Secili njeri është peng i veprës së vet

Ja ku jemi sërish, në një takim të radhës me revistën tonë “ALBISLAM” dhe nuk mund ta fshehim se, ndërkohë që përgatitet ardhja e numrit vijues, përreth nesh po ndodhin shumë gjëra, madje edhe të përmasave botërore, ndikimi i të cilave është i pamohueshëm edhe në rrafshin lokal. S’do mend se këtyre ditëve, ajo që ka zënë vend më së shumti në mediat botërore, janë dy ngjarje që kanë të bëjnë me shqiptarët.

I tërë opinioni botëror është përqendruar te zhvillimet që kanë të bëjnë me përmbylljen e procesit të statusit të Kosovës. Aktualiteti po dëshmon se ky proces, përfundimin nuk e kishte edhe aq të thjeshtë siç e kanë paramenduar shumica. Kosovarët, të dehur nga euforia e dëshirës për pavarësi dhe të mërzitur nga pritja e gjatë, as që donin të mendonin për problemin Rusi, për Nënëmadhen e serbëve, e cila, sipas pritjeve të natyrshme, do të përdorë peshën e vet për të vështirësuar procesin, në mos për asgjë tjetër, atëherë për të komercializuar ndonjë përfitim të vetin në arenën ndërkombëtare. Ditëve të fundit, edhe në vet opinionin kosovar kanë filluar të shfaqen ndjenjat e pesimizmit dhe rezervës. Ajo më e rëndësishmja, qëndron në faktin se është bërë e gjithënjohur se për Kosovën kthim në Serbi nuk ka. Gjithashtu, për gjendjen, kthim në atë të para 1999-ës, gjithashtu nuk ka. Kjo, pa asnjë mëdyshje, për shqiptarët e Kosovës është një e arritje e pamohueshme.

Mendoj se njëra nga strategjitë e pavarësimit, është duke na kushtuar shumë më shtrenjtë nga sa e parashihnim. Fjala është për mungesën e platformës së mirëfilltë për periudhën postserbe në Kosovë. Nuk dyshoj se ajo ka ekzistuar në qarqe të caktuara politike, por për fat të keq, popullata e gjerë nuk ka qenë e përgatitur dhe as e vetëdijesuar për problemet dhe sfidat e kësaj periudhe. Kjo ka ndikuar që gjatë kësaj periudhe tranzitore, të bëhet shumë pak për ndërtimin dhe ngritjen e vendit në të gjitha aspektet. Ndoshta ka hapësirë të arsyetohemi se, nuk jemi mësuar që të jemi të zotët e vendit tonë, por nuk guxojmë të lejojmë që kjo të bëhet pretekst për neglizhencën, ngathtësinë dhe dështimin tonë.

Ishim duke pritur që maji i këtij viti, krahas pranverës, të sillte edhe pavarësinë në Kosovë, por ndodhi diçka shumë më e keqe. Fillimi i majit solli lajmin se në SHBA janë arrestuar gjashtë persona që po planifikonin sulm mbi bazën ushtarake Fort Diks në Nju Xhersi. Ç’është më e keqja, katër nga ata të gjashtit ishin shqiptarë. Ky rast, shikuar nga të gjitha aspektet, është për t’u gjykuar. Është e dhembshme që në një moment kaq të ndjeshëm për Kosovën dhe shqiptarët në përgjithësi të hapen përsëri dosjet e terrorizmit dhe ekstremizmit islamik, ku protagonistë të jenë shqiptarët. Kjo, edhe sikur të ishte e mundur të mënjanoheshin të gjitha dëmet tjera, mjafton që është një shërbim shumë i çmueshëm, që i bëhet propagandës serbe e cila historikisht është dëshmuar si antishqiptare dhe antiislame.

Detyra jonë si muslimanë në këtë kohë, është të distancohemi prej të gjitha akteve dhe veprimeve të pamatura, gjithsesi joislame dhe të njëjtën kohë, të dëshmojmë se muslimani di të jetë mirënjohës dhe se nuk tradhton. Njëkohësisht, nuk ia japim askujt të drejtën që në emër të Islamit t’i bëjë dëm, në radhë të parë, vet Islamit. E di se, të dukesh dhe të jetosh si musliman, sot është një gjë shumë e vështirë, megjithatë duhet të jemi të durueshëm dhe me pamjen, sjelljen dhe qëndrimet tona të demantojmë fuqishëm propagandën e cila në mënyrë shumë agresive, tenton që secilin musliman ta paraqesë si kriminel dhe terrorist potencial. Në këtë mënyrë ata shkelin në mënyrë shumë flagrante parimin demokratik se individi është i pafajshëm derisa të mos vërtetohet fajësia e tij.

Në anën tjetër, Allahu në mënyrë të mrekullueshme na mëson se asnjëri prej neve nuk do të bëhet peng i veprimeve të tjetrit. SECILI NJERI ËSHTË PENG I VEPRËS SË VET. (Kuptimi i ajetit 38 nga sureja Muddethir.)