Lediana Kapaj

LIBRI NË TREG, TË ARDHURAT FËMIJËVE JETIMË
NË SHQIPËRI DHE KOSOVË

HUMANIZMI I SHPIRTIT POETIK NË VEPËR

Si një fllad i lehtë pranvere vije njoftimi se doli nga shtypi dhe tashmë ndodhet në rrjetin e shitjes në Shqipëri libri “DALLGË DASHURIE” nga autorja dhe poetja e talentuar në mërgim, z Lediana Kapaj, (e njohur këtu në forum edhe si DI ANA)në botim të shtëpisë botuese “JONALDA” me redaktor z Zylyftar Plaku.
Lediana e do shumë poezinë dhe botën e saj. Ajo ka vendosur t’i shkruaj dashurisë, ndjenjës, dhimbjes, lumturisë, të cilat aq bukur i sjell edhe me këtë botim të parë.
Duke qenë se ajo vet ka përjetuar dhimbje, mungesë dashurie në fëmijërinë e hershme të saj, ndonëse qe prej njëzet vitesh jeton dhe vepron në mërgim, përkatësisht Francë ku gjeti mikpritjen shumë dashamirëse dhe mundësinë për t’u arsimuar e bërë Eksperte dhe përkthyese në Gjykatën e Lart franceze, gjegjësisht Gjykatën e Apelit, me fanatizëm ruajti gjuhen e saj amtare dhe dashurinë ndaj vendlindjes, Tiranës e gjithë Shqipërisë, veçmas ndaj fëmijëve jetimë atje.
Është mjaft impresionues fakti se zemërbardha e humanistja e nderuar z Lediana ka vendosur që nga vepra e saj të mos kenë asnjë përfitim material por gjithë të ardhurat që do të grumbullohen nga shitja e librit, të iu shpërndahen jetimoreve, përkatësisht fëmijëve jetim në atdheun e saj, Shqipëri.
Libri së shpejti do të ribotohet dhe i tërë tirazhi i ribotimit do të dal në shitje në Shqipëri dhe Kosovë ndërsa të ardhurat nga shitja e tij poashtu do të dhurohen për fëmijët jetimë e varfanjakë të Republikës së Kosovës, veçmas për jetimët bij/bija të dëshmorëve dhe te të rënëve në luftën çlirimtare të Republikës së Kosovës.
Konsideroj dhe besoj se lexuesit e nderuar nuk do të ngurrojnë qe të blejnë këtë libër të mrekullueshëm për të shijuar artin të cilin z Lediana na e ofron në të, por njëkohësisht edhe për të treguar solidaritetin e tyre me shtresën më të brishtë të popullit, fëmijët jetimë e të varfër në Shqipëri dhe Kosovë.

Fjala " të dua" është tharë!


Ti do të vish në mes të natës,
të ëmblat fjalë do të mi këndosh,
me pëshpëritje, sy lajkatare,
me dashurinë do të vallëzosh...


Ti do të vish në ëndrrën time,
veshur me petkun e mirësisë,
me lumenj puthjesh do të më dehësh,
Dhe do mi thuash "Jashtë" vetmisë!


Ti do të vish në shtratin tim,
në krahë si princi do të më marrësh,
të dy sëbashku do shohim yjet,
me hënën vetë në gjunjë do falesh!


Ti do të vish në dhomën time,
me trëndafil që kundërmon,
si shtollovajzë do jem e veshur,
në ndjenjën time një zanë këndon!


Ti do të vish në trupin tim,
me përkëdhelje do më mbulosh,
parajsën,diellin, do ta shëtisim,
zemrën dhe shpirtin do më dhurosh!


Ti do të vish në botën time,
do të magjepsem nga lumturia,
e mrekulluar do i them vetes...
" Ja më në fund...Erdh' dashuria"!


Ti do të vish!!....Dhe veten shkund:
"Pse endërron krejt si e marrë,
nuk e shikon fjalën " Te Dua",
nga buza e tij me kohë është tharë"!


