Heshtja

Heshtja

Heshtje ndegja
Heshtje shiko
Qielli eshte mbi ty.
Oceani eshte rreth teje.
Por ti e merzitshme
Sepse flet per nje erresire.
Heshtje.
Nuk bindesh?
Shiu mbeshtetet ne fetyren time,
Ndersa ti qesh, vallzon
Ndersa une zbres,
Zbres gjithe me posht,
ne fundin e trishtimit
dhe te ankthit.
Heshtje, tash ndegjon?
Tash shef?
Shikom! Pse te frigoj?
Do te vjen dita…
Do te vjen momenti
Ku une do te vallzoj.
Rreziku kalon dhe une do te zgjohem
Do te zgjohem te flaturoj.

Sa trishtim eshte me shiku detin ne dimer
Dhe me krahasu me zemren time.
Sa trishtim me besu se ja kam arrit
Me lind diçka ne zemer dhe me pa duke vdek ngadale.
Sa trishtim me besu ne dikend qe te genjen
Duke u munduar qe te sharron.
Ne fund sa trishtim me I dhan dikuj besim
E ne fund te keqtrajton.
Sa trishtim eshte me u humb ne syt e dikuj
Qe nuk bene tjeter vetem te rrenon.
Sa trishtim me besu ne ata qe nuk te bejne tjeter veq keq.
Sa trishtim me luftu me boten
E ne fund me pa se nuk ja vlen.
Sa trishtim me u zgju dhe me u bind
Se te gjithe kan bere shaka me ty.
Sa trishtim me pa se nuk eshte mesuar mjaft
Nga pervojat e jetes.
Çdo gje eshte trishtim.

Mbrapa ketyre gjerave
Qe duken te zbrazeta
Eshte ne heshtje qe te flet.
Zeri im deshiron te arrij ne zemren tende,
por ndoshta kan arritur para mendimet e mija,
sepse eshte nje frym qe na bashkon,
dhe fija qe na lidh, eshte bash ajo…
Heshtja.
Heshtja e zerit,
Heshtja e gjesteve,
Qe e lent e flet ate qe shpesh jet…
Ne heshtje.

Heshtja eshte nje shoqe,
Qe na merr per dore
Dhe na perciell ne thellesi
Te shpirtit tone.
Na bene me ndi gezimin dhe dhimbjet
Me te forta dhe me te sinqerta,
na defton te gjitha sekretet
qe goja i mbyll,
por nganjihere i bashkangjitet
ngurrimit dhe zemrimit,
keshtu se bashku krijojn nje mur
qe vehet ne mesin tone
dhe behet i veshtire me sfidu.

Gyrbeti…!!!

I shtati vit tash po kalon,
per vit te ri ne shpi nuk jam,
nje mall i shkret mua me mbyti,
edhe kete vit ne mergim po e priti.

Mu tha zemra ne dhe te huaj,
mu dogj shpirti per atedheun tim,
e mbaj mall vendlindjen time,
e mbaj ne zemer Nenen time.

E mallkoj fjalen gyrbet,
e mallkoj veten qe jam trete,
e mallkoj veten si nenen e lash vetem,
as ne vorrim afer nuk ju kam gjet.

O gyrbet I mallkuar je,
Po si me te mit nuk me le,
si ma trete kete shpirtin tim,
si me mban ne pikellim.

E kujtoj nenen time,
kur me thrriste ne pikllime,
e kujtoj zerin e saj,
kur me tonte malli per ty me ka marr.

Ah! Ato ore qe iknin me shpejti,
ne gyrbet te kthehem perseri,
shpinen nenes une tja kthej,
Lamtumire per te mbramen here.

Me ke pritur moj nene gjate,
Edhe ne vdekje syri te mbeti hap,
edhe njehere qe te me pash,
mallin per mua qe ta shuajsh.

Mbylle syt me kete mall,
Nje gyrbet I mallkuar me ka ndal,
Ne prang ate djallit po me mban,
dhe tash zemra ime vetem vajton.

Me humbi jeta, me humbi shoqeria,
Me humbi rinia, me humbi ardhmeria,
Ne gyrbet po shuhet kjop zemra e thare,
po i mbylli syt me plot mall.