Ndre Mjeda

E kandshme asht hana
Kur del me zana
E ne toke me drite perndahet
Yjzit qe shndritin
E qe shetitin
Jane te bukur faret

Kur del agimi,
E rruzullimi
Me nji drite kuqloshe mblohet
E permbi kashta
Shndrit pikalashta
Zemra me mall gazmohet

Po si ngjet qiellit
Nuk i ngjet prillit
As fllad' qe shetit lulet
E me erna veshet
Foshnjes qe i qeshet
Nanes, kur mbi te perkulet

**********************

Nga "Andrra e jetes"

U shty vjeshta e krizantemi
Vetun vorreve lulzon
Lande e pyje gjithe sa kemi
Tue fry veri po i cungon

Ndrron prej dimnit landa veshen
E mban petk qe para pat
E n'ate muzg nji vegim heshtje
Lokes n'voter lehte iu qas

Permbi plaken krahet uli
Dhe n'gryke t'shuemen e shtrengoi
E buze te shpulpueme ne balle ia nguli
U ndal drita dhe ajo mbaroi...

Per mua Ndre Mjeda mbetet nje nga poetet shqiptare
qe i vlejne edhe kohes se sotme, eshte i pa vdekshem.

I tretuni

Nuk kalon nji natë e n'andërr
porsi zgjandërr
e shof nanën këtu përbri;
me krye vjerrte, me lot për sy
rri tue shfry
njat idhnim që don me e gri

Ndejun m'duket prap te votra
ku me motra
n'dritë t'kandilit qepte e arnote
por njat gaz ka që i shndritte
kur goditte
petkat e djalit e shendote

Kqyr njat vend ku n'mbramje rrishe
kur nuk kishe
fije idhnimi nëpër ftyrë
e ngurron, si t'kenke gurit
e, pshtetë murit
lot' i dalin rrkaje tuj kqyrë

"T'kishe dekë ma mirë, o i mjerë -
thotë sa herë, -
Afër nanës qe t'desh e t'ruejti;
t'kishe mbyllë me duer te mia
këtu te shpia
njata sy qe mordja shuejti

Afër vorrit tand nan-shkreta
porsi bleta
ishte sjellun tue gjimue
e n'at bar qe kishte qitë
për gjithë ditë
ndonji lule kish kerkue..."

...E mandej, si del nji krue
tue bumue
rreth e rreth prej brijes s'malit
rrkaj i ulen lot' per rrudha
- Nuk asht udha
nanë, m'u idhnue per t'zeza t'djalit

Kur n'kët shekull n'drit' e qite
kur e rrite
me njat mund qe nep hitia (kujdes i madh)
"Nji nanë tjetër, - thoshe, - ke,
bir n'kët dhe
nana jote a shqiptaria

Mend e zemër për të shkriji
e përtriji
nam e lavd kur t'i vijë dita"
Mbas fjalësh t'tua përherë shkova
e t'ndigjova:
shqiptarin' nuk e korrita

1917


Ne nje breg te eger pertej detit, pushtuesi turk ka internuar patriotin shqiptar, por prangat, largesia dhe vetmia nuk e shuajne dot mallin e "te tretunit" per Atdhe dhe familje.

Gjuha Shqype
Kjo vjershe e Mjedes i kushtohet Gustav Meyer-it albanologut te shquar (1850-1900), autor i shume studimeve per gjuhen shqipe dhe me te cilin Mjeda mbante leterkembim. Vjersha u shkrua ne Krakov (Poloni) ne dhjetor 1892

Permbi zà qi leshon bylbyli
Gjuha shqype m' shungullon
Permbi ere qi nep zymyli
Pa da zemren m'a ngushllon

Nder komb' tjere , nder dhena tjera
Ku e shkoj jeten tesh sa mot
Vec per ty m'rreh zèmra e mjera
E prej mallit derdhi lot

Njikto gjuhe qi jam tui ndie
Jane te bukra me temel
Por prep kejo , si diell pa hije
per mue t'anave ju del

Edhe zogu kerkon lisin
Mbi shpi t'arte ku rri me mbret
E shtegtari dishron fisin
Permbi vend qi s'asht i vet

O Shqypni e mjera Shqypni
Plot me burra e trima plot
Ti'j dit'ishe , por lumnija
Qi ke pasun nuk à sot

Nen njat toke qi t'a shkel kamba
Zan' e t'mocmeve veshtro
Per bij t'tashem , porsi e ama
E t'korritunve, gjimo!

