Azem Shkreli, nga "dhimbja e pikes"

Kater keshilla vetes


Mos u bej poet nese s'mund te lindesh
Me secilin varg, te lindesh ne secilen fjale

Ngrehu mbi veten ne do te rrokesh freret e ererave
Te shkelesh shpergajt e merise dhe shterngatat e gjakut tend

N'se dashurohesh dashurohu n'flake e n'vale
Jo n'sy te kalter se behesh det i cmendur pendimi

Mos u bej poet nese s'mund te vdesesh
per secilin varg,te vdesesh per secilen fjale.



Vdekja e Malesorit.

Asnje koke perkulur
se ia rrezoni lisat

Asnje gjeme mesa guri
se ia shembni majet

Asnje lot asnje
se ia shterroni krojet

ne syte e tij vetem harroi
p'rendimin dita

C'mendim i vruget
C'mendim i ftohte nder vetulla

Lum ky cfare vdekje.

Dalin kryezeze, kryeverdhe, nga vullnet i vrimave
Turren terr ne sy, myshqeve, mendimeve, muranave
Trup e terthori u bien trupave te palendshem
Sa marrin trok lengatave, sa kalirojne ligesive
Lakmojne krymbas, zbirojne, gropojne, krymben
Ne kenaqesi te zeza, gezohen zi, cimbojne me te zeze
Marshim i jarget i tyre zvarret tryezave, shikimive
Bien ne dy gjunje, luten te marre mot i lemasheket
Hipin shoq me shoq dhe shpallin kremten e krymbave
Shih si levrijne, si i shtyn me gisht te madh koha
Shenjti i Shenkoll, po tallemi apo na mori krymberia?!

Azem Shkreli....nga i njejti vellim poetik


Shenime naten, 7

Kishte mbledhur radha kuvend e kuvendare
kush vinte vigje te kapercejne bashke vaun
kush i ndersente langonjte e ligj te fjales
ishin mbushur kokat plot çakaj e bukula
shalonte medyshja here dashjen e here drojen
here binte bore mbi gjurme gjahu, here gure
thashethenat k'in mbathur fort thundra te egra
dikush mezi i perzinte mizat e zeza nga gjaku
njerin ndante me pellembe vathin e vogel te botes
tjetri ishte strukur ne heshtjen njeqinvjecare
thua se po i mungonte zerit te vet e te zotit
i treti kelleu mjekrren ne meri te amshueme
sperkiste kuvendin me terr e me temjane
diç fliste mendimi e diç peshtyma e shtarme
mbi koke te fisit tash shpata, tash antema
tash fjala e mire dhe i urti bar i plageve
Femijet vrik u vocerruan te mos i njohe urrejtja
fqinji im u ngrit e i vu pellemben plake ekranit
bijte e mij, harroni tash e flini,
neser luani ;kush i bie me bukur bririt te vullneteve te mira-

Nga ditari i se premtes

Naten mire, asgje s'mundi te ndodhe
gjithe diten, mezi qe e premte, mezi lindi
pak diell vone pasdreke sa te jete
data katermbedhjete, sa te flene
mbi barin e urte te Tafr Toskes
xixellonjat, naten e mire mundime
sendesh te vogla, flini, une sonte
vetem do ta ve nje gur fjale nen koken
e lodhur te dites, vetem uji te verdhe
do te derdh per shendetin e bimeve
te verdha e do t'vete se asgje s'mundi
te ndodhi pos te jete e premte sa te flene
mbi barin e urte te Tafr Toskes
xixellonjat , date e lenguar, nese fyshkesh sate
s'do te pershkohesh lakuriq si krimbi
date e lenguar, po te le mes numrash
harrimit po te le dhe vete po nisem
nje mendimi qe s'na e fle moshen te premteve.



C'ka mesova une
.................. (kenge gegerishte)


Me u ra terthoreve ne trup
Me ndie andjet tue lehe
Me ra mbas xixave n'pup
Me u ndejte dhimbjeve n'teh
Me shkel prajshem n'per toke
N'vene t'fjaleve mos me u deh
Me i ndreqe muret me koke
Me thane fat kobi kuje
Mos me dashte ngushellim
Me fole pa hile me mikun
M'u var n'cengelin tim
Me ndeze kandila te fikun
Me i vene vetimet ne sy
Me mat me dore ne zemer
Me gjerbe e mos me peshty
Me prek Akilin ne themer
Nder sqota mos me u meke
Me dashte si me vdeke
Me vdeke si me lujt.

