vullnet të lirë kur çdo respekt qenka i fatkushtëzuar
Por civilizisht shpirti zhvishet nga uniforma dhe armatimi i përgjegjshmërisë s’braktis kasafortë
Gëzon të drejtat e maces së shtëpisë si për t’u dhënë leje minjve të vallzojnë edhe t’i tradhtosh hatllat
Në furrat e konseguencave ka mbaruar së bëri hi qymyri e t’u lypka një prush’re përkëdhelë
Thjesht për t’i kujtuar pendimit ritualin e të kërkuarit falje kur s’na nxe edenori burg i një dashurie


-246-

Jashtqitjetarit ritual të vargëzimit mos m’i kyç dyer pse hyjnë e dalin engjëllickat e marrive
Xhelozipafshehje po merr përsipër rolin e rojes që m’i çmon vdekurimën shpirtit për së gjalli
Asnjë kryqnajë s’do më pranonte kallje gjendërzuar kaq metaztazash kanceroide arsyeskllavore
Në shenjten paplasur nën ëmbëlzaken lëkurë përqafimit do i kutërbojnë edhe hundët dritës
Ndaj lutem dhëmbekstazisht: shpomi e qelbësim’artat sekrecione shkulmia epshive oj muzëri


PASTHENIE

Për të gjunjuar një kështjellë adhurie imi stërgjysh më mësoi si t’a ç’farkëtoj me frymën e paqes
Jo gjoks më gjoks t’u ndez urrejtje heshtave por t’i lavdëzoj barabartësinë padronit që s’më hap dyer
Pa lypur dhurorin çast uliksian ku pabesia të më shndërrojë në konvencion malli kurrë guximverbër
Mjafton të më shtrojë një gosti ku në vend që të isha i kurbanit kalë të jem tehu i besimit në mill qielli
Pse kur çdo arkitekturë thyhet më të dobtës pikë dhe i dashurisë mbrojtës atje përkulet në di e ia gjen


PERMBAJTJA

Demagogji: kush ka duhet t’i japë gjithkujt s’ka! Irealizëm: cili s’ka lypet t’ia marrë kujt ka!
Të dhurosh a dhurohesh është çeshtja-kur koha e mbrojtjes së qëllimit as me vdekjen si nuk mbaron
Një armë e madhe në një dorë të vogël e barabartë me një mikromendje në një përkushtim fatal
Bërja kor e shumësisë së kënaqësive cicëruese na e jehonon lumturinë harmonipapërsëritshëm
Në çerdhen terrnajsynxjerrëse të universit ku veç të yjeve zogj ia flasin gjuhën dashurimungesës

"plus 333 Sonete"

--------------------------------------------------------------------------------

- 889 -

Ky atdhe dhe vetë bir pa atë
Kur urdhëron t’i bëhem fli me ndër buzë dhembtijin emër
Harron që ditë trishtit më ka lindur të pa zemër
Rrjedhazi dënimpakëmbim e lotngratë

Veç t’i kujtoj dua me patjetër
Se kurrgjë s’bëri të gëzoj tek kjo jet’ e ç’mbarsë
S’më ndihu as aq sa mund të ndihte një vdek’ e pa gjasë
Palindur ndjehem si tash pleh i vjetër

E meqë dhe jam e si ende nuk jam mbi të
Vrigth do doja t’i valëvis qiejsh një flamur çjerratar morali
Rroftë dashuria! klith ligshtë

Brekët e pavarësimit ia ngre majshtize fati
Krye shënjueses grishzishtë
Që sa herë krahëruar më shpon jam po ky fuqi ringjallmi



- 890 -

Ca flasin me shkurrat si me ullinjtë dhe janë të lumtur
Ca flasin me kalatë si me ç’ngadhnjimet dhe janë të lumtur
Ca flasin me devetë si me gjarpërinjtë dhe janë të lumtur
Ca flasin me heshtinat si me himnet dhe janë të lumtur

Ca flasin me yjësirat si me qirinjtë dhe janë të lumtur
Ca flasin me flladet si me prangimet dhe janë të lumtur
Ca flasin me batakçeshat si me virgjëritë dhe janë të lumtur
Ca flasin me paqet si me masakrimet dhe janë të lumtur

Ca flasin me varranirat si me gradaçelat dhe janë të lumtur
Ca flasin me sperancat si me velat dhe janë të lumtur
Ca flasin me uritë si me lëmenjdrithrat dhe janë të lumtur

Ca flasin me gjeneralët si me gjelat dhe janë të lumtur
Ca flasin me kurorhajnët si me princat dhe janë të lumtur
Ca flasin me ëndrrat si me shpirtrat dhe: sa e sa fat’humbur



- 891 -

Eh sa rrjedhpërgjatë i lëshojnë yjet kaçurrelat
Një hon u del para dhe rrëmbim më kërleshen mbi krahëror
Jehonirat u bien daulleve e rrufetë i shkundin telat
Vrigth gishtat i bëj pelikanë zhytur dallgëzimit ëndërror

Peshqit e paemër të mallit sa shihkan që më rrëzojnë velat
Pa m’u rritur ende krahët t’a mund gravitetin dëshpëror
Luten t’u pasnotoj bishtit të më rrëfejnë skelat
Ku si kurvicka dritshpresat shitblihen zellit përçmor

Habitem si lakuriqshti struken bira portofolesh
Ndër mollza aventurierësh bunkeruar prezervativësh
Kapitenë anijesh pa flamuj i grishkan tej shtegtirma koqesh

Magjirat e adrenalinës virgjërore vello moralpacipësh
Ku nën më fshihen xixëllonjat ngazëllenjtare çmend’hovesh
Që dikuri gjoksit më vallzonin pa ndjella vipësh

Shqip-përshtatje nga WILLIAM BLAKE

--------------------------------------------------------------------------------

William BLAKE
.................................................. ...................................

