Faslli Haliti

Mekati i pranveres

Pranvere sykalter,
Pranvere me faqe te blerta
Qe zgjon nga gjumi letargjik
Barin
Sythet
Gjethet
Lulet
Blerimin.
Pranver, ti s’haroon asnje vit
Te zgjosh nga gjumi letargjik

Edhe neperkat, gjarperinjte…


Mosmirenjohje

Gjithe
Peshat e renda,
Peshat vigane,
Peshat sa nje mal Tomori
Sa nje mal Korabi,
Me leven time i ke ngritur,
Me leven time vazhdoni t’i ngrini.
Edhe neser
Me leven time
Te gjitha llojet e peshave
Do te vazhdosh t’i çoni perpjete.
Po si s’me thate nje here te vetme,
Te faleminderit!
Arkimed…!


Te dashurat e mia

Sot
Lexova
Dhe rilexova Homerin
(Iliaden, Odisene)
Koka m’u mbush me imazhe heronjsh
Greko-trojane,
Fytyra,
Gjoksi
M’u cirkos
Me gjak trojanesh, akejsh,
Zjarri i Trojes me percelloi syte,
Helena
Gati me divorcoi me gruan,
Penelopa ra ne dashuri me mua…
Odise dinaku
Odise rivali
Me ngriti
Nje kurth te drunjte,
Nje kurth dinak kali,
Akili
Me thirri ne duel,
(Me mori per Hektorin),
Çirçja
Me kerkoi nje puthje,
Kasandra me tha:
Mos!
Parashikoi kthimin tim ne derr.
Dhe une s’e putha magjistricen
I besova zonjushe Kasandres menjehere.
Shpetova…
S’u tregova diffident si trojanet
Qe s’i besuan per Kalin e drunjte
Per kalin enigma dhe kurth
Si Agamemnoni
S’u tregova mosbesues
Per kurthin vrases
Te gruas kuçke,
Perendeshe
Aferdita
Me beri Parid,
Edhe Helena,
Edhe Penelopa
Me dashuruan me shpirt,
Edhe pse une s’mesova qe s’mesova
Te dashuroja greqisht…


Permbytja

Zoti
Pergatiti
Permbytjen apokaliptike,
Noe ndertoi arken
Strehoi ne arke çiftet “elite”.

Bota
Ishte prishur,
Duhej pastruar,
Duhej shfarosur fara e korruptuar.

U mbyten njerezit,
Kafshet.
U permbyt bota dyzet dite.
Por lulezuan peshkaqenet…
Festuan
Gjarperinjte.

Dhe bota mbeti siç ish…


Krijimet me lart jane shkeputur nga libri me poezi -erdhi. Disa botime te tjera te ketij autori jane:

Poezi

Sot – 1969
Mesazhe fushe – 1984
Edhe shkronjat paskan goje – 1986
Motrat – 1987
S’di te hesht – 1997
Lamtumire kapedanet e mi -1997
Mbrapsht – 1998
Krisa – 2000
Deti ma’ deti – 2000
Po s’ish ajo – 2000
Çartje – 2000

Perkthime

Pugaçovi, poeme dramatike (S. Esenin, 2001)
Endjet e nje joudhetari (N. Vajenas, 2002)
Çehov (Pese tregime, 2003)

Faslli Haliti u lind më 1935 në Lushnjë, ku edhe u rrit. Ka studjuar së pari për pikturë e më pas për gjuhëletërsi në Universitetin e Tiranës. Gjer më sot ka botuar shtatë vëllime poetike dhe është nderuar me disa çmime letrare. Haliti ka qene dhe deputet i Parlamentit të Republikës së Shqipërisë.

Ne femijeri

Kur shihja laureshën në kthetrat e skifterit,
e lemerishme,
tmerr.
Në end të këngës së saj pranverore
Dëgjoja rë qarat e saj tragjikë në pranverë.

Dëshira ime ishte:
të thyeja krahë skifterash egërsisht.
Në fëmijëri,
pa e ditur këshillën e gjysh Hygoit:
“Kush shëroh krahun e skifterit
përgjigjet për kthetrat e tij…”

Ç’lemeri, Ç’tmerr,
Të dëgjoje të qarat tragjike të zogjve,
dhe mos të t’i thyeja krahët ty, skifter!

