Zef Zorba (1920-1993)

HENE TE REJA

Tash qiellnash enden
me qindra hënë
të reja.

Njeriu s'krijoka tjetër veçse kobe:
Çelik e gizë e refraktarë;
zogjtë artificialë,
lindur ndër ofiçina-inkubatriçe,
si hëna tokën përgjojnë,
e përpunojnë
epshe tinzare
trofesh e përdhunimesh.

E kush s'i ka të vetat këto hënë
vihe e sendërgjon
namë e terratisje.

TJERA BLERIME

- Terezës -

Si lule dylli gjethet
veshur me vapë e t'zberë
e nuk lëvizin...
e merrnin frymë me zor
e...oh...
S'andejmi
ku paskeshim ngelur kujtesë brymore
zgjohen flauri
tjera blerime,
rinore
(A të kujtohet? Atë verë
burimet heshtja na i trazonte.
Këndoja vijat e fatit
në dorën tënde flakë.
Endeshin rrugësh të çuditshme,
pa folë.

Pastaj, n'teatër; një Gjido
i larë me djersë
përpëlitej i falisur.
Ti shkuleshe n'gaz me të madhe,
por në sy të vetëtinte
stuhia e Shtatorit..
A të kujtohet?)

SHKALLA E KAKARRIQIT

E kapërthyer me lugetër hëna
njollat e territ përgjakë
e nata,
tinëzare fërshëllen mbas pritash,
si në kohën e cubave
kur thika vetëtinte e ftohët;
e buzagaz me pezëm.

Harbon përbindshëm rrëpira
e ngeshme në perspektivë
për t'u qepur në një kënd
me qiellin e detin.

(Më rrashtë e më tepër ferr
shkrepat ceporë,
kërcënuese për m'u shprazë në rrenojë
përmbi eshtra
që vetëm lëkura i lidhë
e vullneti).
O natë, o natë,
mos ky na qenka pikësynimi?

Të ngrysura ëndërrimet sërish vërshojnë
lëvyrëse e me të lutura,
por ndalem në vend:
shuplake
kulla picingule e katallanit të lashtë.

LODHJE

Nganjëherë trishtimi fjollë mbidhet
mullan në zemra të plasura,
nganjëherë përmallimi bëhet liman vajtimesh
ngushulluese;
të përgjumur ndehemi përmbi pellgje brengash
ndehemi shtijakë ndër gëzime që s'kanë jetë
e biem lëmuç
- thëllënza të rreshkura - ndër pasqyra.
Cekonet qielli prej vigmash pikë-e-vrer,
Cekohet guximi;
ushton ndër veshë e papushim
"pusho në paqe,
pusho në paqe..."
Ah, s'mundem më, nuk mundem;
më çoni...

NJE GOZHDE

Një gozhdë e ngulur thik në mur, një gozhdë
e ngulur thik në mur, një gozhdë e ngulur...

Një gozhdë e futur thellë në mur, një gozhdë
e futur thellë në mur, një gozhdë e futur.

Një gozhdë e mbetur thatë në mur, një gozhdë
e mbetur thatë në mur, një gozhdë e mbetur.

e ngulurthik...
e futur thellë...
e mbetur thatë...

VAJTIMI I PLAKUT NE SHTEPINE E SHKRETUAR

Më lini. Unë vetë ankohem me vetvete;
harrohem ndër rrënoja e ngushllohem.

Deri këtu - a dole shpirt! - me zor u kapa,
gërmuç e kalamendas anësh së rrugëve;
(thellimin si me ça m'e avull të pakët?)

Të zhigatura, por prap në këmbë këto mure
qëndrojnë
këtu në qoshe sytë veri nuk i shikë
e në lotokan, lotojnë përmallë...

Më lini. Unë vetë ankohem me vetvete:
"Qetësia ndër kthina jehonte,
fëmia......."

RRUGET NE VJESHTE

Hone të ndërlikuar
ku era faliset
e mbledh ndër praqe dyersh
shtëllunga gjethesh të thatë
përralla të marra.


SHAKESPEARE

Je kryqi im;
ngërthyer me pezëm,
në skaj të murit, lart
-shkarravinë e zezë
përbluan pusi.

Ah, shporru, shporru; ja, pritë!

Por menjëherë
fijet e këputura vihesh e lidhë
__________________

Ne vend te hyrjes

I erret ky shteg. Nuk mundem
rrugen me gjete pa driten
tande. (Cka me sembon?)

Ne cep te gremines
qe josh e ngujon
a nuk shef si po lekundem?


Kruja

(e pare nga Fushe-Kruja, naten)

Gjerdan margaritaresh
mbi gjoksin tend
t'irnuar

o atdhe.
__________________

Pa element

Sado te largohemi
o dhimbje
mos ti cekohesh?

C’e mjere
kenaqesia jone
dritshkurter


- Alegro furioso -

…e shpesh kam pa liqenin te shpupurishur
kunder reve te mbarsura
me shkreptira te dhunshme
me kordha shumesh te pareshtura
me gjithe sa kishte fryme
sulmonte, e germushej;

por shi vazhdoi me ra…