Nam e zà , qi kishe, t'treti
E vec turpi e marrja t'mbeloj
Per lumni vec kore t'mbeti
Qysh se fara e mire mbaroj

Por gazmo nder gjith kto t'vshtira
Perse ende s'sharove kret
Dicka t'mbet nder ato t'mira
Mbas dymij e ma shume vjet

T'ka mbet gjuha qi po ndihet
N'fush' e n'mal qi ti zotnon
Gjith 'ku hija e jote shtrihet
Ku shqyptari zàn' e leshon

Prei Tivarit e n'Preveze
Nji à gjuha e Kombi nji
Ku leshon dielli njato rreze
Qi vec tokae jote i di

Ku n'breg t'Cemit rritet trimi
Me zbardhe, Shqype zanin tàand
E ku i drinit à bunimi
Qi shperndahet kand e kand

GEG E TOSKE,MALCI, JALLIA
JAN NJI KOMB M'U DA S'DURON
FUND E MAJE NJI à SHQYPNIJA
E NJI GJUHE T'GJITH N'A BASHKON.

Kjoft mallkue kush qet ngatrime
Nder kto vllazen shoq me shoq
Kush e dan me flek' e shkrime
Ca natyra vet perpoq

Kur nji burre u cue n Austri
E me sy gjithkund t'kerkoj
Gustav Meyer-i asht emni i tij
Emni i burrit qi t'madhnoj

Porsi dielli tui flakue
Shperndan terin qi na mbelon
Njashtu Meyer-i tui kerkue
Kah ke dal po ta difton
....................

Kushtrimi i Kodrit neper fushe e male: Leni çë do punë e rrani me temelue gjytetin mbretnuer te Iliris. E me gjak te kulshedres vizati kufijt e Shkodres.

Kumboi njitas nder malet ilirike
E nder fushore t'b'gatuna n'grunaje,
Zani i kasnec'e e j' brohori jetike,
Qi jehona perdridhte maje n' maje.


E thirrte Kodri: "O djelmeni kreshnike,
Me dhen gur e permend, leni n'bungaje
Spatat e ngulme, leni tok't fisnike,
E leni berret qi kullosin n'zaje;

E hiqni thekshem, kah i t'parve a shkambi,
ku n'vetima perher' Frombja defrehej;
Se nji t'rejes seli po i shtohet lami".

E permbi suken mrekullore u njiti,
E t' gjytetit mbretnuer rrethin, ku t'ngrehej,
Me gjak t'kulshedres, tue vizat', shetiti.


Te gjith Ilirt, Labeatt, Parthint, Autarjatt, iu veshen Shkodres me hiti, e gjimote dheu prej kangve te puntoris qi vëlote te suka si bleta në zgjue, tuj ngrehe ledhat qi nji hyjni mizore rrzote naten.

Prei krahinet ku i mujshem Labeati
Banon me shqype, e ku, perte, e Parthinit,
Kullot grigja e mrizon Autarijati,
Berret e lame neper ujra t' Drinit:

Porsi cuna t' nji shpis qe i fton i jati,
Avulluesa sinjoreve t' Shkodrinit
Ju veshen Ilirsit me hiti, ku fati
I atmes ma t'lergum ja perkrahte fqinit.

E kndoshin çetat tui u zbrit, e ushtoshin
Fush' e lugje t' gjelbrueme e shena e prroje,
N'brohorije t'ushtris kur n'pun u lshoshin.

E 'j popull i pa far' rreth suket v'lote,
Porsi shemet e bletve neper zgjoje
Tui ngreh shka naten hyj mizuer do t' rrxote.


----------------------------
Labeatt - banoret e rretheve te Liqenit te Shkodres
Parthint - popull kah Shqiprija e Mesme
Autarjatt - popull kah gurrat e Drinit te Bardhe
hiti - kujdes e shpejt

nga Mjeda...

molla t'kputuna nji deget
dy qershija lidhun n'nji rrfane
ku fillojne kufijte e Geget
rrijne dy cika me nji nane...

ps. brilante!!!