Zhurma

Futu në turmë,
Bërtit me të madhe,
Bëj
Zhurmë!
Ç'pret më?
Sot kërkohet zhurmë,
S'ka nevojë për zë!

Ligji

Ligji
Eshtë se qeni.
S'e ha të zotin.

Qentë po hanë popullin

Zemra

Në gjoks kam dashuri,
Kam urrejtje,
Ëndrra,
Inat.

Vetëm gur nuk kam në gjoks për fat...


Monologu

Nëse ecin të tjerët,
Nëse vrapojnë,
Më vjen mirë.
S'ka gjë pse rri unë i paralizuar,
S'ka gjë pse rri unë në shtrat i shtrirë...

Nëse vuaj nga miopia,
Nuk do të thotë kurrsesi
Që botës i erdhi verbimi.

Nëse nuk shoh unë, sheh njerëzimi

Nga Rezart Palluqi

Haliti, ose Zhjivago shqiptar!

.ese.

Poetët e brezit të poetit të Faslli Halitit, i njihja nëpërmjet letërsisë shqiptare, por Faslliun fatkeqësisht jo. Pa dashur ta teproj, zbulimi i tij, më ka hequr një keqkuptim ose zemërim të madh: Se në diktaturë s’kanë egzistuar poetë rebelë. Po, ata kanë egzistuar, dhe një ndër të paktët, për mendimin tim, është poeti i madh lushnjar, Faslli Haliti.

Elementët e poezisë së Halitit janë: guximi, ndërshmëria, novatorizmi, atdhetarizmi dhe këmbëngulja titanike. Ai nuk e demonstroi rebelizmin e tij anti-hoxhist, vetëm nëpërmjet poemës “Diellit dhe rrëkerat”, siç besojnë disa, por në tërë korpusin e poezisë së tij.
Në rrafshin gjuhësor, ai u arratis prej pyllit gjuhёsor-neologjizmat socialiste - duke sjellё ujëvarat e tij metaforike, por edhe gjuhën sa lakuriqe aq edhe të thellë.
Metafora e tij, s’ngjan me një mur me tulla pa llaç; ato formojnë një organizëm të tërë të përkryer. Ato as e rëndojnë, as e cektësojnë poezinë e tij.

Vargjet socrealizmit, ishin të cekëta, të krijuar për t’u recituar prej papagajve, ndërsa poezia e Halitit, është shpesh e ngjeshur, të bën të mendosh, të ndalosh në kryqëzim, dhe tё pyesësh vetveten: Përse po eci unë në bulevardet e qytetit me çizme me baltë, ose përse furrxhiu pjek bukë, por s’mund ta kafshojë atë?

Poeti i ndërgjegjshëm, që jeton kafaz, flet në vetën e parë, dhe jo të tretë. Në të tëra poezitë, Haliti, bën duel poetik me gjuhët e nëpërkës, duart e burokratëve të vegjël. Këtë e ndeshim haptaz edhe në poezinë: Hijet, botuar nё vitin 1982.



Nuk i duroj dot hijet ballore,
Hijet ballore mё tёrbojnё,
Ka dhehije profil,
Hijet profil
Kanё siluetadhe flokё pa ngjyrё,
Kanё silueta hundёsh qё s’nuhasin,
Kanё silueta buzёsh qё s’thonё asnjё fjalё.

Tё gjitha hijet më tërbojnë gjer në skandal,

Thotë me idinjatё pёr hijet dhe ne e dim se kujt hijeve u drejtohet ai.

Në rrafshin moral, poezia e tij u distancua prej djepit të lozhave të diktaturës. Poezia e Halitit, vetëm sytë s’ia nxorri dot diktaturës, por gjunjtë ia plagosi me çekiçët e tij, që s’dinin të heshtnin. Hundën ia bëri petallickë me kupat e zbrazura të dhallës. Edhe ndonjë dhëmb ia theu, me gurët e Myzeqesë.
Në fushat e Myzeqesë, nusja social-hoxhiste, s’guxoi të shëtisë si zonjushë, e veshur me çizme lëkure dhe çorape leshi, sepse pena vigjilente e Halitit s’e toleroi një gjë të tillë. Poetikisht, Haliti e ruajti të çliruar Myzeqenë e tij të dashur, prej fabulës së rreme të mirëqënies e lirisë socialiste.

