Rexhep Qosja

Rexhep Qosja ka lindur me 1936 ne Vuthaj te Malit te Zi, ku kreu filloren, ndersa tetevjecaren e mbaroi ne Guci; shkollen normale e mbaroi ne Prishtine dhe, po aty, u diplomua ne degen gjuhe-letersi te Universitetit te Prishtines me 1964. Studimet pasuniversitare i ka vazhduar ne Beograd dhe me 1971 mori graden e "Doktorit te shkencave filologjike" me tezën "Adreni-jeta dhe veprat" (1972). Si punonjes shkencor ne Insitutin Albanologjik te Prishtines dhe si drejtor i atij Instituti (1972-1981) ai ka dhene ndihmesa shume te rendesishme dhe ka botuar nje numer te madh veprash e monografish, si : "Panteoni i rralluar" (1972), "Shkrimtare dhe periudha" (1975). "Anatomia e kulture" (1976), "Prej tipologjise deri te periodizimi" (1979), "Morfologjia e nje fushate" (1980), "Nocione te reja albanologjike" (1983), "Porosia e madhe" (1986), "Populli i ndaluar" (1990). Eshte profesor akademik. Ka shkruar edhe romane e drama, si dhe kritika e ese. Pnes se tij i perkasin "Mite te zhveshura" (1978), "sfinga e gjalle", "Vdekja me vjen prej syve te tille" (1974) etj.


Duke veshtruar jeten kerkon frymezimin
(Shkeputur nga romani "Vdekja me vjen prej syve te tille")

Ka do dite, ndoshta prej se merkures se pare te qershorit, apo, ndoshta, edhe prej se enjtes, kur binte nje shi i imet, i dendur. Ti e ndien veten te shprazet, fyell; bosh, si shtogu kur ia nxjerrin palcen, si peshku kur ia shtrydhin vezet, si lehona kur ia heqin foshnjen. Te duket se nje humnere e gjere dhe e thelle, gati e paskajshme dhe e pafund, eshte mbeshtjelle me lekuren tende te holle, te bute, te bardhe qe e skuqin menjehere rrezet e diellit, duke te detyruar te kerkosh hijen qe i le te qeta nervat e tua te ndjeshme per se tepermi, qe t'i ndezin aq shpejt ndjenjat dhe imagjinaten. Tashti nuk ndien nevoje as te ulesh prane tryezes qe s't'i ze mire kembet perfundi, qe me lapsat, fletet, fletoret, skedat, ngjiteset, kutite eshprazeta te cigareve, shpuzoret, stilografet, kapeset, te qitura vend e pa vend, dhe me makinen "Erika", te kthyer anash, deshmon se nje shqetesim eshte realizuar ne harmonine e imagjinates duke lene realitetin e saj ne gjendje crregullsie. Tani mund te dalesh ne kafenene "Khajami", ne Rrugen e Kepucatreve, ku mblidhen poetet, prozatoret, artistet, regjisoret, piktoret, kompozitoret, kengetaret dhe gazetaret, ku je i sigurte se do te gjesh edhe Hajrushin e Kenduesit, Musliun e Kapeshnikut, Idrizin e Skeres dhe Aliun e Karahodes, qe zakonisht, i prijen muhabetit per piramiden e larte te letersise, filozofise, estetikes dhe linguistikes moderne, duke mos e gjetur asnjehere gjuhen e dallendyshes rreth tyre. Mund te inkuadrohesh edhe ti ne keto muhabete te shpeshta dhe te zjarrta qe behen me kafe turke, caj kinez, konjak te Korces, raki te kumbullave dhe koka-kole perpara, e te degjosh Hajrushin, dramaturgun qe perbuz teoriket e kafenese, kur thote, me nje ton patetik dhe gjeste teatrale, se si ne piramiden e arteve dhe te shkences mund te hyjne ata qe kane prirje dhe s'pertojne t'i kerkojne hyrjet e shumta, qe shpien ne brendesine e saj te pershkuar prej labirinthesh...Dhe mund te shkosh ne shfaqjen e baletit "Liqeni i mjellmave", t'i shohesh balerinat dhe balerinet, si fluturojne ne krahet e ambicieve, te shpresave dhe te endrres dhe si, ndonjehere kur shiriti i enderres u nderpritet, leshohen ne dyshemene e ashper dhe tendosin durimin e shikuesve, dhe mund te ndalesh me gjate ne parasallen, t'i shikosh ciftet e hekurosura qe ekspozojne lumturine e rrejshme, fustanet e shkurtuaraderi te laku i prapanices, paradat e takave te holla, si gjilpera e kepucetar Arifit te Gojanit, qe shpojne tepihun boje mjalti; vithet e gjera, te permbledhura ne bele, qe perdridhen si rrota e mullirit; kemishat e bardha me kravata flutura qe sillen verdalle duke dhene e marre pershendetje kolltuku derisa te bjere zilja e fillimit te aktit te pare, te dyte apo te trete. Tani, kur kerkon frymezimin dhe, si duket, akoma nuk do ta gjesh, mund te shkosh ne pjacen e qytetit, Rruges se Gjyqit apo Rruges se Televizionit, perskaj teneqexhinjve, qe e mbushin hapesiren me tingujt moderne te veglave te tyre primitive, t'i numerosh kuajt e gomeret qe mes veturave qe fluturojne asfaltit, ecin krenare perpara kesulave te bardha, te tretura ne mesin e kravatave dhe te kapelave. I qet kembet, me kujdesin e lehones, ndermjet grumbujve te domateve, specave, kastravecave, molleve, karrotave, spinaqit, balancave, bezhdileve, minjve te ngordhur, duqeve te cigareve, i ngin syte me ngjyra dhe hunden me ere e, pastaj, kerkon frymezim prej setrave te zhgunit, pantallonave te leshta, tirqve, kemishave te leckosura, qafave te rrudhura, te palara, faqeve te pershkuara prej te carash te holla, te kryqezuara si shigjetat e grekeve e te persianeve, gishtave te perdredhur, tere nyja-nyja, si burgjite e Salajdin Batallit qe e ka dyqanin aty pak me tutje, ne hyrje te pjaces; syve qe shikojne nen vetullat e kerleshura, ku qimet perleshen me njera-tjetren.

