Preç Zogaj

tri poezi nga vellimi poetik "Kalime"


Ajri mblidhet lemsh ne zemren time.

Ajri mblidhet lemsh ne zemren time
Edhe pak kohe do te jete i jetueshem
ky vend ku flaka s'ka e s'ka te sosur
ne vijen e hapur per ne ish-histori.

Gjalle ende ne shpirt, prandja te turperuar
nga fytyrat tona kaq te pandryshueshme
Si do t'ia bejme ne me dashurine tone?
ne cilen gjuhe do fshihemi,
ne ç'dialekt do duhemi?

ne çdo pasqyre
na veshtron mekati.



Dritare dimri

Te heshtura, te shkreta dritaret e mija
Matane qyteti i demokracise
merdhin e tkurret
ne pendim dhe ngrica

Zvogelohen qeniet dhe rritet pikellimi
te gjitha rruget kthehen nga iken
Zemra s'do me shpjere gjer ne falje.

Tani shikoj si dridhet ne dritare
Imazhi i nje gruaje nga koha e pllenimit
S'do me njohin me syte e saj te gjelber.

se, mbeta perjetesisht ne kete bote,
Se mbeti perjetesisht ne boten tjeter
Atje ku s'arrin lutja as klithma.


Fanitje

Lemsh i pergjakur si diten e pare
nga mitra e gruas se tim eti dola
per te udhetuar perseri,
drejt atij çasti kur te pashe Ty,
me nje veshtrim te paharruar
qe me ka humbur prej pese vjetesh
prapa nje mali pluhuri reje.

PREÇ ZOGAJ

Ankim per nenen

Perse,mama,ti deshiron te vdesesh?
Tani ti je me e re se une.
Njezet vjec ne Iliri
zbrita,
Me te gjitha ereat qe fryn kendej pari,
por ty nuk te thane.
A e mban mend sa shume i pelqeja
kemishat e bardha?
Trupi im i lashte atehere
kishte kohen te ikte.
Kur mbusha tridhjete,nje nate dhjetori,
Mu be se fola me vete tenzone.
Ai me tha:shume ke vuajtur
per ate vajzen qe te beri koken,
te kesh kujdes se eshte e vogel!
Perse mama ti deshiron te vdesesh?
Perse keshtu pa radhe