EPITAFE & EPIGRAME


* * *
Tek ky gur eja përplasni kryet,
Sa John Thompson’it dhemba t’i hapë shkretdyert.


* * *
Fuseli s’është Piktoi i Madh, the-njimendt?
Nga ç’ka mori, ky-më i miri kompliment.


* * *
Çmendurak më thërrasin, Budall të thonë ty,
Vras mendjen: Zili u je Ti a Unë ndër sy?


* * *
Mund të jetë një Gjel ai?
Në do mundte Gjel do ish tani.


* * *
Prej Gjeniu, imi titull i provuar,
Ç’lavdur nga Hayley, prej Flaxmani’t-ç’dashuruar.


* * *
Kur guxon të provojë ç’ka s’kupton kurrë,
Ai është veç një Kokëgdhë,
Budalluc-kush përpjekjesh do t’a bindë urtë,
Kokëgdhënë t’a besojë këtë.


* * *
Ky ish i lumtur nga e Fatit lindje,
Am’Atshëm lindi prej të tyresh hire.


* * *
Për Rascal’in Falenderime shkruaj pse bashkë,
Falenderimash e Komplimentesh mbytemi në të thatë.


* * *
Njoha një fatvogëlth batakshi,
Zoti Korb, si të kam o mavri?


* * *
Miqësisht shpesh m’a mbush zemrën dhimbje,
Armik pra m’u bëj-për hir Miqësie.


* * *
U varrosa tek ky ledh aromneveri,
Që, të qajnë sa të duan Miqtë e mi.


* * *
Fisnikërisht varur, lëpirjezbutur,
Një Epigram krejt e saja Jetë,
Vendosur duartrokitjesh aq bukur,
Me në fund një lak martese të fshehtë.


* * *
Ka studiuar të Artin Rregull saktë,
Sa u bë vetë Idjot i Artë.


* * *
Më mirë Ligji ngjizur gabimisht
Nga një Burrë i Mençur,
Se sa prej Perfeksionit mitik
Të një Budalloshi thekur.


* * *
Njohja e vjetër-rinovim ogurmbarë,
Prospero një Monstër kish e Unë-Dy tashmë.


* * *
Si Mishin e vet i dashuron artistët,
Dashuron Artin por, Art për Epshmashtrimtët.


* * *
Një Grua e Pistë
Dhe Burri Lesh i gjithë,
Interesante gjendje për këdo nuk ka ngurime,
Ndyrësitë e Gruas të gjejë varur në të Burrit Qime.


* * *
Rubens, jam Burrë Shteti dhe i Shenjtë,
Mashtrim? Oh jo! do mësoj të Pikturoj perfektë.


* * *
Kur hyn Lojë Fatit t’a dishë pa nisur sfidë,
Kurrë s’do fitosh nëse je shpirtmirë.


* * *
Veprat e mëdha
Kryhen kur takohen Burra dhe Male,
Por, kurrë s’ndodh vëlla
Duke u vërdallosur rrugësh kurthpadalje.


* * *
Nuk e shkruajti atë Kombi Hebre,
E poshtëruan Kopracia e Dlirësia perfekte.


* * *
Si t’a ndihmoj Burrthin tënd të jetë si Unë?
Ndër Ne do bënte diferencë të fshehtash punë?


* * *
Gozhdojani qafën në Kryq
Me një gozhdë syverbër,
Gozhdojani qafën në Kryq
E tok do keni fuqi mbi bishtin e tij-skeptër.


* * *
Brenda i lava-i lava jashtë,
E më thanë: ç’Mëkat i Madh oj Vashë.

.................................................. ...........................................

EDHE NJE HERE MOS HARRONI:

* * *
Kur guxon të provojë ç’ka s’kupton kurrë,
Ai është veç një Kokëgdhë,
Budalluc-kush përpjekjesh do t’a bindë urtë,
Kokëgdhënë t’a besojë këtë.

--------------------------------------------------------

Plus 333 Sonete

--------------------------------------------------------------------------------

- 892 -

Datat e gjithrutinave të ndërgjegjes kombëtare
Ç’gdhendur m’i kanë krejt prej kryqnajash të kujtesës
Thërrmijëza gurësh krenarisë kordhëtare
Shpërndarë pa hajër erërave kurrë plazmuara palcë besës

Endërrenjza mes zhgënjirash foshnjëtare
Muhalebi që, që në mitër ia ushqenka madhështirën vezës
Për t’i ngordhur fatit këmbësh në botët gjakërimzvarre
I entuziazmit dhe lumturisë çift-tredhtar lotjetës

Ditët e kreshmta të ngritjes qurratore të flamurëve
Të zhdukjes së skllavërimit dhe përurimit të indipendencës
Rish na mbetën luksozet hale koshiencës

Ku historianët gjenie e lidhkan veten flijirazi pas ushkurëve
Pashëroresh iluzione idealitike të ligamisëmurëve
Kanceruar harresës turpërore të shkencës



- 893 -

Jetë e varfër pa një farmaci me vitamina femrash
Pa një sanduiç shalësh e një qiri shkrirë në të akullttën guvë
Pa grindje me shtojzovallet shkulë leshrash
Pa arin e një përkëdhele gjoksi lehonimit joshjeprushë

Jetë fort e varfër pa një voltoren injektuar mes kriza veshkash
Pa të aldometit planet thërrmuari nën gjuhë
Pa bisturitë tumoriale vallzuar mes vertebëra kreshtash
Pa vigonët e gjakim diellit në të shpresës serumë