REXHEP QOSJA ËSHTË HIJA E VET ZOTIT

Shkruan:BAHTIR HAMZA,
13.Janar.2008.

Kur zihet në gojë emri i Profesor Rexhep Qosjes ata që e duan kombin duhet të ngriten në këmbë, ndërsa për të tjerët vlen thënia e Qosjes:”Vdekja më vjen prej syve të tillë”.

Rexhep Qosja është profeti ynë i kombit.
Rexhep Qosja është numer një në letërsi.
Rexhep Qosjen e kërkon gjuha,toka, atdheu,nxënsi e studenti.
Rexhep Qosja është intelektual me kulturë të lartë.
Çdo mendim i tij është mendim profeti,sepse Profesor Rexhep Qosja, guxon ta thotë të vërtetën kudo me dashuri.
Kuptohet që është i sulmuar nga të verbërit nga pushtetarët me dy *****,nga bashkpuntorët e UDB-es,që ishin sigurimcat e shtetit Jugosllav.

Kështu ishte edhe me të madhin Faik Konica,e sot Faik Konica, është ngjallur, e ngjalli guximi për ta thënë të vërteten gjithmonë.
Akadamik Rexhep Qosja, është hija e vet ZOTIT,anmiqët, të vrebërit e shohin të vogël dhe të këtillë e dëshirojnë kolosin tonë, e kolosët si Profesor Rexhep Qosja, lindin në cdo dyqindë (200)vjet.Ndërsa Tempulli i tij do të jeton edhe dy mijë vjet.

Rexhep Qosja, është ndër figurat më madhështore shqiptare.
PENA SHQIPTARE,e shapllë intelektualin më të madh e më të guximshëm të shekullit njëzet,(XX) dhe anëtar nderi i Shoqatës alternative të poetëve’’PENA SHQIPTARE’’

Ky shkrim EDITORIAL,është marrë nga gazeta:”PENA SHQIPTARE” Nr=5. Shkurt.2005.Prishtinë.

BAHTIR HAMZA

I GJALLË MBETET TEMPULLI YT
(Rexhep Qosjes)

Ti, nga nata e Vuthajve, Kosovën përqafove
Zgjim nëpër vite e mote i palodhur
Gjak i paster i kombit shqiptar
Nderin e shqiptarisë lartësove
TI HIJE E VET ZOTIT, NJERI.

Me buzëdridhje ligjërove për shtigjet e lirisë.
Gjuhen shqipe,të lidhur në palcën korrizore
Në trupin tënd shpirti dhe trupi i Shqiperise
I ndezur mes luleve e dhëmbjeve prore.
TI HIJE E VET ZOTIT, NJERI.

Kosova dhe shqiptarët,mbërthyer me ROBËRI,
Ti nyje e dy shekujve për LIRI
Deshtën të verbojnë laraskat me TRADHTI
Gjarpërinjtë helmues,me të humb KRENARI
TI HIJE E VET ZOTIT, NJERI

Me të shue frymarrjen e mushkërive
Dhempira e lugaterë që kanë vulë krimi
Me të gllabrua për së gjalli, hijenat e zhgjebosura
Në joplotonin e lirisë, me të ulë në karrigë të zezë
“E VDEKJA MË VJEN PREJ SYVE TË TILLË”

Ti bir i dheut të shqipes,nuk i morre dyert e Botës
Shqiptarët mes errësirës e dhëmbjes,lotojnë
PROFETIZMI YT çdo pranverë ndriqim i kohes
O Rexhep Qosja, VDEKJEN S’TA PRANOJ,
TI HIJE E VET ZOTIT, NJERI

Shtator.02.2007.Toronto.

NË KËRKIM TË DIELLIT

Të shanë të sharët,
Ata qe ti i rrite, në Tempullin tënd, i shkollove,e i edukove....
Të plagosën me shpifje e gënjeshtra,shqiptarët UDB-ash me Serbi.
Shqiptarët e Kosovës,në Kosovë,- e Kosova,jashtë Kosovës!
Medet o Medet – oj Shqiptari……
Edhe sa shekuj shqiptarët do të jenë robot,e nën robëri ..........
I GJALLË MBETET TEMPULLI YT,
TI HIJE E VET ZOTIT,NJERI.

E Diele.18.korrik.2005.New YORK.USA