Dimni

Po vjen dimni me kose ne dore
Gjeth e bar i ka kosite
Qet balkoni pjalm me bore
Plak shkreta tue merdhite
I thote vedit me za pak
Struku, struku i shkreti plak


Neper fush e neper male
fryn murlani me stuhi
O murlan ti frymen ndale
Ndal ti akull mos me ngrij
Mos ma ngrini nji ket pike gjak
Struku, struku i shkreti plak...

Si fillim kerkoj falje per ndonje pasaktesi apo mungese gjuhesore sepse po e shkruaj ashtu sic e mbaj mend.
--------------

VELLAVRASI

Neper terr qe leshonte nata
ngarkue teshat kaliboç
neper nji pyll ku s'ra kurr spata
ndiqte udhen nji djaloç

Landet e pyllit si nji ujk ju dukshin
qe prej ujet ne mal luron
cuba te rrebte qe ne prite u strukshin
gjethet e lisave kujton

Oh Shqypni gjimonte i mjeri
pyjet mbushe me gjuetare plot
kesolle e bardhe ku porsi mbreti
shkon barija jete e mot

O ju lugje te Prevezës
per ju zemra po m'vajton
te ju Hana me drite t'rrezes
shtigjt udhtarit ja kallxon

Shpi e bardhe ku n'drite dola
afer detit te pa-pshtjellim
fis i ambel ku s'parit fola
ne krahet e nanes tue gjete pushim

Njikshtu thote e me trimni
u nis rruges udhtari prap
fishklloj landa tue u përzi
e prej friket ngau djali vrap

Por m'nji cub mbas gardhit hasi
"Ndalu"- i thote - "nuk ke kah mba"
nji kubure n'brinj ja rrasi
e pa fryme mbi toke e la

..... VIJON............

....... Vijon nga postimi i meparshem......


"Oh nane shkreta" - i shuemi briti
e permbys u leshu mb'nji curr
"qe 3 vjet e shkreta m'priti
e tashma nuk me shef ma kurr"

"Por jot amë" - si per qesti, (qesëndi - shenimi im)
i thot vrasesi idhnim plot
"ti me difto ku rrin me shpi,
fjala e jote nuk humb dot"

Ne skaj te Shqypnise shkon vorfenisht jeten
e pa djem e shkreta mbet
dy ma te medhajt ne luftra mbeten
e i treti qe ku po jet

"Pat edhe nji" - fija e zanit
ju drodh djalit e gjimoj
u dridh vrasesi ai fare luanit
menjiher pushken ne toke e leshoj

"Pat edhe nji qe ajo e donte
per mbi driten e syrit t'vet
kurr nga prehri nuk e leshonte
shoke nder cuba vojt e gjet

"Vella" - i pergjegji zemerveshtiri,
njiktu t'vrava e njiktu po vdes
nuk kam sy me me pa ma nieri
bashke me ty ketu po mbes

"Jo! Por ti fill tek shpija,
tek nane zeza fluturo
pa asnji femij e mbyt vetmia
e mbulon skami" - mos e lesho

"E çka ti them une nanes se ngrate
ne qofte se me pvete per ty ndoj send"
"Thueji se mora nji rruge te gjate...
e bashke ne Qiell dikur xame vend!"


FUND

Bukuri e virtyt
Ndre Mjeda

Porsa
ditës i pat xanë filli,
Drandofillja muer me cilë
Gjetht e vet e andej
prej qielli
Pritte voesen per shtat t' vet.
Kqyra n' nesret, gjetht kish'
mshilë,
Dikush ksajë shpejt tash i a shklet.

Vrojta 'i halë, s' cillës
i kercnohen
Diell e borë e erë e shi:
Rrajtë e saja vec forcohen
E kahë
qiella ajo lshon shtat;
Qinda vjetsh kjo pau duhi,
Por duhija c' i ban s'
pat.

E virtyti asht shemllesa
Ajo halë qi s' lodhë
stuhija;
Drandofillja, qi e kohës kmesa
Kputë, hijeshin na perfytron.
-
Kalojn ditt e bukurija!
Vec virtyti m' tokë qindron. -

Grueja shqyptare
(Amë e bi)

Ndre
Mjeda

Ka ra rrezja nder bajama!
T' bin e vet kshtu e pvetë e ama:
-
C'ke, moj bi, qi kjan e fshan?
Kjan e fshan, e vetllat vran? -

- Kjava
shum, mori lum nana,
Tuj qindisë e m' ra gjylpana;
M' ra gjylpana nen
balkue,
E jam ulë tash me e kerkue. -