Sot, po i bëj një analizë eseistike librit poetik, S’di të hesht.

Gjatë leximit të këtij libri, s’egizston poezi, ku herë në mënyrë të drejtёpërdrejt, herë në mënyrë të tërthortë, të mos reflektojë dyshim ideologjik, rebelim materialist ndaj aktualitetit të rregjimit hoxhist.

Në poezinë e tij të botuar në vitin 1984, dy vite para vdekjes së diktatorit titulluar « Në fëmijëri » të merret fryma, kur e lexon.

Kur shihja laureshën në kthetrat e skifterit,
E lemerishme,
Tmerr.
Në vend të këngës së saj pranverore
Dëgjoja të qarat e saj tragjike në pranverë.

Ç’lemeri,
Ç’tmerr,
Të dëgjoje të qarat tragjike të zogjve
Dhe të mos të t’i thyeja krahët ty, skifter! (1984)

Ose tek poezia « Babai », poeti përbuz të qarat e shtira. Ai është krenar që babanë s’e qanë sytë e kobrës. Njerëzit e ndershëm preferojnë të varrosen më mirë në harresë, sesa me lot krokodili.

Ne keq nuk na erdhi aspak
Që bota babanë s’e qau.
Por mirë na erdhi sa s’ka
Që bota babanë s’e shau.

Në poezinë e mëposhtme, ( 1988 ) poeti, na bind tmerrësisht me metodën vetёkalbëzuese që përdori diktatura ndaj popullit tonë, sidomos mbas viteve 60-te, atëherë, kur kopeja e mendjendriturve ishte groposur pa hënë:

Krimbi
Nuk të hidhet,
Ai pret të bëhesh kufomë,
Pastaj të hidhet,
Krimbërisht të sulmon.

Ja sa bukur na e paraqet poeti helmin dhe mjaltin e jetës:

Unë kuptohem kur jam i lumtur,
Kuptohem, kur kam një brengë,
Një hall.
Lulja më çel në sy,
Gjembi më çel në ballë.

Gjuha e Halitit, është si fara e grurit. Me të gatuan, jo vetëm bukë, por edhe ëmbëlsira. Poeti Faslli Haliti di tё krijojё me mjeshtëri, vargje origjinalё, me sens filozofik, por ai i shmanget edhe kurthit të poezisë pesimiste. Ai s’është një gjel, që këndon çdo mëngjes në një qymez bosh. Ai, ashtu siç i ka hije poetëve që s’dorëzohen lehtë, e fashiti dhimbjen e izolimit të tij dhjetëveçar ( si pasojë e botimit të poezisë Dielli dhe rrëkerat me bukuritë natyrore të fushave të Myzeqesë, thjeshtësinë fshatare dhe dashurinë ndaj familjes e bashkëfshatarëve të tij. Ai i këndon myzeqesë, herë siç e lindi nëna, lakuriq, dhe herë të tjera e skicon tablonë e saj së bashku më myzeqarët e rropatur prej ditëve të gjata dhe ushqimit të paktë. Po jua ilustroj këtë me dy poezi të shkurtra të tij : Pjellori e Njё ditё nё fushё, kur myzeqari kultivonte miliona tonë ruta dhe perime, kurse vetë s’mund t’i hante ato qё prodhonte, por si pёr sfidё pemёn e familjes e donte plot e pёrplot me lule fёmijёsh :

Gjer në trung ka lulëzuar pjeshka,
Gjer poshtë,
Gjer në tokë.

Në degët e familjes sonё
Vetëm një lule.

Ç’ёshtё kjo kopraci me ne grua?(1972)

Ose

Ja i hoqa këpucët. Ja,
Po eci zbathur tani,
Zbathur nëpër grunjat, barërave me vesë,
Vesa m’i lan këmbët si dikur,
Kur mes gjëmbaçëve vrapoja pa kujdes.

