Mashtrim Dashurie
Filloi ajo stuhi
Filloi ai shi i zi
e une shikoi syte e saj te perlotur
shikoj shenjat e buzeve te saj ne goten e nektarit
qe mbreme e kishte pire
te nesermen duke shikuar nga dritarja
ajo po largohej me syte si qielli
e me koken e perkulur nga nga vuajtja
e atehere
diku ne mes tokes e qiellit
u takuan dy rreze te ftohta
dhe trokitje mbi dere
dhe trokitje mbi zemer
e ne mua shendriten yjet
vetem per astrologet
thane fjale e fjale
e une diku ne mes endres
dhe zgjimit
thirra emrin e saj
qe nuk ishte afer meje....
Troku i Zemres
Pyetje pyetje per shkuarje
arritja askund
pegjigje askund
e une qendroj ne luginen e nemur
duke degjuar gjuhen e shtrigave
mesoj gjuhen e amshuar
nje trok zemre
shkreptine ne syte dashuruar
ēdo nate
kaltersia jote me viziton
nga nje lajm ma sjell
per takimin tone
ēdo fillim e fund shekulli
hyj ne lisin
ku te dashuruarit
vetveten e denojne
dhe fillojne e me pyesin e me pyesin
e une e kam harruar veten
une nuk jam
me ne mes tyre...
Mbreteresha e horizonteve te purpurta
riti mbaroi
rreze diamanti
rane mbi fytyren tende
syri kete bote me nuk e pa
imazhet e amshimit
mberthyen zarathustren
tridhjete e tri vite
ne nje sekonde u mbyllen
as muzat
nuk e pane
takimin tone
ne rrethin e drites se henes
vetetima
iu perkul petkut tend
e une rashe ne gjunje
para kaltersise sate
mbi valet e syrit tend det
nen ritmin e zemres
lekundesha djathtas-majtas
deri sa dielli skuqi perendimin
e ti perendesha
horizontezve te purpurta
hodhe petkun e ngrohtesise
mbi peisazh
qe te flinja
i qete prane teje
njerezit u ēmenden
kur degjuan ndodhine
ne shikim tend
pashe detin e dashurise
ku te dashuruarit
terhiqnin skajeve te botes
anijet e shpetimit
te verbuar nga mashtrimi
mbi shkelqimin e mbuleses tende
bota nuk mi ngjante botes
kur ma zbulove shenjen e perjetesise
mbi trupin tend
mbi kindin e krahut tende
legjenda jone rrinte pezull
mbi rrezen e syrit tend
ja behen vjedhesit e rrezeve
ma ndaluan
qe t'a zbuloj bukurine
jo thashe
po fjalet ishin te vogala
per madheshtine
mbulova koken
me nje cope shkretetire
dhe hena shendriti
fytyren e engjullit
qe lotonte
per mekatin e ndarjes sone
ne naten e tridhjete e tete
te muzgut te syve
dhe froni i zemres u dridh
e mbi lule te bardha
rane ca pika gjaku
kjo katrahure
nuk do mbaroj kurre
hapa porten e kethines
mora shishen e zeze
e shikimi me mbeti peng
mbi horizontin e ardhjes tende
jehu i egersise
ndau shpirtin nga trupi
u lekund lisi i te ēmendurve
nga dashuria e fjales
me zgjoi furtuna
e zemres
prane lumit qe mbante zi
shikoj nga lindja
shikoj ne perendim
mbremje mengjez ty te pres....