Jetë boll të varfëra ato që do të donim flijorë
Dhe ajo që duhet t’a vuajmë pa iu kurrbërë dot vetes therrorë
Në kornizat e realitetit që si s’na pranojnë kapërcima

Jetë falenderimash të varfëra kur ç’kënaqësisht mllefklithorë
I hakërrehemi fatit të tjetrës jetë rilindur trima
Heronj rimishërimi mbushje të shtatoreve ëndërrima



- 894 -

Djemtë pozojnë përballi filtrimash të së njëjtit kënd adhurimi
Si në t’edukimit iris të mëmave edhe të trajtimit prej grave
Për t’i poseduar e keqpërdorur si makineri përsosurimi
Ndër proçeset e pakompromista të ritualkënaqjeve

Njëra me qumësht blete tuj e mëkuari lavdim pamundësimi
Me çdo kusht për t’i gjenializuar tru dhe muskuj shfaqjeve
Tjetra duke e përjashtuar prej çdo vorbullie ligçthurimi
Gjithpemët edeniale virtytesh t’ia vetvjelë frutfateve

Gjendje skllavërore e përdorim lirisë si t’a lypka ndjenja
Magnetizëm diabolik me fuqi ende pakonceptuese
Shfrytëzim në emër dashuronjash përjashtuara nga mendja

Ç’ekuilibrime sa zbuese për zemrat aq dhe konvertuese
Egoizëm primitiv që të përkitka as nga jashtë as prej brenda
Kur ngujindividualizmit trinia shend lotkonverguese



- 895 -

Kollarja qenka një rrufe që zbret nga qiejkryet
Drejt e mes të vërtetit parajsim organesh gjenitale
Mendjes i shkrumbëzon jetvdekjesh dyert
I mbyt epsh interesash e rishpëton të shpirtit kambale

Kot bëjmë kinse mrekullimit se s’ditkemi nga hyet
Në rrënim misteresh shndërruari krejt hale
Ku thonë që s’i ndyn duart e rebeluari lig fyhet
Nëse e shënjojmë tej shigjetash të kënaqësive fatale

Pse?! të na funksionojnë menopauzat dhe ca më mirë
Mes ngatërrestarit kalendar hënor batictrishtive
As ëndërrirat fateve mos na dhurojnë hirë

Në po dyshoni lidheni lak nën zhul jak’këmishe
Flakeni fund një kupe ozoni helmshndrirë
E imitim shkreptini engjëjshëm fshehuri ndër re klithe

----------------------------------------------------

Nga doreshkrimi i librit ne proçes "PLUS 333 Sonete"

--------------------------------------------------------------------------------

- 896 -

Natë krejt jeta dhe mes pyllishtes së dijeve
Paniktok kemi dyndur me nga një qiri në dorë
Për të ngulmgjetur mes lojrash të hijeve
Të vërtetën e vërtetë sa koblavdët dhe gjakgjorë

‘E ç’më doni-gjegj, diku përfund korijeve
Larg teksa na tremb mes jehonirash zëri përkorë
‘Si yjet gjyhnahqarshëm do riendeni shtigjeve
Mjegullirës që shpërhap-humbtarë mërgorë

Ardhërisë meqë e dini legjendën e ujkut
Mbret të shpallet çdokundtë ku s’e sheh njeri
Jetoni si t’iu vijë për mbarë o denjpjella të plugut

Mos po doni të më trembni në kaq mjeri
Alurimave të mençurisë ju gjithshkel si brumbujt
Bëni si deri dje-delet! e mos më kallni neveri



- 897 -

Shpesh ja që m’u lypka të arsyetoj si psikolog biznesi
Për t’i falur apo dhe për t’i dhënë hak manaxherëve të plehrizmit
Kur më fobisin suksesesh hiphopiste më kaplon makthtmerri
Sa dua t’i puth kompanidështakët me mllef të spermizmit

Në një qytetth kozmopolit pa një putër konservatore anglezi
Ku tokfrymojnë njëqind milionë pjella të industrializmit
Me gjysmat nën kujdesin e mos’shkollimit ndaj çdo lloji preteksti
Kurrë vagneridë apo çajkovskianë pa takuar skepticizmit

Madje pushtuar afishe ku Bethoveni shpallet ëngjëll të marrësh
Ku Moxarti gradohet roje një pylli herezik sharrtarësh
Ku Bah e Brams etiketohen epruveta hirit lashtinjë harruar

Afërmendsh sera do trangullëzonte e kungullonte majë altarësh
Eminemirat që lindin aksidentalisht burrërizmit palluar
Thirrë hormondyshimtët pas janë bisht ar’injorance harbuar



- 898 -

Me një lumë krojeshtermë e barabartë fuqia e braktisjes
Ngel shkëmb kërthizë shkretëtirës latuari erërash tehpenduese
Por dhe portat e pritjes rërohen prej mallit të zalisjes
Kështjellëzore qakmi teje stuhirat e indiferencës përçmuese

As engjëjt nuk të durojnë dot e s’i rezistonkan vesit të bastisjes
Bibliotekë shpirtit t’i zhvarrin gjithlibrat e dobësive tunduese
Veten të njohësh në prehër t’i djegin sa mahnin trallisjes
Tuj riçmuar e rish kryqëzuar dashurinë shkrumbuese

Për të të lënë gjene ngulur qendërzim busullës së vullnetit
Ku lypen veç polet e ekzistencës e kurrë të pushtetit
Çelësin e shenjtë për të gjetur t’ia ç’kyçësh makthimën mallkimit

Kërkimi të prin nëpër qiej harerinj larg jehonive të funebrit
Ku kafaz pasionit ia përtall ujkonjën dhembtradhtimit
Kur më shpresfundi tek vetmia ia zbulon të vërtetën liri amshimit