Kater e njezet e pese


Ne kater e njezet e pese
mund te vijne e te shkojne udhet, mund
te lindin femije te bukur si bari

Ne kater e njezet e pese mund
te mbaroje lufta, te rrjedhe uje ujrave
te shkruhet liber, asgje te mos perseritet

Mund te jete e shtune pas tere nje te premteje
vetemi e pritje, mallkim e pritje, nje LUME
te heqe dore nga bifurkacioni

mund te degjohet muzike nate, mund te qash
Mund te dashurosh dhe te vdesesh
si asnjehere tjeter

Ne kater e njezet e pese
flene meteoret.

shenime naten, 1


vone eshte, terr eshte, kam me vete vetem
penden, te ftohte , te mejtuar, si thiken,
si shpaten. Koken sonte do tia prisja
mendimit te lig si gjelit, vone eshte , jam
vetem, fjalet jane bere thnegla, jane
bereprush, s'po rrine ne vargje fjalet
s'po me zene bese, kam vetem penden, si
pushken e holle, pushken e gjate te Sakut
Sak Selmanit, e vone eshte, nga e vona
eshte tkurrur terri, eshte futur ne rafte me
Marksin e Markezin terri, vone eshte, jam
vetem, s'po shkruaj asgje, veç naten pak po e ther
heshtjen po e ther, boten po e ther
me pende, ose po hesht, ose me mire po i shkurja
Dasho Shpendit leter, ore Dasho Shpendi
vone eshte, vone, fjalet jane bere thnegla
jane bere zjarre, s'po rine ne vargje fjalet
s'po me zene bese, macja e verdhe tere naten
po me bredh mendimeve, koke po me mjaullin
macja e verdhe tere naten e si tia bej
s'e di, vone eshte, jam vetem, pis oj kafshe
e keqe, pis oj ore e lige, se pertenzone
pertenzone korba do t'me dalin nga fjala.

"DHJATA E RE"
Azem Shkreli.

Sikur erdhen pane e bene e shkuan
do bjere dhe mbi ne nje here kembana
Vijne te etur tjere. Njesoj afshem duan
S'jemi ne. Por nuk mungon e jona

Thote njeriu dhe zbret i urte nder bime
Djalli e di se ne c'vend u pocen te parat
Peme te mendimit te mire. Me urtine
e kesaj dhjate ne sterpikim arat

Shollit te dites s'i duhet sperme komete
Ky lloji Shen Njeriu do bibel te re
Nje fe tjeter. Fe besimi ne vete
Amen.Koha jona s'guxon te kohosh pa ne.

PARA ELEGJISE

Një ditë do t'i marrësh në gji
gjethet e rëna të stinëve të tua
dhe do të kërkosh kot veten
shtigjeve të harruara të një moshe
e nuk do të kesh më as flokë ere,
as shikim ylberi ta matësh fillin
dhe fundin e mashtrimit tënd të shkurtër.
Një ditë do t'i shpalosh vjetët tua
si pajën e nuses së vdekur
e do të numrosh fluturat e shkuara
t'agsholeve t'prenduara
e s'do të kesh më as zjarr në buzë,
as lot në sy të qeshën ngrohtë,
të qajsh rrejshëm dhe t'i mahnitësh
djelmoshat.

Një ditë dot'i hash buzët e tua,
gjurmët e tua do t'i pështysh
dhe secilin muzg do ta pagëzosh
me nganjë pendim që dhemb
e s'do te kesh me as sy deti,
as hap te hedhur sorkadheje
te shohesh si t'perqeshin gonxhet
dhe te ikesh prej hijes sate.

Ruaju, moj se vashat me te bukura
i vret bukuria e vet.


Azem Shkreli

Lirikë

Gjithëçka ishte si gjithëmonë
Dhe i kishte hije
Fjala fjalës,lumi lumit,lia lisë
Dikush deshi ta kthente ndryshe
Çmendutinë e bukur të gjërave
I ra tëja lirikës,u thamë


Psalm për Kosovën


Kur pikon gjak
Kalliu, kur piqet vera

Kur hyn në gjakun tim
Nusrore e të bëhem krushk

Më mëso vetëm t'i bie
Kitarës, më mëso të vdes bukur

Shkodra

Desha t'ia prek
Rozafës flokun
S'më deshe

Zbrita t'ia puth
Algjet Liqenit
Më nxore

Tani përherë më ke
Maje Taraboshit me cuba
Shkodër Shkodra


Kënga që s'deshi të shkruhet

Një ditë prej ditësh
Në shtarë e gjeta,në gjurmë të kalit

I mëkova drithmat
Vesë i mola,qumësht zogu

U rrit e bukur,e zezë
Kënga që s'deshi të shkruhet


Pas luftërave

Luftërave,më të gjatave luftëra
Një herë u thonë:pas luftës
Luftërat mbeten në log të luftës
Armët,në muze të armëve