Rrugetimi Pergjakur
Nese do ti thyesh ne ty
gjitha mbjelljet e mashtrimeve te jetes
dhe te perballosh vuajtjen mundimin
duke braktisur dhe shkatrruar
hamendjet e kembeve te semuara
qe dergojne ne prehrin e satanes
dhe ashtu i pergjunjur
ta gjesh udhen e lirise
udhen e rrezeve te drites se vertete
ne yllin trokites....
do sundosh nje zemer
do sundosh nje dhe
do ta duash nje det njerzish
do ta mposhtesh lakmine
apo do mbetesh
ulurues terri e tmerri
ne levozhgen egos
per te dalur ne Driten
per ta mbytur mesin
ta akuzosh zbritjen ikjen
dhe te deshmoshe ne emrin e Lire
do deshmosh per trupin e vdekur
qe ecen mbi qiellin e kalter
mbi koka njerzish
qe atehere kur u kendua riti yt
i emrimit dhe shkarkimit
dhe do te ēmendesh
nga kryengritjet tua ndaj urdherit Tim
po gravurat e zemres te mungojne
per ritmin e tokes dhe Pastertise
derisa gjoksi yt mos te behet plore
nga deshira e djegur e njerzve per pak drite
zjarri i shkalleve te lartesise
do ta djeg medaljen e mburrjes
dhe ateher nuk do ta perballosh
fyrjen e zemeres se plagosur
kur turmat me flamurin e mllefit
do te deshmojne paudhesit tuaja
ne kabinete ne thellsi te tokes
shpaten e helmuar
mbi koke e ke vuar
nga syri keq
nga pakti me dreq
dhe ne goten e zeze
ke mbledhur djersen e helmeve
te njeriut te vrare
per pak dhe per nje lule per nje femije
dhe trupi eshte i mundur
denim akt i fundit gijotine
dhe shkelqimi i rejshem
behet humbje e vertete
te ndriēon nga nje hap drejt humbjes
dhe kjo eshte ecja jote
me e meshirshme e vuajtjes
kjo eshte padrejtesia
me e drejte qe i bere vetes
per gjakun e mbeshtellur ne flamurin
e Lindjes se Madhe te njeriut
Lindjes se madhe te gjakut
mosnenshtrimi ndaj Korbave
denimi yt per token e djegur
nen kembet e femijeve te posalindur
per pak drite per pak qiell
ketij agu te kalter ....
e ti kendellesh nen hijet
e emblemave
ndriēimeve te flasheve
buzqeshjet e shemtuara te vajit
te tokes
te vajit te femiut sy zi sykalter
ti udheheqes mumje
i tokes se plasaritu nga zjarri nga vaji nga ēmendia....
Ylli Trokites
ku do te jete valle ylli trokites
ne kete nate plot yje
po ku mund ta dije une
ate e di vetem Ai qe i vuri atje....
i humburi a mund te dije me shume
se sa qe i ka dhene "ndertuesi"
ēdo nate nga terri i skutes sime
shikoj qiellin dhe e therras Ate
asnje yll nuk leviz....
ne mes ketyre milona yjeve
jo...kaq i verber jam....
i shurdher jam....
Meshire meshire thirri i denuari
uragani i syve te perveluar ra ne sketerre
dikur i pafrike
kishte ecur ne balten e perveluar
dhe Driten e Bardhe
nuk e kishte pare ne syte e shqiponjes
e gjykuan per Driten e Bardhe
kur nuk dinte ku ishte Ylli trokites....
flaka e dashurise e ka mposhtur
nenshtrimi per pak Drite e ka gjunezuar
o Udherrefyes a do ti pergjigjesh....
ai atebote me tha:
"nga ti e mesova Emrin e Drites Tende
Mbreti im do te te quaj
doli e pyeti njerez te thjesht
shkrimtar e astrolog
filozof dhe lypsar
ku gjindet ylli trokites....
ne diten e tridhjet e trete
mori nje fjale nje lajm...
olimpi olimpi
udherrefyesi i tha dhe terri mbretroj
dhe deri sa po shikoja Heren
Tokes iu ndalua ti haje Trupat etyre
dhe u shnderruam
ne te ultin e me te ulteve
dhe shikoj ardhjen e tyre
ne kete mengjez te krijimit te njeriut te pare
dhe zgjati doren
muarr ēelsat e thesarit
dora per te humburit
dora per ata qe rrine ne prehrin e satanes
shpetimi njeriut
i Pari yne
Shpetim
nje det nje dore nje Pirane
dhe ngadale tani po levizi
koken djathtas-majtas
nen tam-tamin e ritmit
dhe nisem nga ti
drejt horizonteve te purpurta
dhe mbeshtillem ne flamurin tend
te kuq si ky perendim
me porosine e shqiponjes
dhe takohemi
diku para katermbedhjete shekujsh
ne shpellen e mesazhit
kur lindi YLLI trokites...
