Thirrja e fëmijëve tanë në islam

Thirrja e fëmijëve tanë që ta adhurojnë Allahun është një nga aktivitetet më të vështira dhe që kërkojnë përkushtim të duhur dhe të vazhdueshëm. Në të njejtën kohë është edhe një aktivitet shumë i lehtë. Vështirësia shtrihet në përzgjedhjen dhe përdorimin e rrugëve dhe metodave të duhura që të sjellim diçka pozitive. Pikëpamja më e lehtë për thirrjen e fëmijëve në islam është suksesi në të cilën fëmijët mund të jenë pozitivisht të ndikuar.

Fëmijët joshen nga teknologjitë e fundit. Ato i joshin fëmijët shumë lehtë me anë të filmave dhe fotove të ndryshme. Ata që ftojnë në rrugët satanike i vendosin ato teknika në mënyrën më të sofistikuar të mundshme. Ne duhet të përqendrohemi që t’ia bëjmë të dashur tregimet dhe novelat – mbi gjërat që i frymëzojnë fëmijët që të pyesin dhe që të duan të dijnë më shumë.

Jeta e Dërguarit të Zotit, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, mund të jetë mënyra më e efektshme në thirrjen e fëmijëve tanë në islam. Një fëmijë ka nevojë të dijë më herët se prej çkahit ka dobi në jetën e tij. Ai ka nevojë për shembuj të cilët kanë ndikim pozitiv dhe të cilët kanë fuqi që ta inspirojnë. Fëmiut i duhet që ta kuptojë të vërtetën në mënyrë graduale (hap pas hapi). ثshtë gabim të përdoret frika si një mjet për udhëzime morale. Duhet t’ua tregojmë se islami është fe e mëshirës, paqës dhe e virtyteve (mirësisë).

Duhet t’i njohim rrethanat tona në të cilat jetojmë. Jetojmë në një kohë ku fëmijëve tanë u janë ekspozuar sulme të egra kundër islamit, duke i bërë ato nëpërmjet mediave dhe duke ia futur këtë mendësi të dobët shoqërisë.

Ne gjithashtu jetojmë në një kohë të përparimit të shpejtë teknologjik.

Duhet ta marrim në konsideratë kulturën e shoqërisë në të cilën jetojmë. Nuk duhet të kërkojmë të ngrisim konflikt midis mësimeve islame dhe normave shoqërore. Le të nxjerrim konkluzionin e fëmiut, udhëzoje fëmiun të kuptojë vetë se çka është e drejtë dhe çka gabim. Nuk duhet t’i nënçmojmë fëmijët duke pretenduar se ata janë të paaftë që të mendojnë për veten e tyre. ثshtë krejtësisht e kundërta, aftësitë e të menduarit zhvillohen më shpejtë dhe më herët tek fëmijët.

Kjo don të thotë se ne nuk duhet t’ua imponojmë idetë e tona fëmijëve duke e paguar me të ardhmen e tyre. Gjithashtu mendoj se është një ide e mirë t’i mësojmë fëmijët për jetën e shokëve të të Dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë për të, veçanërisht se si silleshin më fëmijët dhe se si vetë fëmijët e jetësonin (praktikonin) islamin. Duhet të jetë plotësisht i sinqertë dhe të flet saktë ai i cili i fton fëmijët në islam. Mund të jetë shumë e vështirë që fëmijët të ndryshojnë mendjet e tyre kur ata binden në diçka. Jam njëri nga ata që përkrahën fillimin e hershëm të mësimit të fëmiut. Sidoqoftë, jam gjithashtu i shqetësuar se disa njerëz nuk janë siç duhet të pajisur në sjelljen me fëmiun, madje as në kuptimin e përgjithshëm. Atëherë duhet më shumë të përqendrohemi dhe të jemi të aftë të diskutojmë çështjet islame me fëmijët.

Fëmijët janë të lindur me besim të pastër (fitre) në zemrat e tyre, me parapërgaditje (predispozita) natyrale që ta njeh Allahun dhe Njëshmërinë e Tij.

Gjithashtu është edhe rrethi (ambienti) ai i cili ndikon tek fëmijët dhe luan një rol jashtëzakonisht në të menduarit e tyre të mëvonshëm fetar.


Kërkoj nga Allahu i Plotëfuqishëm që të na mëshiron dhe të na bekon me sukses dhe udhëzim të drejtë në përpjekjet tona. I lutemi Atij që të na bekon në çdo hap që marrim në rrugën e thirrjes së të tjerëve në rrugën e Tij.