Armiku më i madh i pemëve mesdhetare, s’është thatësira, por krimbat. Në poezinë e mëposhtme, poeti u hedh baltë në sy, burokratëve të vegjël të ç’do lloj sistemi Kush jeni ju ?:

Kijeni mirë me “të vegjëlit”,
Mos e prish me ne,
Kështu më tha një burokrat i vogël,
Ndërsa po bisedoja për një hall me të.

E shihni vetё se ç’titull trim ka kjo poezi e botuar nё revistёn Nёntori, 1988.

Ose te poezia Metamorfoza e një shoku:

Tё gjithё autoritetet,
Tё gjitha kuadrot e dinё,
Para popullit janё shёrbёtorё,
Po ti pse e ktheni në piedestal atë tavolinë?

Se sa i ndershëm dhe i patkurrshëm është poeti ndaj moralit të kalbur, e ndeshim në dhjetëra poezi, ato ngjajnë me një maratonë të gjatë, ku poeti, vrapon pa reshtur pas moralit, ai s’i ndahet këmba këmbës, në kodra, male, fusha apo alpe.

Poezia Vetëdije:

Pёr tё kaluar njerёzit e mirёt mbi kurrizin tim
Unё mund tё bёhem
Edhe urё
Edhe vig,
Por në çast do ta shembja urën e kurrizit
Po të kalonte qoftë dhe vetёm një njeri i lig.

Në poezinë Edhe sikur, toleranca ёshtё impresionante:

Unë atë e kam shok.
Ta mohoj pse bëri një gabim ?

Ti kështu më shtyn të bëj një krim.

Te poezia koncize, antizili, antcinizёm e antixhelozi Lisi tregon, poeti na adreson cmirёzinjtё, poetin e famshёm dhe ne i shquajmё tё dy palёt :

Me
T’u bërë
Lis,
Më ngulën
Qindra, mijëra gozhdë në trung,
Tentuan të më thanin.

Por unë, ua kalba gozhdët…


Shihni me ç’thjeshtësi e ç’frymë homerike u këndon poeti bukurive natyrore dhe shqetёsimeve tё epёrme krijuese duke e radhitur veten nё pёrkrahjen dhe inkurajimin e poetёve tё rinj:

Poezia s’ka kryeqytet,
Ka vetёm njё metropol,
Njё qendёr:

Ajo lind e banon vetёm nё zemёr.

Mos u shqetёso
Poet i ri
Gjersa talenti yt bleron,
Për blerimin dhe lulet ka kudo redaksi.
Ose në poezinë antinarciziste e antihierarkike, antigarё Mua mё gёzon blerimi, i qorton ata poetikishtduke theksuar njё tjetёr merak madhor :
«Geniu» i qytetit
Ma tha prerё
Njё ditё:
Hiqe nga mendja,
Koha nxerr vetёm njё gjeni dhe pikё,
Sikur unё kёrkoja t’i zija vendin «gjeniut»
Sikur unё kёrkoja tё konkurroja gjenitё.

Po pёrgjigjen ia dha fusha me gjenialitet:
Unё s’kam vetёm njё lule,
S’kam vetёm
Njё fije
Bari,

Mua mё gёzon blerimi e jo kush mbin i pari.

Ose Natë maji :

Hëna varet si vath në veshin e natës,
Neonet ndriçojnë me dritë dëbore,
Ne bisedojmë nën një mimozë bionde
Si nën një hënë tokësore.