Janar 2010


Lediana Kapaj

Një vështrim poetik rreth risisë dhe beftësisë poetike te Lediana Kapaj!

Rimën doja! Një rimë që buron nga natyra e beftë dhe pafajësi e autores,e cila ka zanafillë vitet e dikurshme,vite te cilat nuk njohi kthim pas,por në refleksion të plotë përthyen koloritë ylberësh,kolritë ngjyrash te cilat feksin shkëlqimin marramendës,pas një mjegullie ëndrrash dhe jete gati të copëzuar nga pentagrami natyrës rorbëruar!Vështrimi parë të jep ndjesinë e një dhimbjeje shpirtërore,që ka për rrënjë atë të shkuar të hidhur,plot kujtime të trishta,me një simbiozë të pakapërcyeshme,një paratezë apokaliptike,ku gjithçka,gjithkund dhe gjithësesi, të çonte ne atë prag mundimi,prag që fshihte ç´do gëzim dhe dritësi,dhe me anatenim sipërfaqësor përmbyll me hije të errëta dhe dallgë shurdhonjëse,që tremb dhe klithmon gërvishtjen kujtesë! Sigurisht që tabloja gri dhe percepitimi i asaj pjese jetësore do përmbyset shumë shpejt,pasi zjarri i shpirtit njerëzor ngrihet nga hiri dhe pluhuri i së dikurshmes ,shpërndan rrathët viciozë,shkallmojnë atë ngrehinë pakuptimësie dhe vërtet djallëzore ,për të triumfuar dhe jetuar atë jetë paqësore,pot ndjesi dhe pasion,plot dritë dhe shpresë,dhe me një rimediosinim të ri,orientim të qartë dhe mezazhues të një bote më të drejtë,më të ndërgjegjëshme ,më njerëzore ,më humane!Tashmë hija e një shpirti dyzues ka mbetur pas dhe në sfondin blu gjegj klithma e shpesit të bardhë që fluturon dhe mbjell dritë nga drita e saj,shpresë nga besimi saj,gëzim nga lumturai e saj dhe paqe nga humanizmi saj!

Rimën doja!

Nuk e di pse vargu....Trishueshëm dhe me lot u shkrua,
se kuptova as vetë ndjenjën,si tinzare u largua,
nuk e di pse qënia ime,në labirint lotësh u kthye,
nuk e pashë kur vetë trishtimi...kapardisur ish në krye!

Nuk i ndjeva më gjymtyrët, mpirja seç më kish zaptuar,
rimën doja...të ushqeja,nëpër netë më kish munguar,
djajtë gërryenin shpirtin tim dhe sekretin ma perfolnin,
luanin,qeshnin, sipër meje, me mërzitjen më mallkonin!

E përbuza të kaluarën, vitet, ëndrrat më kish marrë ,
plot kujtime zemrën vrisnin, vetëm ndihesha..Isha vrarë!
Pyetjet thellë ju ngula vetes, por asnjë përgjigje s'mora,
s'ma kish fajin njerëzimi...pse gënjeshtrat i besova!


E kërkova lumturinë, por vetë dheu e kish përpirë,
e lakmova dashurinë edhe pse me akull ngrirë,
kohen doja pak ta ktheja..Lehtë nënqeshi..Nuk pranoj!
"Shiko vitet qe ke para...!",_ e përlotur bëlbëzoj!


Plagët mblodha ti shëroja,por u trëmba!...Ishin shumë!
gjumin,jetën kishin vjedhur,lotin e kthyen ne lumë,
veten mblodha, fort e shkunda, i bërtita që të zgjohej,
dhe aty arsyeja doli....me llogjikën të martohej!

Agron Shele Wps

Më prit (Poezi nga Lediana Kapaj)


Do te vij ne dhomen tende,
buzeheshtur pa thene fjale,
do ta mund me ty vetmine,
do te fal ndjenjen e rralle...

Do te vij ne buzen tende,
lehtas puthjet do ti fal,
mbylli syte dhe vec shijo,
mos me thuaj kurre.. ndal..