- 899 -

Tek kjo botë ende keqsunduar egërsisht në çdo shpirt thërrmije
Nga miliarda mendje gjenializimash vetbesimazi trillbegata
Si mund të më pëlqejë mbi galdgjitha mendja ime
Kur s’ka të sajën asnjë unazë gishtblatimi trishtngrata

Sa mirë që askundmi s’po i gjej unizmit justifikime
Të jem shëmbëllim i rrethanirës siç ia do qejfeve balta
Duke arsyetuar ndryshe dhe në mbyturi kallsha në gabime
Jam po aq përgjegjës i rrënonjzezave piramida pa kurrandrralla

Ani pse mund të prodhoj armiqth përkundërt ndërgjegjes
Mbase shtoj gardhngrehurat bajoneta gjakmprehuri rreth vetes
Për t’a mbajtur largu dremitjes hyun e vigjëlencës

Mëvetizmit do i gjej zë dhe ngujvarranira heshtjes
Tuj rithënë: Shenjtit i përket planeti e fatçnjëheri kohësivjedhjes
Edhe pse përjetësirën lyp mes sarkazmirave të shkencës



- 900 -

Pak’kush beson hartgëlimën e gjallërisë së fantazmave
Kur unë betohem kryesh të motvdekurve frymgjallë
Tundonjë çdo pushteti mrekullibërës si s’u bënkam dot ballë
Pa i kujtuar nevojës as magjitë e epshkazmave

T’ua ripërdor koleksionin historik sa kanë pasion e andrrallë
Pa i keqndërzyer dhembdestinimash gjasmave
Jo për t’i zgjatur kryqanitë gazmbjellë dej brazdave
Po pse tjetër lypen domosdoshme kaq rrëzonjtare vallë

Sydhëmbsy u adhurokemi vërtetë reciprokun respekt
Lashtësishëm evolucioneve lindur në një binjakëzim perfekt
Sup më sup të marshojmë drejt pyllthit paniktar

Ku kauz lot’re vendosën fatpremtisë që s’denj as t’iu njerket
Përfaqësuesit e kadavrave vallzonjtare ende nën litar
Barinjtë e kohëve kthimpritura të rendit gijotinar



- 901 -

Mos m’iu hakërreni o bij prushi kuvendit të ullinjve
Në bërthamat s’iu mbijnë sy mes bjerranishtave tuaja
Dëgjojini stoikët e do t’u rrëfejnë se ku i përcaktokan kufijve
Piketat e paqës që për krimbshpirtrat i cilësoni koh’huaja

Vaj të diellt’ i kanë mendjet ndër presat e mullinjve
Kur në vitalët dhëmbë morsash nofulla do doja t’u bluaja
Ku mbllaçisni ogurzezat fjalë mitërzima varrebulçinjve
Kur pëllumbat ua trembni degzave e aq sa 'ta duhej të vuaja

Sot që i qiellit lot iu ka huajtur ngjyrimën jetgjelbër
Sot që toka i imiton çdo geni thinjosje palcshenjtave trungje
Sot që kujtesa me gjak dhembjesh po ua mbron shijen

Sepse mes tyre do ciklonit kasaphanën mortvjetër
Sepse mes zjarresh bastarde klithatarit fat do i kallni cungje
Sepse mes hyjnimit që çlirojnë i lavdoni vetes veç hijen



- 902 -

Ja ekrani ku gjithkushi brengisht e kqyrka veten dëshiruari
Jo si qenka por si do donte t’ish qindrash kopje
Si në një ofsejt fantazia e rishprodhon përpikazi snobe
Kjo bollfeksje të bën fitues llotarive të hiçit trishtuari

Kur në tjetrin kah të kuptimit i urirë deri në ç’ngopje
Si eremit në një bibliotekë i rigjej lirirat vetflijuari
Pazar i bëj metaforave me shpirtin tuj i këmbyer linçuari
Të vetmimit kufij duke ia shtyrë tremburisht lapsit pa mortje

Dy botë ndara duken nga oqeanirat e një qëllimi
Ndër komunikimat me të njëvleftëshmit si ne në çdo zemër
Cilësisht ruajtura zjarrvirgjëra në vatra morali patjetër

Por ja që s’ka rëndësi kush je dritësirash përçimi
Nëse nuk rrezon lakuriqësinë në sytë enjtur përçmimi
Ku fenomenet u adhurokan me gjykime sa botëza lotvjetër



- 903 -

Kur toka të marrë-jo hua-çdo tipar të së dashurës sime
Po aq vyer do t’a dua si sot i do zhuritja reshjet
Ende pse pa lindur mes festash të fateve në zbime
Zërin ia dëgjoj në lotnjëjtin kor me heshtjet

Përplasur bregut dufegër ku u mbytën mijra agime
Fund vajani detrave ku eshtrat dhe mllefet
Shpëtuar kanë nga gjakatet arena të njerëzisë prarime
Ku sahatësh kobi hipokrizia zemrekon qeshjet

Për kurthëritë e ndjenjave të mia krejtpadredhira
Për epshet që druari s’po më kërkojnë bira
Për t’i shfryrë murlanim recitalet e psalltive të dobësisë

Për gjalljen e hyjnueshme jo për kalbësira
Për të bukurën dhembani të vetmirës kurrpakrizë
Për vdekjen që buzëve po më zgjat të përjetësirës sisë



- 904 -

Të zvogëlohesh duke u madhuar
Të mos dukesh duke u shpërthyer
Të shkulësh gjuhën duke u harbuar
Të strukthesh duke u gjithrrëfyer

Të nxirsosesh duke u krejt praruar
Të trutridhesh duke u ligndërzyer
Të rishpillesh duke u papalluar
Të gazshëmtohesh duke u përkryer