Ashtu, si nobelisti rus, Pasternak, edhe Faslli Haliti, arriti ta hedhë në kornizë tërë botën materialliste dhe shpirterore hoxhiste. I vetmi ndryshim këtu është se, Pasternaku përdori doktor Zhjivagon, ndërsa Faslli Haliti, pёrdori veten dhe Myzeqenë e tij bleroshe.
Ja katër vargje ku ai e dëshmon përbaltjen e intelektualit:

Ky shi prilli që bie sot
Nuk më duket aspak poetik
Gjersa rrugën më përbalt mua intelektualin
Për mua të mos bjerë asnjë pikë.
(revista Nëntori, 1986)

Personalisht besoj, se ai, e krisi pasqyrën e diktaturës me timbrin e zërit të tij,
që s’diti të heshtë. Shumëkush beson, se një rregjim tiranik shembet vetëm po të godasësh me grusht tiranin.
Kjo është pjesërisht e vërtetë. Këtë e vërteton edhe burokracia dhe korrupsioni i sotëm, që e ka mbërthyer Demokracinë si tetëkëmbësh prej fyti.
Revolucioni i fjalës dhe mendimit të lirë, fillon duke kafshuar miliona duart dhe gjuhët e vogla, të pista, mëkatare të burokratëve të vegjël. Faslli Haliti i kafshoi ato. Kuptohet, një dallandyshe nuk e sjell dot pranverën. Sidoqoftë, në Myzeqe, ai e solli atë me vargjet e tija, që sot, shijojnë si një testament lirie.

Poezia e Halitit e meriton një të ardhme më të mirë!

Po e mbyll këtë ese me vargjet e mëposhtme, të cilat i kam shkruar posaçërisht për poetin Haliti.

Ti s’dite të heshtësh,
prandaj dhe fjala jote
ia shtypi kokën me çekiç
vdekjes tënde burracake
çdo ditё.


Holandë,
8 nëntor, 2009

FASLLI HALITI



FUSHATA

.poemё hiperbolё.


Pas 28 qershorit 2009,
Pas Zgjedhjeve pёr nё Parlamet
Pas zgjedhjeve pёr deputet
Nё Kuvend:
Mëngjesi,
Mesdita,
Mbrёmja,
Do tё jenё blu,
Blu dita, nata, dritat, pallatet, vilat, shtёpitё
Blu mullarёt, lëndinat, grunjat, misrat
Blu uji i kanalit, i pusit, çezmёs, burimit,
Blu ajri, shiu, era, pjeprat, domatet, trangujt,
Blu qumështi, gjalpi djathi, mishi, mielli, vezët,
Blu fasulet orizi, sheqeri, kafeja, piperi,
Blu benzina, nafta, gazi,
Blu yjet, hёna,
Dielli;
Blu karafilat,
Lulёkuqet,
Blu ylberi nё qiell,
Blu krejt Shqipёria,
Gjithё vendi monokolor;
Blu
Korabi,
Blu mali Tomor.

***

Ne na besojnё...

Premtuam
Dje,
Na besuan.
Premtojmë sot
Na besojnë pa hezitim...
U premtojmë bebeve,
Dhe bebet na besojnë
Edhe pse ato ende s’ecin dot,
Edhe pse ende s’dinё tё flasin,
Edhe pse ende s’dinё tё bisedojnё;
U premtojmë tё vdekurve...;
Dhe tё vdekurit edhe pse tё vdekur, na besojnë

U premtojmë kafshёve tё egra tё pyllit
Dhe kafshёve tё buta shtёpijake
Shpendëve tё buta
Dhe shpendёve tё egra
Shpendëve bifunksionale,
Me krahё
Dhe kёmbё,
U premtojmë rreptilёve
Gjarprinjёve, hardhucave
Kobrave, nёpёrkave,
Anakondave,
Minjve,
Urithёve,
Krimbave tё tokës, qё lёrojnё tokёn
Krimbave tё drurëve qё i tmerron qukapiku,
Insekteve qё i tmerron dallëndyshja,
Sardeleve, peshqve tё kënetave,
Peshqve tё liqeneve,deteve,
U themi
Tё qarkullojnë
Tё jetojnë tё qetё
Askush
S’ka pёr t’i ngrёnё ato mё,
As nё tokё as nё moçal, as nё kёnetё,
As nё liqen, as nё oqean
As nё det...

Ne u themi deleve,
Qingjave,
Pulave:
Na besoni
Nuk ju hamё as pёr festa as pёr dasma,
Ju lutemi, mos kakarisni mё, mos u friksoni...