Ne ishullin e Amshimit
Ne zemren tende
zgjodhe humbjen me te thjeshte
zgjodhe
tundimin e zemres se mposhtur
syte mjergullohen
nga denesja e frikeshme e vetmise
vuajtja sonte shnderrohet
ne vetflijim mbi bajoneta
e syte
shikojne dhembshem rreze takimi
prapa perdes se zeze
te nates pa hene
shikimet mbi liqe takohen
syte e zene ne dashuri
djers te ftohta nxoren
nga sarkofagu i te helmuarve
paguri i porosise
udhetoj tridhjete e tri vjet
mbi detin e terbuar
prapa gjurmeve te ketij vargu
e mbi zallin e boshatisur
unaza e keputur nga urrejtja
mendja e turbuluar
nga sy te shemtuar
britma dhe klithma
shigjeta helmi shpuan
trupin e vrimuan
fatin e lumturise-fatzise
qe bie mbi liqenin e syve akull
cili eshte simboli triumfit
nga dere e hapur e qiellit
vijne sybukurat e ketij shekulli
me trupat e tyre te kalter
te zgjojne ne ishullin e shtate
sy me sy te shikojne
sy me sy zemren ta coptojne
dhe me krahet e mendafshet
ballin ta freskojne
ne mes territ e mllefit
kam pi djersen blu
te kupes se harreses
kur hapa syte e kesaj bote
o mbeshtolla rreth territ e ferrit
ne cilen nate po hyj
me kete zjarr te pashuar
me tha udherrefyesi i dashurise
dhe iku ne fronin e amshimit...
Mashtrimi
Dola nga harku
bashke me shigjeten
fjalen time peng e lashe
thesarin tim e dogja
nuk jam zotriu i vetevetes thashe
nxora nga zemra gurin e zi
diku ne mes perendimit te diellit
dhe lindjes se henes
syte e satanes
shikonin mbi teh shpate
e njeriu atebote
u nise pas shkelqimit te arit...
Udhetimi
U nisa drejt yllit trokites
qafmalit i rashe
kopshtin e mbretrise e kalova
kenge zogjesh degjova
mbi petalet
e Trendafilave Mbreterore
ty te pashe
e une ju nenshtrova
madheshtise kaltersise
urdherat tua zbatova
Dhe i dhashe Fjales
i dhashe Shkendise
dhe lindi Dielli
me emrin tend te Madh
ne Yllin Trokites
atehere
ia behen inkuizitoret
ti je i enderrave
me akuzuan
me larguan
dhe djeje qijeje krijuan
yje e kenge thuren
dhe para syve mi leshuan
trurin ma operuan
per kafshe ligjeruan
atebote
nje drite e pashe ne zemer
yllin trokites e takova
nuk u verbova
sonte kur vuajtja per TY
po shemb ēdo gje...
trokitje ne porte
trokitje ne zemer....
o shtroje e humbjes
e rrethuar me grila
o kohe e humbur
ne lartesine e lakmise
o prove e dashurise
te nje dashurie te humbur
trokitje...trokitje...trokitje
Ylli im Trokites...
dhe krijova kutine e zeze
per syte e mashtruar
duhet riperseritur
shekull i gabuar
dhe prap trokitje
derisa po rrotulloja guret
neper gishtat e mi
dhe shkelqimi i rrejshem u fik....