Do te vij ne trupin tend,
ngrohtesine do te dhuroj,
do djersitem bashke me ty,
dashurine do e shijoj...

Do te vij aty prane teje,
vec me prekje do te flas,
do te ndiesh ti fjale zemre,
shpirtin thelle do ta godas,,,,,

Do te vij kudo te jesh,
vetem kurre mos thuaj jo,
me ty do ta mposht vetmine,
Dashurise do i them....PO

Shikimi im!


E kam parë botën....një çarçaf i bardhë,
e kam ndjerë shiun,pikat permbi ballë,
kam dëgjuar zogjtë sa bukur kendojnë,
kam vënë re te femijët...me ëndrrat lodrojnë!

E sodita diellin dhe kam ndjere ngrohtesinë,
kam shëtitur yjet ,kam njohur magjinë,
kam lakmuar hënën për formën e plotë,
jam larë me burimet...pirë ujin e ftohtë!

Kam lexuar librat dhe mbi to kam qarë,
sa shumë të vërteta,zgjuarsi e rrallë,
i kam pare poetët duke ëndërruar,
sytë i mbanin mbyllur,vargjet për ti shkruar!

E pashë oqeanin shumë të zemëruar,
dallget kundershtonin,s'kishin të pushuar,
vëzhgova ylberin po s'munda ta prek,
më mrekulloj shqiponja...Por s'munda ta ndjek!

Kam parë kur lind dita,i ndjeva ndriçimin,
vështrova perëndimin,adhurova shkelqimin,
kam parë qiellin blu dhe sytë ja kërkova
doja që gjithë botën dhe unë të shikoja...

Kam parë një qytet ku lind dashuria,
romantizmi rronte dhe vete lumturia,
kam parë njerëzimin të qeshin,të qajnë,
dëgjova Moxartin dhe lotet më shkanë...!

© Lediana Kapaj

Po të isha....

Po te isha ndjenje,kurre sdo te mbaroja,
po te isha shpirt,dhimbjen do luftoja,
po te isha gaz,buzet do ti falja,
po te isha engjell,tek ty do te ndalja....

Po te isha shprese,do tu jepja ty,
gjithcka te fitonim duke qene te dy,
po te isha lot,te ty prape do vija,
me puthjet e mija syte une do ti fshija....

Po te isha sy,shkelqimin do jepja,
do jepja gjithcka qe me ty tu tretja,
po te isha ti,dashurine do doja,
do falja gjithcka dhe sdo te harroja....

Po te isha zog,larg do fluturoja,
do vija te ty,te ty do ndaloja,
po te isha blete,lulet do shetisja,
do te gjeja ty dhe do te te prisja....

Po te isha det,do te jepja valet,
po te isha engjell,do te jepja krahet,
po te isha ishull,me ty vec do rrija,
larg ti mund te ishe,po une prape do vija....

Po te isha tingull,do falja muziken,
kenget do degjoja dhe do mposhtja friken,
po te kisha vdekur,per ty do te zgjohesha,
po te isha zjarr,me ty do te ngrohesha....

Po te isha zemer,ty do te rrembeja,
do te fusja brenda,shume thelle do te fsheja,
po te isha dhimbje,jo te ty sdo vija,
do jepja gjithcka qe me ty te rrija.....

Dashuri po isha,prape te ty do shkoja,
do vija ngadale dhe te perqafoja,
po te isha enderr,ty do te shikoja,
po te isha "une",sa shume do te doja!!

Dashuri te isha boten do peshtillja,
fustane te arta asaj do ti sillja,
do shperndaja zemren,do hiqja verbimin,
do te hiqja dhimbjen,do jepja ndricimin....

Zine do ta luftoja,do largoja rete,
dashuri do kishin edhe vete rrufete,
do ndryshoja boten,qe brenga mos kishte,
vetem dashuria per ne do te ishte....

Po nuk dashuruam,asgje smund te jemi,
prandaj jemi njerez,prandaj ndjenja kemi,
prandaj sot jetojme,ndonese kalimtare,
ndonese nje dite vdesim.....endrrat kemi pare!

© Lediana Kapaj