Të qelbësiresh duke u shndrirë
Të plehshpërhapesh duke u pavdirë
Të shpallësh liri duke u kërrbaçur

Të ngordhësh duke u ripërtërirë
Të flatresh ëndrre duke u prangur
Të gjarpërihesh fatit duke u zhgabur



- 905 -

Po na përcjell epoka e skllavërimit ndaj informacionit
Lojë spihunësh për të shpikur tregje dhe t’a sundojmë politikën
Garave të pasardhësisë i nënshtruam gjithkuajt pasionit
Kur si stërgjyshëria kobshend duhet t’a latonim dritazi ditën

Shpejtësia e të menduarit tremb tash dhe proçesorët e iluzionit
Kompjuterizimi i instikteve hon pas honi na e grish slitën
Arkivat e gabimeve s’na i shërbejnë më korrigjimash vizionit
Ndër faje fe’reja të guxojmë t’a prijmë sigurtë intuitën

Pakufijtë e inteligjenciës i matim kurthvetvetes me satelitë
Tavaneve të misterive shpejt mësojmë si t’u shkulojmë themelet
Epoka dixhitaliste lakuriq na bredh gishtave trembur

Piratisht na sotmjafton të mirmagazinojmë mençuritë
Seksualizimi i njeriut me shkencën na lind bij që lavdojnë genet
Dija-e universit perëndeshë-tanëve shpirtra jetonka vdekur



- 906 -

Terminologjisht globalizimi ndih t’a përkthejmë manekinizëm
Kur unë dua t’a quaj bluxhins apo një orator që s’e njeh: coca’cola
Por ja që ca akademikë i ngulin fjalët sfurkazi e pa hiç cinizëm
Koh’humbjesh mes pasionaleve kurthlojëra thjesht na riquajnë kaqola

Ç’toksikohem nga realiteti e s’di se si gjalli mbërrij në nihilizëm
Befti panikem nga helmëtirat që fshehin kaq e kaq gazvolta
Fishekzjarrazi shpërthejnë festëtirshëm ndërsa po bëkemi striptizëm
Duke u rirrotulluar tubit të të kuptuarit aritmive shfrerimpakontrollta

Krejt kësisoj dehen dhe të tjerë tek ky kaos’sistem perfekt imitimesh
I njëjti teatër në gjuhë të ndryshme tejpërcillka veç fuqi kopjuese
Kështu shpata e orinjinalitetit do quhej goditjepërçundnuese

Do të na qe njësoj sikur familje të ish gjithë bota ndër tehe linçimesh
Apo kinse të inçestit etër t’ia përjashtonin vetes çdo ligj krimesh
O shenjt ruajna-ndali serialtrillat as pa identitete përçmuese



- 907 -

Të jetosh mes dy pasqyrave të qiellit dhe të dhéut
Ku njera i shtrembëron dhe tjetra i drejton të shpirtit vertebra
Je barabari me një arrë diamanti fshehur kutërbim plehut
Që s’guxoka të t’a marrë dora prej ndotit nga vetvetja

Arkmortit të një pylli a një reje të rrezërish gazmjegullt
Të strukesh gëzhojave penduar apo ëndërrirash motegjelbra
Në litarë vetëtiyjesh të varesh a të thyhesh hekurt
Do të thotë që fatet prin si të prinkan dhe ata në thembra

Zhdërvjellësim dallgë erës plluskojmë thellthëthirash të dritës
Dashurive si i rrotullijmë dhe u bindemi kahorbitës
Pa iu mbetur besnikë krehërit apo modelistit të kostumit

Gjenetikisht oguri na ka ligkalitur kovaçanë mitrës
Sado të duam tash t’ia korrigjojmë negativët përbërës brumit
Kurrpajtuar me realitetin-do jemi shëmbëllim i shkrumbit



- 908 -

Prej hambar dobësisë kam medet të të dhuroja me tepricë
Ç’ka s’kam nevojë pse t’a ndryj ndryshk kokallash ndër vete
Dhe nëse etje dashurimave nuk quhet shenjtisht premticë
Besimi avullon kozmosisë mes të bekimplazmurave etere

Imagjinata përballi fantazme po më luanka me një patericë
Ëndrrat nuk më paskan zjarrmi e madje urizmi as tenxhere
Fati dhe në shëmbëllen i pranveruar-ndjenja fort ngjethicë
Hirnimi të shpirtit varrenja m’i stolis me kujflorinjëta qemere

Pse të palcës magmë që m’ia çmendka gjymtyrët mendjes
Si verën e vetëtimzave s’pranon t’a dehësh dollira ekstazës
Kush fal dritën e gjakut a thua gazmendeve mbetka vrasës

S’kam kurrgjëtjetër veç adhurisë ndaj bjerrma lotçshterjes
Ca thërrmija thonjshë e një cullufe thinjash merrmi heshtjes
Pse shpejt kaq amshive do më këndojë veç korb i kazmës



- 909 -

Të them çdoçka rastësisht di do u jem thjesht një i vdekur
Si unë të tjerqindra që i kqyrin të kurrdukshmet makthvërteta
Ujkëruar tuj u endur pyllit të fateve parajsisht heshtur
Prej pushtimit zanafill nga perënditë e gënjeshtra

Gjuha e panikut s’del prej dhëmbëve pse ngelet ligsht thekur
Mbi tehet e hakmarronjave zjarrgjakrash flaklëmenjta
Ndaj shpirtrat na arratijnë prej shendtirës gjëmazi rendur
Kthimtares lutje ndjekur lavdemotesh lotpërrenjta

Kthim në arenat e dhembave për t’a vrarë bishën
Kthim në testamentet e besimit shpagrish të shembim kishën
Kthim në kutiçkë zgjedhjeje ku demonia njeh vlerë vote