- Po cka kje qi lodt t' i
xori?
Ku kje dhima, a ku kje zori?
A por, drue, mos m'je harlisë,
Qysh
se kjan - o tuj qindisë.
Pasha nanen nuk mund t' bari,
Qi të me ndezet
bija zhari!
Do t' a dije e zeza nanë,
Pse ti vetllat shpesh m' i
vranë;
Pse c' kah mot, moj, buza s' t' qeshet
E n' argtime zemra s' t'
ndeshet. -

- Nuk a' gja, moj nanë s' a' gja;
Por po t' tham, se as
kot s' jam vra:
Dicka vlon n' ket cerdhe zanash;
Vlon dashtni, si n'bija
nanash!
Nane, dashtnija m' ka molisë,
Prandej kjaj - o tuj qindisë! -


- T'u thafët goja, bi, c' po thue?
A kaq shpejt ti m' je
terbue?
Po shikjo, moj bi kercuna,
Se, po bana 'i herë e t' xuna,
Bana
e t' pava tuj m' dalë n' derë,
Nuk m' ke pshtim, jo metsha e mjerë!
-

- Jam shqyptare e bi shqyptari,
E ato fjalë, nanë, s' mund i
bari:
S' ke me m' pa, jo, tuj dalë n' derë,
Si kujton, pse m' ke per
nderë;
As, moj nanë, nuk jam harlisë
Vec pse kjaj - o tuj qindisë,
E
shka n' zemer m' ka pengue,
Asht gja e dejë, o nanë, per mue. -

Fillon
nana tash me u vra:
Dicka nakel së mjerës i asht ba;
Don me cilë të
ngriten gojë;
Por dro e mjera mos t' gabojë:

- Fol, moj bi, mos m' len
nder grepa,
Mos më mshef gja, moj, se do djepa
I kam luejtë der tash e m'
ke
Dhelpen t' vjeter: Ty sot be
T' paca lshue, tash me m' diftue,
Se
pse zemra peshë t'asht cue. -

- Nanë, dashtnija m' ka molisë,
Prandej
kjaj - o tuj qindisë. -

Bindej nana, gja s'kuptote,
Por, te miren kah
i a dote
Muer me t' amel e i tha e mjera:

- Mori bi, moj si
prendvera,
Pash njat diell e pash njat hanë,
Pash njat Zot, qi kthiell e
vranë,
M' difto sot, c' sokol ke xanë? -

- C' farë sokolit thue, moj
nanë?
T' thacë, moj, t' thacë se s' m' a ban ndera,
S' m' a ban shpija, as
s' m' a ban dera
Me luejtë mendsh, moj nanë, mas kuej:
S' i kam dhanë, jo,
fjalë kurrkuej.
E po t' tham: Se n' t' endun t' motit,
Po t' tham, po, me
besë të Zotit,
Ty due fjalët me t' i ndigiue,
As s' kam mend me t' u
largue.
Zemren dysh un s' mund e daj:
M' len t' qindisi, m' len të kjaj!
-

U ngri nana, lodt i pshtuen;
Para s' bis fort syt i u
xuen.

Kaluen dit e kaluen net,
Vajza ma me gojë s' po flet:
Me gojë
s' flet edhe na a' smue,
Rat e mjera a' tuj lingue:
Lingon keq n' at
shtroje deket
E shpesh paket edhe meket.
Ftyra e sajë porsi flok
bore;
Mndash, gjylpanë s' i hjekë prej dore;
Por punon e tuj
punue,
Shef pelhuren se a' marue:
I lshon syt mi te me mall
Edhe e
puthë e e ven në ball.

Nana vajzen tuj dihatë
Shpesh e ndien e: - Mori
e ngratë,
A njimend s'don me m' diftue,
Se pse zemra peshë t' asht cue?
-

- Nanë, dashtnija m' ka molisë;
Kjava mjaft-o tuj qindisë!
Kjava
mjaft... - Ma desht t'ligjrojë,
Por i u kput ksajë fjala n' gojë.
Si fjalë
tjera nuk mund të xori,
Mndash, gjylpanë prap n' dorë i mori;
Por dy
duerët, porsi florini,
Mi pelhurë deka i a ngrini.

