Virgjil Muci(poezi)

* * *


Optimizmi

ishte i dashuri im i parë.

Bëmë dashuri,

por shpirti i zhvirgjëruar,

mbeti beronjë.

Fara,

ishte sterile.


...


Trishtimi

ishte i dashuri i fundit.

Bëmë dashuri.

Shpirti u mbars,

e polli Vetminë.

shtator '93




* * *


Fallusi- direku

i anijes pa flamur.

Erërat e marra të fantazisë

e degdisin detrave të epsheve.

shtator ' 93





* * *


Bie dëborë,

Dhe unë për herë të parë,

Arrij të shoh se,

Ç' ngjyrë paskan petalet e,

TRISHTIMIT.

shkurt '93





* * *


Nata- shurrë e ngjyrosur

Që i rrjedh shalëve

Kohës së përdhunuar

nëntor ' 92



* * *


Ai trokiti në derën e nevojtores

dhe thirri:

"Eja shpejt. Revulucioni filloi."

"Vafsh në djall," ja ktheva

"Lermë të shijoj në paqe,

aktin e mrekullueshëm të jashtëqitjes."


Dola nga nevojtorja

dhe harrova ta lëshoj ujin.


Qyteti qelbej nga të pëgërat.

mars ' 94






* * *


Çarls Bukovskit
Ditën e vdekjes
9 mars 1994


Një monument

Njerëzimit i lipset

vetëm

një monument.

Le t' i marrim

t' i shkrijmë

shtatoret

e mbretërve,

gjeneralëve,

shkrimtarëve,

filozofëve,

diktatorëve

e gjithë psikopatëve

e idhujve të rremë

dhe me bronxin e tyre

t' iu ngrejmë

një monument

PROSTITUTAVE.






* * *


Rri shtrirë në kokërr të shpinës

Dhe sytë i mbaj nga tavani.

Në qoshk një pezhishkë.

Një mizë ka ngecur keqazi

Në dantellën e saj.

gusht ' 93

Në pezhishkën e kotësisë sime

Kam ngecur e rri pezull

Dhe pres Mortjen

Që çapitet me hapa të ngadaltë.

gusht ' 93





* * *


Vrava veten

rashë në gjumë

kur u zgjova

vdekja qe larguar

u ngrita

u vesha

dola në rrugë

i propozova

femrës së parë

që takova

nuk më pranoi

hyra në bar

piva dhe u deha

u ktheva në shtëpi

vdekja

më priste buzgaz

në duar

mbante lule të bardha

pa aromë

artificiale

ramë në shtrat

u shkërdhyem


...


----------------------


Fatos T. Lubonja: Vështrim lidhur me poezinë e Muçit





Botuar në revistën për kulturë
Përpjekja, Nr.4



Këto poezi të Virgjil Muçit më transmetuan një ndjenjë të veçantë që, duke u rrekur ta përthekoj, gjeta se vjen nga një përzierje origjinale e revoltës me trishtimin. Revolta ndaj një shoqërie frustuese shndërrohet befas në trishtim- arrin në pafuqi- dhe prap kthehet në revoltë, pa mundur të kuptosh se ku fillon njëra dhe ku mbaron tjetra. Kjo lojë ndjenjash është shprehur kryesisht me metaforat e marra nga gjuha erotike- pasi liria më së pari është dashuri dhe frustrimi është pengesë dashurie. Autori e shpreh revoltën e tij nëpërmjet glorifikimeve paradoksale, nëpërmjet përdorimit të atyre fjalëve "banale" që nuk i pranon faqet "e bardha" të shtypit... por edhe ndërmjet delikatesës së trishtimit që e kaplon.