Po pse kur mashtrimtarët janë politikazi çmimçelikshëm
Aq sa pa u fshehur do bënin gjithshka donin madje çdo kohe
E sa herë të ngrinim krye t’i kishim çekiç majkoke



- 910 -

Me një çek zero’astronomik çudisht u bëka realitet fantashkenca
Stacionesh ndërplanetarike fluturimat shëmbëllejnë me një video lojë
Por eja e udhëto në mundsh si bleta pazëshëm në të mendjes hojë
Ku shtigjet e dashurimit gjithkah begatave të prijkan ndjellzeza

Të djersiturit deri majë një mali t’i bindin yjësirat të të bëhen shtrojë
Ama brenda tempullit të një metafore të mbërrish s’ke shpresa
Do guxonte flijazi të pyllit filarmoni të t’a disiplinonte eksperienca
Veçse kurrsesi të panënshtruarat pentagrame shpirtit të t’ia rekrutojë

Mëson tendencat emancipuese kur filozofimi krejtqenka tjetër gjë
Kasparovianshëm luan shah’gurët e kundmi s’njihke një mbretëreshë
Barinjtë i nderon mirësisë kur asnjëheri s’të zbret engjëll reshë

Prindërisht e trajtoj dhembsurinë pa pyetur si gjykon një njerkë
Përtalle tradhëtisht ujkonjën e vesit pa të të kqyrë një mëshqerrkë
Eh kjo ka rëndësi: të bujtësh tej ç’ka duket e ujërat qiejve t’i ngreshë



- 911 -

Amplitudimi i forcave pa fre në grafikët e trimërisë
Zhdrejtësisht prej larti e survejon yjazi krejt të vërtetën
Shpirtit kënaqur si ia gërricka lajkatari sedrën
Për kontrollin e çdo skajfati nëpër perandorirat e përçmisë

Por mendja që e ftilloi ndër dhera loti përjetën
Tek po tisnjëjta gabonjmëlartme pasqyrëzë e shëmtisë
Nuk stoliset thelli syrit të së dobëtit ankesa mërisë
Abuzizmi ndaj jo të barabartit fyen dhembës dhe vdekmën

Përçarttem nga plagët nxëna hakazi ndërgjegjësimit
S’di kujt t’i lyp falmë në bursën ngritur lëndimit
Ç’turp! klith e kozmosive ia rikërkoj perëndeshën mëshirës

Sapo e gjej epshëruari më ç’veshi kërshërimit
Me kamzhik inferioriteti fshikullohem ëmbëlth gulçthëthirës
Ç’budallë! gjegji: sot cili të rreh-të do pasionpërpirës



- 912 -

Ashtu si çdo qen që s’ka kuisur që foshnjë
Nuk guxon të lehë as në pleqëri
Ende po pranojmë të na rrahë mirë e jona zonjë
Politika-pa ia kafshuar duart me mëri

Dhe pse zgjebon historisht plot kutërbonjë
Pasarelet lig si të qe një perëndi
Shndiret nën rrasat e lëkurës shend hungëronjë
Ndëshkon kur lypndëshkim shkrepëri

E ne si rraca më fisnike bastarde
Keq lidhur as zinxhirët s’i tringëllojmë mes harte
Ku fati mishkonjazi na thëthika mbi ballë

Zemra ç’na duket si një refugjate
Klandestine rish në dheun e at’saj shenjtërirrallë
Kur djajthtë e pjekin gjithgostive përrallë



- 913 -

Dhe pse jam veç një frekuencë mes korit të meshave pa trini
S’më duhet të kuptoj nëse s’do quhem pjesë e harmonisë
Sikur dhe t’a pranoja të ndërroj kombësi e emër a gjini
Kurrsesi s’do më qasnin t’iu ndyja gjithmisteret paprekshmërisë

Më venë në mes teksa ecim e s’më lenë të bie si valët në trishti
Rishmi pa u shumlodhur të mësoj pse s’u hyj në asnjë shqisë
Imi hap u është i huaj trokthim meteoritit kurrpashndriti
Mjegull qenkam që do ftillohet pyll tyre pa mundur hiçnisë

Pijmë nga dehnjëjta magmë shampanje e jo e jo në një etje
Valsëzojmë lakuriqsht e verbim dashurisë të pa pleksje
Kalërojmë po të magjepsshmet pela ëndërrie e asrast një rruge

Mollët ç’rrënjur nga të njëjtët poetë lëçisim deri ndër helmje
Pa shënjuar barabar pra pse ja që pathënia s’m’a mbaka gjuhe
As merret e as jepet hua Morali-kjo gjallesë në zhdukje

-------------------------------------------------

VARGJE PA ARKITEKTURE Pjesa - 5

--------------------------------------------------------------------------------

Pse lumi i palcës stërkëmbet ndër vertebrat e konstruksionit të kohës
Teksa i përtall perpendikularitetin të qenit ujë riciklim gjithmallkonjave