Të nesërmen andej e këndej luftrave
Çelin lulëkuqe të gjakut
Pas luftërave gjithëçka nis nga
E para,lufta nga e para
Lufta s'vret, njeriu vret i pari


Ma ktheni lirikën e zogut

Ka kohë që nuk s'ia kuptoj cicërrimën
Në një degë më vishet murgu
Ma mbush me tamjanë kokën dhe çatinë
Në degë tjetër i bie një teli
Të ndezur,ajri dhe uji përzjarren

Në të tretën i marrin metal flatrat
Bëhet plumb në qiellin prej lamarine
Ushtarë që po shkoni, ma ktheni
Zogun tim, lirikën e bukur të zogut
Ka kohë që nuk këndon zogërisht

Kenge e turpshme

Sonte
Qava sonte per ty
Arberi

Nuk me vjen turp
Pse qava
Me vjen turp pse s'munda
Te bej tjeter

Nga turpi qava


Kronike Ilire

Ne fillim ishin zogjet, lumenjt, Iliret
Hanin ilirisht dhe punonin ilirisht token
Lindnin dhe vdisnin lire, shlirshem, ilirisht

Pastaj erdhen turre nga perendimi
Kerkonin toke ilire, qiell, uje ilir
U thane: i paskeni te arte guret, te buket token

Pastaj erdhen turre turre nga lindja
Kerkonin toke ilire, qiell, uje ilir
U than: i paskeni kenget dhe kafkat te bukura

Deshen t'i vene ne nje turme, deshen
T'u japin balsemin e luleve


Origjine

Err e terr mergon ditet
I mbyll me net te gjata

Ne dac pi gjak pas thoit
Ne dac jep mish nga ashti

Ec kepute nga bima jote
Faren e hidhur te hitherit

A thua s'ishim tjeter vec
Theker ne thunder te kalit

Ne vend te përshëndetjes


Shko se furishem po fryen ne mua ere mallkimi qe s'te fal.
Dhe dije mire, kurre me nje e nje nuk bejn nje si thonte Hikmeti, ai fare poeti me kenge prej zjarri.

Shko merri me vete lutjet tua, edhe hijen tende, hiqe zvare rrugeve si gjene e ndyre.
Mos u kthe pas.
Mos i harro syte e perlotur ne shtekballin tim.
Mos thuaj lamtumire.
Asgje mos thuaj.
Merri me vete gjurmat neper te cilat erdhe nje nate me e pervuajtur se frika dhe hyra ne mua.
Shko dhe behu fjale e mbrame n'gojen time.
Behu shkrepetire e fikur n'ylberin e shkrimit tim.
Behu cdogje pos Meje e Teje dhe asaj qe e quajtem Ne kur i zinim yjet si fluturat e ua ngjisnim nga nje emer mos ta harrojme emrin tone.
Shko merri me vete edhe rruget te mos kthehesh kurre ne vesen e lotit te rrejshem germadhat e kujtimit t'i rrezosh.

Shko mbyllu ne do keshtjella te largeta harrimi ku s'te zgjojne me kembonat e pendimit kur cmendet mallit vetmia ose kur buza buzen e han n'pikllim qe mekatin s'e lan, qe s'mundet ta shpoje Gurin e rende, gurin e ftohte te ndarjes.
Shko, me mire dhe hesht. Mos u kthe mbas.
Mos i harro syte e perlotur n'shtekballin tim.
Mos thuaj lamtumire.
E kur t'shkojsh larg, me larg se prej blerimi n'blerim
E kur t'shkojsh larg, me larg se prej zemre ne zemer
Aq larg sa ta harrosh edhe emrin tend dhe zerin tim, fshihu prej vetes
Shkurto flokegjatat, mate me to mendjeshkurtren tende dhe mos qaj.
Shko se tmerrshem po lodrojne sonte n'mua rreket e gjakut te ndezur.

Histori

Arëditesot një herë motmotit
Mbi Krujë vijnë çetat e Kastriotit

I nxjerrin xixa thundrat e atit
I shkëndin shpata lart monopatit

E dridhen muret, e vetëtin
Eshte kali i Gjergjit që tërfellin

Dëgjohen gjëmë dhe zallahi
Gjëmojnë kohëve luftërat e tij

Hypin krutane majë shtëpisë
Shikojnë shekujve, historisë

Zot, kokën, këmbën e askuj'
Luftë tjetër mos e zëntë ne Krujë

Krujë, 1992


Kashelashë për atdheun

Atdheu është dheu i birit e i atit e i shpirtit të shenjtë

Në vargun me krushq atdheu është krushku i parë
Në të tëra meshat shenjte ai është Meshari
Në kulm e në flamur është kumti e kremtja
Në kokën rënduar në mendime ai është mendimi