- Kuku nana kjan me
lot,
Se c' me gjet mue t'meren sot!
Se c' e gjet të zezen nanë
Nen ket
diell e nen ket hanë! -

Merr pelhuren, qi pat enë
Bija e sajë; kishte
pasë kenë
Kuq e zi e m' te qindisë
Gjet dashtnin qi e kisht'
molisë.
N' krye t' flamurit kisht' punue,
Per rreth shqypje, m' dorë
prarue,
Fjalët e hershme, fjalët e të Parve:
Se Shqypnia asht e
Shqyptarve;
E nder skaje fjalët "liri".
Merr nanë-shkreta e pshtiell
at bi,
Qi, pa njofët tjeter dashtni,
Ishte shkri vec per
Shqypni.

Eni bija, zana malit,
Ju qi kjani n' dekë t' njij
djalit,
E, permysë mi ket bujare,
N' te nderoni bin shqyptare;
E tuj
puthë e mall e vajë
Njat flamur, qi dora e sajë
Diejti aq bukur me
qindisë,
Pse dashtnija e kisht' molisë;
Lidhniu tok: Per herë
dashtnija
Per vend t' uej t' u jet stolija;
Pe, po kje qi, si kjo
bi,
Rriten vashat në Shqypni,
N' vend do të shkojë-o fjala e t'
Parve,
Se Shqypnia asht e Shqyptarve.
Lidhniu tok, si bajshin
motit
Ato bijat e Kastriotit,
E broh'ritni n' gzim e n'
vajë:
Rrnofte Shqypnija e flam'ri i sajë

Fuqija e uratës
Ndre Mjeda

A
s’shef sa thellimi
Per rreth na kercnohet?
Sa lodja dikohet
Mi botë, qi
ti shklet?

N’ valë t’ mndershme t’ ktij shekull
Perhidhet
nier-shkreta,
E idhtë i shkon jeta:
Vec toka s’ pelset!

Sa kobe e
t’ papritne
Mi te kan randue,
E ‘i dorë, pa pushue,
Nder t’ vshtira e
pershkon.

Heu! Peshen e mkatit
Aj ndien e krahnori
Dishmon, se
mkatnori
Mi tokë ka pse dron.

Ke ra kurr nder faje?
Co menden kah
qilli
Njandej kah vjen kshilli,
E thirri Tenzot.

E lypi Atij të
Lumit,
Me fe e me shpnesë,
Me vaj e me dnesë
Pendimin c’ me
sot.

A balcem urata
Per zemer t’ pendueme;
Pendimi e ban
t’gzueme
Pse mkatesh u shkep.

Ma t’ kandshem asht t’ flaunt
Qi,
vetë Zemra e Zotit,
Rreth gjireve t’motit,
Fajtorit i nep.

Prandej
perherë lutu,
Uratës mos i a daj:
N’ per t’ lutna e me vaj
Me t’ Naltin
pajto.

Pajto, sa a’ tuj t’pritun,
Pajto, e ato faje
Pendesa t’ i
laje;
N’ pajtim mos vano!

Pajto? – Kam pajtue
Pse vetë
Perendija
Shljeu fajet e mija
E shpirtin m’ a gzoi.

E shof; nderës
i falem
Ulë ballin per dhe,
Me shpnesë e me fe,
Pse m’ njalli edhe
m’pshtoi.

Per mue, dikur t’mjerin,
N’ kto lugje morrizit
Filluen
dit Parrizit
C’ se pagja po m’ kthen!

Por n’ qiell pres plotsimin
E
ktyne lumnive,
Atje, mas stuhive,
A ‘i Zot, qi shpreblen.

Ktij due
me i sherbye,
E i tij due me metë
N’ tallaze t’ ksajë jetë,
Nder kobe e
n’ mjerim.

O jetë, jetë e lume:
Me dashtë gjithmonë Zotin,
Tu’ e
dashtë me e shkue motin
Ktu n’ tokë e n’ amshim.

Djali pa nanë
si nata pa hanë
N.
Mjeda

Pra 'i djalë i vorfen kuej nuk i dhimet,
Kur, si mue t'shkretin,
t'a mlojn mjerimet?
Teper shpejt bora, tuj ra n' vorfunim,
Njatë qi per
mue ish' diell n' agim.

Emnin e kandshem m'i a ndie kot prita
Njasajë
qi n' kobe do t' m' ishte drita:
Kuej nuk i dhimem, askush s' m'
kujton,
Sado qi zemra vec gjak m' pikon.