Pse të klithave erozione beft rigjejnë veten fat’tjetërmi majmaleve mes kroje lotit
Krejt si ky shi nëpër udhët thirrpanjohura të kozmosive ku vijmë ikuri palo jetësh
Përkujdesje tokës lehonëtare për t’i mbetur po farëzim dritës së gjithmistershme
Tuj tokndërtuar treshazi me dy shtyllskajet e pritpërcjellave genore çdo ogurimë
Në ritmikën gazturrçbanuar të bujkut dënimparë që lot’tijin gjak mbolli hapësirës
Cirkuidit rrënjë-rrufe e kthim mos të guxojmë t’i skalijmë kult mbiqenëses adhuri
Fillestarit faj t’i ripohonim sa bukur ish të na vërtetonte materien prej sy krijuesit
Kur atomisht jemi vendosur në ç’thuranen arkitekturë gjelbërie si gurë orientues
Amshimit heshtur për t’iu rrëfyer haprinjve legjionarë shkence të tjetërsimit dyer
Vertikalisht në ecje brazdlibrash gjuhpangjizuri po si të endeshvirgjuarave epoka
Kryet e falenderimit lart si imagjinimit të nevojës për t’u gjendur thellshpirt argjilit
Sapo komanda të na përjashtojë nga miklimpari rresht i luftës ndaj rekrutë territ
Zhgënjyer paguar po prej farkëtar vetëtirave të na i verë tehet në provë flijirash
Me mjaltin e fshehtë të hyjnores dhuresë ngopuri emër armiqësive të rilindshme
Po prej fuqisë panikëse të pllenim oksigjenit të thonjve me hidrogjenin e flokëve
Tjetër forme rebelimi ku ulluqet lamtumire s’i zëvendësonkan tungjatjetimit aorta
Bujaruari t’a gjurmosh magmën neuronit genor të qëndresës së rrezes planetike
Proçes i njëtrajttë mbet si të ndizesh trëndafilazi shkurra një teleskopi pa adresë
Armatosur pacënueshëm me simbolin orgazmëtar të pasion palcëdherit thirratat
Nga çdo nihilim mbrojmë personifikimin e çdo mendimi që tejkaplon bigbengimin
Ndonëse rishumëzimi me vetveten periodicitet lëngëzimash edhe na ringurtëson
Pa na mohuar lirinë për t’ia mbledhë me fashat e çdo agimi klithkatat shqiponjës
Jo shpërblim fjetjes brenda nesh shtrojes frymngrohtë të nudtarit perceptualitet
Por pari pse i nënshtrohemi të bujturit pa kushte si molekulë e pa lëndë energjie
Në çdo gjallimë që dorën e marrë përcjella krahërorit idealiteteve ia jep ritualisht
Strikciteti centrifugal i rregullave ciklore po na udhëton në adoptivet lashtnjohje
Lëkura mund të na veshë një portokall si dhëmbët do mund të jenë sqep skifteri
Pa guxuar të harrojmë që ashteve do dijmë t’ia dhurojmë vertikalitetin e një ulliri
Apo kafkës edhe i japim leje të na e përdorin në vend të një vazoje për borzilokë
Orbitimi yjëzuar i autosugjestionit kurthdëshirak tash do na ndillte qendër qenies
Tuj mos marrë veç ndërgjegjen e ADN’së në karvanin e kapërcim premtorit emër
Por plus dhe hartat e pashlyeses kujtesë të një astrologjie në kurrmbërritësit sy
Unikalisht kjo ndoshi ani në s’pranojmë të na i shtojnë vijëzira hartës shpirtërore
Ja që vizorja s’qenka prona jonë e pale palo pena duke mos folur për kryedorën
Na ka mirambalazhuar në një vezë dashurime paraprakisht plotësi gjithnevojash
Duke na përgatitur jo veç djepin ku Zeusi përmasat i artikulon qylafit të Homerit
Por na zbriti pa shëmbëlli tjetër ku s’mungonte perfektësire as midhja e as molla
Në botthën ku çdo lavjerrës pyet krahët e mërkurit për të dobësirave manipulim
Për strukturën e farave jëlloj si për atë të planeteve e për trarë po si për gozhdë
Ani pse gumëzhira konstelacioniste imiton po heshtjet si tsunami thelli një atomi
Ndryshe si mund mos besojmë që parajsa qenkër zipuar çdo bërthamie adamike
Aq mrekullisht sa lisi pret të sythë bekim një lenteje që do jetë ish njëri prej nesh
E kush e ndryron kështjellë një kërmilli një komb në dimensione ende hiperbolike
Mbetet po Ai që vetëtimës i fal çerdhe brenda irisë një blete injektim ngjyrlulimit
Ç’proçes perfekt nxënia për bulmjegullën që veç squpit i nxit dhe flatrimit lartësi
Kur zhgabonjim lotit si s’iu matka mosha jo! as eksplorimi i tangenteve batictare
Në rregullsi rrahjesh të zemrës së qendërtokës kur fliska me kordat e vdekanive
Duke gumëzhirë garuar në lastarët e kallinjve që hijesh imitonkan mbrujtisë diejt
Si kanalet e çelikta të urithëve përcjellin nxirflakën e nevojave për lëndë asgjëje
Palcgjenezta materie kryeartizani që i fal dimensione etjesh depozitave të vesës
Ç’mjeshtëri që në humnerën e hiçit i vendos me saktësi premtimi titujt galaksikë
Heshtja e të shprehurit kurrkundërshtues djersin tek i këndon urizëm njëvërtetës
Studimi na mëson të lexojmë tek çdo gur alkimizimin e fortesave të tradhëtuara
Alguar nën gërma pikëllimkaltra ndonëse mësonjësi zbim temës së gabim krijimit
Lakuriqësim shkencave kërkon t’i tatuazhojmë bashkësirat e simboleve rombike
Prej ku i njëjti sy në patjetërsorin kënd po na adhuron rish molekulën jetvdekëse
Gjeometria e dhënies të na bindë që merittim edhe të marrim ortekë profecirash
Ndër arat e formulave pa logaritma për të pohuar që natyra ka ngelur vepër arti
