Dritan Zaimi

C'ka bera ne jete

Ato c'ka shkrova
s'i fshi me dot
Atje ku eca
gjume lashe
Ato qe ne jete s'i bera dot
endrrave i pashe


Ylberi

Nje shall shumengjyresh
mbeshtolli kodren
fill pas shiut u be drite
Renden fluturat
t'i rembenin ngjyrat
dhe pas pak drita u fik


Kurre s'do ta kuptosh

Lulja celi, kur pranvera erdhi
por prilli e vrau me debore
Erdhi maji, por prilli ende s'e kuptoi
qe lulja qe ai thau vec per te lulezoi


Rrezja

Nje rreze ra ne pus
erresira e kapi rob
Vendosi ta mbuste ne uje
dhe deshiren e fundit i kerkoi

Le te shihem edhe nje here
mbi kete uje, - tha rrezja,
- para se nen te, te perfundoj
Dhe uji si pasqure
mbi toke e dergoi

Fundi i nje dhimbjeje

Serish do te hesht
e duke heshtur, do te qaj
Duke qare, do te qesh
e duke qeshur, do te vdes


Pritja copton gurin

Me vite te tera
rendoi pritja mbi nje gur
Dhe guri nje tjeter gur priste
te behej mur

Kaq shume koha mbi te rendoi
sa ne mijera copa gurin e thermoi


Amaneti i syve te mi

Kur vala te puthet me diellin
tej ne horizont
E prej puthjes se tyre
qielli te skuqet paksa

Kur nata te bjere e lehte
dhe me pishtar ne dore
te ndeze yjet nje nga nje

Kur gjethet e pemeve
te pershperijne bashke me eren
pa e kuptuar perse rri

Dhe kur dritat e qytezes
ta kullojne melankoline e tyre mbi liqen
e ne trajte dridhjesh te te thone:
- Ti eja u be vone!

Ti mos i degjo
Por aty, prane liqenit qendro
Puthe valen per mua, mos ngurro
E nese te duket e embel
C’te kam thene kujto

Liqenin ta fala une ty
shijoje ne qetesi
Brenda tij jam tretur une
ndersa ai?
Amanet i syve te mi

Mos shkel

Mos shkel, te lutem
mbi bar, ti mos shkel
Mbi barin e lagur nga vesa
gjurma jote do te ngele

Do te duhen shira, rrebeshe plot stuhi
llumin qe i le t'ia heqin perseri


Kufiri

Edhe une thura endrra per ty
por endrres i lashe nje kufi
te shkonte larg, larg
por jo me larg se ti

Veç zemra duron

Ia tregova dhimbjen detit
deti ushtoi
Ia tregova dhimbjen qiellit
qielli gjemoi
Ia tregova dhimbjen zemres
por zemra e duroi

Brenga

Është e kotë të fle
brenga ma ka hequr këtë kënaqësi
Ajo ka pushtuar gjithë trurin tim
ka vënë në lëvizje gjithë qelizat e tij
që të mendojnë veç për të

Më kotë të fle
gjumi s'do të ma largojë brengën
Në mëngjes ajo do të zgjohet para meje
duke më pritur për dialog.
E unë përsëri do të dridhem para saj
si një i pandehur që ende s'ka gjetur
ç'ti thotë


Një fjalë e pathënë

Më mbeti në buzë një fjalë e pathënë
sa e ëmbël është askush s'e di!
Si mjalti që bletët me vite të tëra e ruajnë
për zemrën e atij që di ta pijë.

Rrugëve të jetës, vite me radhë
me zemër në dorë e në buzë me këtë fjalë
unë renda të falja dashuri.
Zhgënjime mora në vend të saj.
Për atë fjalë s'pati nevojë njeri.

Më mbeti në buzë një fjalë e pathënë
sa shumë do të doja ta thosha edhe ashtu kot
se është fjalë që i përket një tjetri
dhe zemra ime s'e mban dot

Më mbeti në buzë një fjalë e pathënë
që vendin e puthjes e mban të zënë