Lindja e njeriut
kur lindi njeriu
ai lindjen nuk e pa
e mesoi lindjen
vrapues u be
pastaj kalores mendjen e vet e shaloi
zbuloi gurin qe flet
e mbi krevatin perandorak
rera e syve te djegur
nga valsi mortor
i princave te dashuruar
atebote
u degjuan disa copeza fjalesh
fjale te prera mbi copeza gjuhesh te dehura
mbi shtretrit e ēfrenimit...
e une shikoja
diellin qe perendonte ne mua...
Udhetimi
kurr nuk kam menduar
s'e do te pajtohem me ty
edhe pse
gjithehere me ke ardhur pas
kahdo qe shkova
here-here u bere uje
here
guri u bere
ikja aq larg nga ti
sa qe as ne ender nuk te shihja
e u takuam befas
ne diten e lindjes
se njeriut te pare
e une me nuk e di
se cili eshte gjaku im
e cili yti
ti vdekje e pa perkulur....
Nėpėr Gjurmėt e Vdekjes
(ikje nga vdekja n.1999)
uragani i vdekjes vjen
vdekja shpon si heshta
mendimet hyjne
ne rrjeten e tarantules
dhe rruge nuk gjejne
mbyllem ne vetvete
gjej formulen e pajtimit me vdekjen
heshtje....qetesi.....ne veshet e mij.....
rrethon vdekja me litarin e hekurt
jeta hyne ne thellesine e zjarrit...
hyne ne hirin e feniksit...
takimi me vdekjen behet ligj
deshte s'deshte duhet ta besh mik...
duhet kaluar mbi uren ferrit
mbi uren e mekateve .....
atbote
xhveshesh nga frika
mekatet bien ne lumin e zjarret
dhe mbetem ai qe duhet te isha
udhetari i botes tejeter.....
ecja si i vdekuri mbi boten e gjalle
mik e kisha vdekjen...
mendimet me kishin mbaruar
kur ajri i perjetesise rrahte qepallat....
atje degjoja jehonat
mbi varreza e monstrumesh
hyra neper hijet e vrasjes
dola neper vrimen e gjilperes
se ketij mengjezi te percelluar nga flaka
e dites se katerdhjete....
te ores se lige qe ishte vjerrur
mbi ballin tim....
kam harruar lindjen dhe historine time
ne pasqyren e trurit tim...
shenjetoret m'a sjellin burimin shpirtit...
atehere
cikloni i shkatrrimit
hyn ne zemren time
nuke dija as fillimin e fundit
lumenjte vershuan amen
pyjet levizen
kur dielli lindi ne syte e mij
qe i kisha ngulitur mbi shkretiren e djegur
ku njerzit po luanin vallen e fundit
nene hipnozen e satanes
pastaj erdhen e na vizituan te vdekurit
na ftuan ne diten e madhe
te krijimit
te zbritjes
dhe te kthimit....
pastaj u takova
me mbretin e horizonteve te purpurta...
ne pllaken e profecise
ne ritin e lindjes se diellit
shpirtin tim e dorzova
shpirtin tim e kerkova...
mallkova veten ne mengjezin e lutjeve te mia
dhe nje dore nga thellsia
mbi siperfaqe deti dual
ne mengjezin e katerdhjete e nje
ne mengjezin e lindjes se gjakut.....
njerzite atebote
u ngujuan ne vrimen e ēelsit...
duke pyetur per diellin e zi...
kur qyteti u zbrazune flinja
mbi fjalet e ardhura nga dielli
dhe zgjohesha
ne krahet e mpire te kondorit...
kur qielli ishte mbuluar me pluhurin
e dalur nga kellefi i shpates....
atehere
shiu i kuq kishte ra tridhjete e tri dite
ne lisin e djegur nga rrufeja
malet u perkulen
femijte e posalindur kishin folur
per token time
e te tjeret kishin ecur
mbi siperfaqen e ngrire
te ketij shekulli te pa shpirt...
mbi siperfaqen e shkretetires
ja beri predikuesi i apokalipses
diku prapa diellit...
Portal 
18/9/2010, 03:40