Do t’i mёsojmё bebet e sapolindura
Qё si Majkёll Xheksonё,
Tё kёndojnё kёngёn:
Shqipёria po ndrysho...

Bebet e sapo lindura do t’i bёjmё
Muzikantё,
Filozofё
Politikanё piktorё,
Qё nё orët e para tё lindjes
Do t’i shpallim liderё botёrorё.

Ne na besojnë...
Ne
Edhe bebet na votojnë...

Plakave dhe pleqve
Do t’ua zhdukim rrudhat,
Thinjat,
Do t’i bёjmё
T’u ridalin dhёmbёt,
Tё shohin pa syze si nё rini,
Si nё rini t’u çapin, t’u ecin kёmbёt.

Do bёjmё
Qё gratё blu dhe burrat blu,
Tё puthen blu, non stop,
Tё bёjnё dashuri blu,
Non stop
Tё dashurojnё ditё e natё,
Do bёjmё
Qё ata tё lindin çdo muaj
Nga njё vajzё apo djalё demokrat.

Tё pushkatuarit nga diktatura,
Do t’i ringjallim prapё,
Sepse
Secili prej tyre,
Pёr ne, sigurisht,
Ёshtё njё Jezus
Ёshtё njё Krisht.

Ne na besojnë...
Ne
Dhe tё pushkatuarit na votojnë.

Do bёjmё
Qё kafshët
Shpendёt e pyllit
Tё mos i prek plumbi,
Çarku,
Laku,
Dhёmbi i ujkut,
Tigrit luanit, çakallit, sqepi i skifterit
Nё demokraci s’ka çarqe dhe plumba,
S’ka kthetra e dhёmbё si nё epokёn e Enverit.

Harboni, o kafshё tё pyllit nё liri,
Nё demokraci ka kёngё, ode
Marshe,
Valle ,
Nё Eldoradon Shqipёri,
Nё Eldoradёn tonё, pa probleme, pa “halle”.

Do bёjmё qё pulat tё bёjnё nga dy vezё nё ditё,
Do libralizojmё lindjen e qengjave
Qё delet tё bёjnё dy qingja
Nё javё
Lopët tё bёjnё
Dy viça nё muaj,
Qё tek ne, “Populli”,
Tё hajё çdo ditё e pёrgjithmonë
Vetëm mish viçi dhe zogj tё njomё.

Do liberalizojmë lulëzimin,
Pemët, bjeshkët, fushat, lëndinat
Tё lulёzojnё pёrjetёsisht
Pranverë,
Verё,
Vjeshtё,
Dimёr me akuj,
Me fraq, thёllim, ngrica, dёborё,
Gjethi dhe bari do blerojnë nё katёr stinёt;
Bletët do kullosin nё lule tё pёrjetshme,
Brenda harkut tё pёrjetshёm kohor.
Shkretirat do tё harbojnë
Nё blerim madhor.

Toka kripore, pa njё fije bari,
Tokat shkretina ,
Do t’i bёjmё pjellore,
Do t’i kthejmë nё kullota, lëndina.

Ne do bёjmё qё edhe mushkat tё pjellin.
Mjaft i lamё shterpa, beronja, ato,
Asnjё mushkё mos mbetet
Shterpё,
Beronjё..
Ne, edhe mushkat do t’i martojmë.

Edhe majmunёt
Do t’i punёsomё
Puna e bёri majmunin njeri?
Puna do t’i bёjё majmunёt njerëz
Puna do tё na bёjё gjithё ne njerёzit, gjeni...

Do ecim drejt, pёr para, si gjenitё
Dhe jo me dredha, pёrdredha
Si gjarpёrinjtё

***
Spot blu,
Publicitet.
Votoni numrin 10-tё !

***
Ne
Do t’ju sjellim ujё,
Jo ujё tё zakonshёm si gjer tani,
Ne do t’ju sjellim ujin “Perla”
Ujё Qafёshtame,
Ta pini
Tё laheni
Ujiё mbretëror,
Non stop
24 orё.

Çdo
Pallat,
Çdo vilё,
Barrakё, kioskё,
Gjithkush
Do ketë dritё yjesh qiellorё
Do tё ketë dritё yjesh blu
Non stop
24 orё.