Kur, un i mjeri, rrijshe tu
shpija,
Me nanë, me moter, ah! sa dashtnija
Vlote n' ket zemer, qi sot
s'ka gzim,
Vetem pse nana m' la n' ket vorfnim.

C' at ditë qi e bora,
mue s' m' knaqë natyra,
Nder gzime t' shekllit nuk m' qeshet ftyra;
Kurr
s' m' hiqet mendjet kur nana m' tha:
T' laca me Zotin! - e diq e m'
la.

Ah! se fort m' dote, se fort m' pat gzue,
Sa gjallë, e mjera,
rrite me mue!
Por qe, se une nanen sot ma s' e kam;
Un nafakpremi, c' se i
vorfen jam!

Kur, n' agim t' ditve, m'ra me shtegtue,
Si dola shpijet,
tuj u largue,
E kqyra s'mramit e aq m' permalloi,
Sa dysh mue zemren, dysh
m'a coptoi.

E kush kalote at ditë bri meje,
At ditë qi dhima m' kish
xjerrë mendt kreje,
Thote perajshem: Paska metë shkret!
Zot, njitja doren,
majen ti ngiet!

C' at ditë, si zogu, larg fluturova,
E n' dhe t'
panjoftun treta, u largova;
S' desht kush me m'kqyrun, s' diejta kue' i
flas,
Nji dorë ndimtare c' at herë s' m' u qas.

E kur vetmija mue m'
lodhte naten,
Un n' gjuj u ulshem, thojshem uraten;
Kujtojshem nanen para
Tenzot,
E syt m' u mushshin gjithherë me lot.

Ah! po, kujtimet e asajë
dite
Uratë e kandshme ti m' i persrite:
O nanë e dashtun, a thue t' thrras
kot,
C' se fusha e mali me za t' em lot?

Ah! po, se dhima zemret nuk
m' shkepet,
C' se gjithkund nanen me e lypun m' nepet;
Do t' m' mysë
mjerimi, s'kam si gjallnoj,
Pse deka e nanës zemren m' a imtoj.

Por,
ndale vajin, jeto pa droje,
Mendo se drita prap do t' agoje,
Kur nder
Qiell t' epra Zoti tash t' thrret:
Rrethue me lule, nana aty t' pret.

Lulja e bardhe
N. Mjeda

Prite pa
nane nji vajze e shkrete
E shkoi motin idhte, n'ankim;
Idhte, n'ankim e
shkoi ket jete,
Kah s'i pau kund vedit pshtim.

Fati i zi kah muer me e
ndjeke,
Kjau sa kjau, mandej pushoi:
Mylli syt e, porsa deke,
Dhe i
mjeruem trupin i a mloi.

Nji shtegtar andej tuj ardhe
Mas do ditsh, te
aj vorr u ndal;
Tu aj vorr ndale, nji lule t' bardhe
Pau tuj cile: Vorrit
i u fal.

Ndoshta zemra e vajzes s' mjere
U ba lule ku pushon,
M'
nji qi shpirti, lil me ere,
Hyll i ndritshem n' qiell
vizlon.



Kujdesi Hyjnuer
N. Mjeda

Ti, qi toket s'
din me i punue,
S' korre as qet kurr faren n' dhe,
M' difto, zog, si t'
del me rrnue,
Qi i a thue kanges aq me hare?
Ty, zog mali, aq t' lum kush
t' bani,
Qi n' ankim kurr s' t' ndiehet zani?
<blockquote>Jam i lum n' sa stine ka moti,
Pse per mue ka kujdes
Zoti.</blockquote>Po ty, lule, si e harrueme,
Qi kurr s' ende e na rrin
veshe,
N' ato fushat e blerueme,
Si ma e bukura mretneshe,
Kush t' a
dha gjith at stoli?
Kush t' a fali at bukur?
<blockquote>M' shofin t' lume stina e moti,
Pse per mue kujdeset
Zoti.</blockquote>Vetem un, i ligshte kah feja,
Guxoj vedin t' a thrras t'
shkrete:
Po kto t' mira, qi ban dheja,
Kush m' i dha? kush s' m' la me
mete?
Buke t' perditshme kush m' nep mue?
Kush me petk desht me m' kujtue?
<blockquote>Mos t' ankojm, pse sa t' jet moti,
Per gjithkend do t' mendoje
Zoti.</blockquote>

PRENDVERA


Jeni lodhe,dallendysha
t`shkreta,
Je molis`i ziu bylbyl;
Ah!pushoni n`streh` ku u gjeta,
Pusho
n`kopshte te njaj zymyl.