Sepse numrat e koordinata perceptimave janë roje dyerdigash të kurr’rrëfyerjes
Nga e ç’arsyetueshmja energji na petk mantelet e besueshmërisë kundërshtore
S’mund të jetë puhi përkëdhele nën vreshta shenjtirash të jashtligjshme kjo dorë
Kur kaq bukurisht na ia skalit shkarkesat shkrepëtirave pasqyruar thelli kafkash
Si mund të mos miklohet mikpritur poeti në çdo zgavër të ullinj mençurizmit këtu
Ku shpërfaqet fillimi i nxënësim një libri ngarkuar me aksioma erozionale kujtese
Një mozaik zbuluar në rrjedhçnjohurat kohë ku do rispermemi vjeshtësi gjethesh
Apo mes derivateve të diamantim shndërrima virtyteve në hapësirat pa harresë
Pa pyetur për autorësi piktori kur frymon pikment’helmor nguji kosheres së trurit
Na është një krua bujaruar testamenti por jo një gurgullirë që i gris pentagramet
Na është një rrënjë por jo uria që s’i njeh hierarki strukturaliteti përbërje ngopjes
Na është një fashë rrezesh kuruese por jo komanduesi që po inspiron sëmundjet
Na është një konstruktor virusi por jo pambrojtja kur parzmore iu bë krijuari robit
Na është një zierës i magmë memories por jo një ndalues hapjesh të porta tokës
Na është një dirigjent dallgësh oqeanike por jo i ç’aftë t’i disiplinojë sy çdo notari
Na është një usta mjeshtër prirës në orgazmikun raport oksigjeni me hidrogjenin
Saktë tuj paradhënë fuqitë magnetike ndaj gjithelementeve mendorë të gjallimit
Këshillueshëm duke mos i lejuar profetët kapërcim hemisfera domosdoshmërive
Komanduari të falenderimës shi teksa i derdhin sipas ç’etjes thatësi ngushëllimit
Si ritualelashtazi pa harruar t’i urdhërojnë burokratët faktorë të plotësim unitetit
Efektivesh punë t’i venë avulloriket motorrizata që i kaptojnë harta mosdëshirive
Ku i asnjë molle mos’shartim s’do na bindte që përftohen rraca të reja gjarpërimi
Madje as i alienëve mbarështrim s’do na i ftilloka pastërti aluritësve stërlashtorë
Shfaqja në çdo gjethëzim ullinjkurorash homeriane të serial’filmave evolucionikë
Gjelbërimin do të na e dënonte të kthehej trajtës origjine të hormonim tjetërsimit
Krejt si do donim t’a adhuronim në çdo beftë kur u farkua bebëz ngjyradhuruesit
Sepse strukturalitetit siç jemi në kornizën e vlershmës në çdo tipar na arkitektoi
Gurit duke i dhënë atribute kështjellash e rrënimesh si ndëshkonjave tradhëtirës
Po aq kalit për t’i rithënë pse i ka të fundta udhët kur të zotit i humb pafundësitë
Por tuj mos lejuar t’i luajë rolin dishepullit të paditur alkimizim mrekulli rrethanive
S’ka si ngjizet nga e ç’gjendura materie mbi tokë as i ndalesave revolucionarizim
Dukurifshehurisht mutacionimi i egoizmit ende pa pendim na i imiton digathyerjet
Kuptimpaleje pasionet na vallzokan suitash peshkaqenizimi ndër akuariume fjale
Prej vibrim kordaqëllimeve për të formuar brenda kafkës kundgjetur të faraonive
Muret mbrojtës të antienergjisë që sfidon dijet mpiksur dhe pa gjak venakohësh
Mëkojnë po mijngjyrëshet faqe dheu ku krojet e aromave na ngastrin cikliket liri
Në kujtesë që disiplinim shqisash ndërhyn një rregullues që di ç’qenkër e bollmja
Sa piktori t’i marrim hapësirat e flatrim sa poeti të nxejmë e sa kompozitori kaos
Imitimi i mikrotrupave prej kristalimit të syve e bën stuhinë brenda një sythi drite
Shkëmbim pasqyrive që pari janë thellnesh në lypje të blertin zanafilli kozmosive
Respekt kanunmistereve të së qenit dhe atje ku s’ke për t’u bërë inspirimit avull
Në nivelimin e të folurit perpendikular me të vërtetën e shërbyer prej rrëzonjash
Përmes dallgë luftrash gravitacionale mos t’a çekuilibrosh as kozmosisht gjuhën
As kur i mat thellësirat e gurgullimit nevojës për t’i spërkatur rrënjët galaktikave
As kur ndër të haluçinacioneve kondensima rend nëpër kapërcyell flakshuarjeje
Gjymtyrët u gjeometrikëzuan tuj u mbështetë mbi konstruksionet e trashëgimive
Mirseardhjerenë shtëpi të ndërtojnë nën rregullat e qëndresës ndaj rrjedhditurisë
Respekt manualeve të fshehta inspektim inxhinierit molekular montimgjithësimit
Prej miliona vitesh përgëzonjuar si imitojmë ligjësirat kurrkompromista të natyrës
Mes përpjekje ballancimesh të pavetdijshme fuqi kundërshtive përkatësihumbta
Ndër luftërat pa principe me riqarkullim gjakanirat e falenderimave mikroskopike
Shërbesa shlyerjeje mirënjohjeve që përbëjnë bërthamën e një epopeje infinitimi
Migrimit në vete q’e bën lëvizjen thelb kauzimi për kufijtë notuar dritçndryshimit

Detyra Retorike

Tonelatat me kockat e të humburve testamentesh asnjë gram peshonkan
ndonëse klandestinuan lashtazi kërkim kripës së ar fatalitetit - Pse
Instiktet na projektojnë rish harta oqeanike thesaresh paçka se ngulm
floriri i uri dherave ç’mbërrirëses pranverë mllefuar na i krren sytë - Pse
E pakushtja dashuri ndaj autoktonisë ka të bëjë ende zhdrejtazi
me teoremat e dilemave të mungesës së urrejtshme të eshtra atdheut - Pse