Është një krahë shqipe këtej, një andej kufirit
Është flaka e Oso Kuka në kullën kallë të barotit
Është ara shtatë vjet djerrë e gruaja djerrë e fara

Në bukë e krypë e zemër atdheu është zemra
Në të parën pushkë për ujk atdheu është krisma
Në trupin tonë për vig atdheu është vigu
Në mishin tonë per krymb atdheu është ashti

Atdheu është treni në binarin nëntë, buleta për nesër dhe trasta

Këngë e Vrugët

Mëtim i truar fshihu te pendimi
S'ka ndëshkim për mëkatet nga ligështia
Ky rrëmbim i çmendur është i imi
Apo lindi befas trimëria

Nga të errëtat e gjakut. S'di po fryma

Kërkon shkakun t'i vijë era dhe
Diç të kësaj koke do t'pëshpërisë bryma
Ime ndoshta. Do të jetë fjalë e re

Bari të egër. Fjollë e saj nga rrashta
Do të përvidhet me dhunë e pa hir
Sikur ç'linda. Do të kundrojë përjashta
I gjelbër e i qetë do të jem më i mirë

Dhe voglushë të verdhë do të therrin ditën
Me vaje të hollë dhe do të pushojnë së qari
Kur të kuptojnë se për nën këmbë u rriten
Dheu im. E hiri im. E bari.

Liqeni

Flas me ty
Ti hesht e luan me valë.

Ti s'je më syri
Im as loti i saj.

Flas me ty
Ti shikon pulëbardhat.

Për Shën Naumin
Paske zemër t'gjerë

Flas me ty,
Ti kotesh mrekullie.

Më vjen të zbres në fund t'fundit
Të vdes i gjelbërt me algjet.

Motive të Vedha

Po ikim nga gjaku im motive të verdha
Po ikim nga gjaku ose një herë tjetër
Po lindim mes bimëve tjera

Aty e tej janë poshat
Shtatgjata të vendlindjes janë delet
Të bardhat dele blegërore dhe bari
I njomë i qumështit po ikim
Nga gjaku im aty e tej janë zogjt
Pupëlvogël zogjt pupëlgjelbër dhe krojet
Të cemtat kroje ujëloti aty e tej
Janë vashat më të egrat vasha
Të bukurisë që falet dhe vetima
Po ikin nga gjaku im motive të verdha
Aty e tej nuk vdesin vetëm sytë
Na ngjethen dhe gishtat na ngjethen e fjalët
Po ikim nga gjaku im më mirë po ikim
Nga gjaku ose një herë tjetër
Një herë tjetër po lindim mes bimëve tjera

MANIFEST I MARRE

Mësojeni kohën të mos i hajë të vetët,
ç'u shëmb shëmtije do të ngrehin poetët...


NENAT

SHOKUT TIM PER NENEN

Ato lahen në gazin
tonë e në lotët e tyre.

Bëhen rojë murane
te krojet e shtera të gjirit.

Në ballin tonë për herë
u bëjnë dritë shejt gishtat.

Ditët na i prarojnë dhe rrugët
me nga një bekim më t'mirin.

Me rrëmetën e krrusur t'moteve
na ruajnë nga hijet e liga.

Një ditë shkojnë si të shkonin,
të mos vijë më vdekja.

E s'na kërkojnë asgjë,
pos një grusht dhe mbi krye.

Shkojmë. E sa herë vdes nënë,
vdes nënëmira ime.


NJEREZIT

Sikur te takoheshim me vetveten sy me sy,
do te putheshim apo kishim per tu peshty?


Zjarrmia

Tash sa kohe
po don te gdhije
e s'po mundet...


NE RRUGE

Tash jam diku larg teje, larg vedi
dhe - ku me dijtë kah më tresin
udhëkryqet e shumta t'jetës?

Jam ba përshëndetje e harrueme e kalimtarëve,
jam ba lot e kangë,
jam ba betim i rrugëve dhe rreze e shkrepun
majë gurit.

Tash jam diku larg teje, larg vedi
dhe - ku me dijtë ku sosin
fijet e këputuna t'kësaj kange?

Jam ba pre shitimi i syve zjarr,
jam ba bekim e namë,
jam ba zog e re n'krah t'agsholeve t'bardha?

Tash jam diku larg teje, larg vedi
dhe - ku me dijtë kah m'tresin
udhëkryqet e shumta t'jetës?!


LIQENI

Flas me ty,
ti hesht e luan me valë.

Ti s'je më syri
im as loti i saj.

Flas me ty,
ti shikon pulëbardhat.

Për Shën-Naumin
paske zemër t'gjerë.

Flas me ty,
ti kotesh mrekullie.

Më vjen të zbres në fund t'fundit,
të vdes i gjelbër me alat.