Ne na besojnё...
Ne
Dshe yjet na votojnё.

Rruga
Rrёshen – Kalimash
Do fillojmë rrjetin e rrugёve blu
Nёpёr Adriatik e nёpёr Jon,
Rrjetё rrugёsh nёpёr qiej,
Nёpёr kozmos,
Do tё lidhim planetet
Me tokёn, me Shqipёrinё tonё;
Do shtrojmё Rrugёn e Qumështit me çakull yjesh,
Do ta asfaltomё me materie blu hёnor
Planetet
Dhe yjet do t’i lidhim
Me autostrada blu gjithandej
Qё shqiptarёt tё ecin rrugёve tё asfaltuara
Nёpёr tokё, nёpёr dete, nёpёr kozmos dhe qiej.

Do t’i pajisim shqiptarёt me pasaporta biometrike
Shqiptari
Do tё qarkullojё
Krejtësisht lirisht
Nё pesё kontinentet,
Nё tё tetё planetet tanё:
Jupiter,
Mars, Mёrkur,
Pluton, Mёrkurё
Afёrditё, Neptun, Saturn, Uran.

Shqiptari do tё hajё bukё blu,
Do tё hajё ambrozia,
Ushqimin biblik,
Mana
Pёr jetё,
Ne, do ta rrisim mirëqenien
Sa Tomori, Korabi, Himalajet, pёrpjetё.

Okej
Zotërinj fshatarё,
Zotërinj fermerё,
Zotërinj qytetarё ?

***
Spot blu.
Publicitet.
Kush voton pёr pёr PS
Voton kundër Perёndisё, Zotit vetё,
Kush voton pёr PD,
Ka votuar pёr Zotin e vёrtetё.
Sot vlen ai qё ёshtё mё demokrat se dje.
Votoni masivisht, votoni nunrin 10-tё

***

Kripto komunistёt e kuq,
Konvertuar
Nё rozё,
Hodhën Gёrdecin nё erё
Duke na e lanё, ne bluve
Tragjedinë kopile nё derё...

U groposёn 26 vetё
Çatitë fluturuan nё erё,
Shtёpitё u rrafshuam pёrtokё,
Pёsoi epokalipsin Gёrdeci i mjerё...

Gёrdecarё
Votoni Mediun,
Votoni numrin 10-tё !
Dhe 26 tё vdekurit do tё ringjallen
Dhe 300 tё lёnduarit, do tё kthehen prapё, nё jetё.

Shqipёria pa tё tё kuqe
Pa tё zezё.
Blu gjithçka,
Blu dhe zogu nё vezё.
As tё kuqe as rozё s’do tё ketё mё.

Gёzohen rrugët tё shtruara nga ne blutё.
Dëgjojini si brohorasin:
Shpëtuam
Nga pluhuri i rozёve,
Nga gropat e zeza tё tё kuqve,
Nga llumi dhe balta e kuqe e rozakёve;
Brohorasin
Rrugicat:
Shpëtuam nga pellgjet, plehrat e rozёve,
Brohorasin boritё e autobusëve me krisma blu,
Brohorasin boritё e kamionëve,
Veturave,
Karrocave,
Motoçikletave:
Shpëtuam nga balta e rozarёve,
Ecim
Nё rrugë e bluve, pa gropa,
Ecim komodë,
Siç ecёn nё rrugët e saja dhe vetё Evropa.

Lindёn dhe kёngёt e realizmit demokratik,
Si kёngёt partizane nё luftё, beteja,
Si marshet,
Himnet
E brigadave sulmuese, luftarake.
Kёnga blu gjëmon,
Buçet :
Shqipёria po ndryshon.

E kёndon turma klakere
Nё mitingje, rrugё, rrugica,
E kёndojnё makinat reklamё me altoparlantё,
E kёndojnё sidomos naivisht fёmijёt
Rrugёve,
Oborreve,
Korridoreve tё pallateve,
Nё ashensorё,
Shqipёria
Po ndryshon...
Po populli, populli
Populli, pse, s’e këndon...?


Faslli Haliti

27 qershor 2009