Mbi krahe t`uej prej dhenash tjera
Ju
prendveren na pruet ketej;
Shlodhn`ju pra, dallendysha t`mjera,
Rri
,bylbyl, n`lulzim qi kthej.


Se qe`j prrue prei malit ulet
E t`tane
fushes ushqim i nep;
E nen bore po shperthejn`lulet
Porsi femie qi zblohen
n`djep.


Fllad i let me vape dashtnijet
Puthi pemen gemb per
gemb;
U zgjue pema, e qe prej shijet
Buloj mbare neper kopsht
t`em.


Ndej`brie votres nieri myket:
Vrapo, bulk, ku puna
t`thrret;
Tui vrue fushen kau berlyket,
Lyp`m`u vue per lavre t`vet.

ANDERR


Pezull prei qiellit
fluturote e shkreta
E si dielli n`mjesdite rreze shperndake;
Engjell nder
cucat o nji cike giake
Qi vec qielli numron nder valle
t`veta.


Arit i kishte floket, e kish si zgjeta
Driten e syve e
mollzat rrumbullake,
E buzet e vocrra me te ngjyeme gjake,
Qe kur i pash
krejt i mahnitun mbeta.


Mandej si njeri, qe prej gjumit
ngrihet,
Mora zemer e e pveta me trimni :
„Engjell a vajze je ti, o
bukurija?“

Qeshi goca nji here, si vashe qe pihet,
Uli kryetin
teposhte e me dashtni
„Moter e nane,tha, m`ke- jam Shqyptarija

I MBETUNI

Edhe shtaza po gazmohet,
Edhe bari mungullon;
N`shend natyra gjith po cohet,
Vec ti, i mjeri,po gjimon.


Kang`e valle tui bashkue
Shend prej gojet gjithkush qet;
Vec i vorfni tui dertue
Porsi i huej a n`gjinie t`vet.


Tui ankue per t`zeza t`veta
Per gjith dere tui lype kerset;
Per`te t`dhimtun kerkund s gjeta:
Porsi i huej a n`katund t`vet.


Lodh` e unshem,kur vjen nata,
N`prehen t`nanes me shkue kujton;
Edhe nana i diq e ngrata,
E kush t`vorfnin s`e ngushllon.


Bab`, oh!babe!sa here ndo`j trimit
Do me i thane tui derdhun lot;
Por per`tene a fjale trishtimit,
A nji fjale qe permend kot.


Per dhe t`vet dale n`ushtrie
Rrebte qendroi i jati e diq;
Sot i vorfni askund nji shpie,
Nji cope buk s e gjen nder miq.


Ah!ti njome, o njome e mjera,
Dit` e nate qe po vajton:
Kund nder miq nuk t`cilet dera,
Kerkush vajin s t`a pajton.


Dit`e nate pa buk e shpie
Shkote i vorfni andej e kendej,
E prej t`pasunish zotnie
Nje fjale t`mire kerkush s ja kthej.



Ku ke baben me t`ndimue?
Ku ke nanen me derdhe lot?
Ty gjith robi t`ka harrue,
Kerkush s`do me t`dalun zot.


Tui rae bor, tui frye murrlani,
Mjet dy vorreve si`j lis,
Afer gropes qe vet`e bani,
Djali i vorfen u molis.


Afer nanes u shtrue me fjetun,
Afer babes kerkoi pushim;
Kurgja t`ngritin s ka me e gjetun,
T`xet e t`ftofte skan me pas ndrrim.


Me njata qe vec e doshin
Trupi i t`vocerrit pushoj;
E n`lumnie qe ata po gzoshin
Shpirti i njomes fluturoj.

ZOGA


Neper ograje po kendojne bylbylat
Si tu`u pralle me shoqi shojne;
Drandofilleve zymylat
T`kandshmen ere dhuntie ju cojne.


E nalt n`qiell ma e bukur hana
Rreze t`paqta shkon tui shkri
Maje bjeshkeve fillon Zana
N`valle shoqeve m`u prie.


Lodhe prej vegesh,prej rranjesh shpijet,
Si u ba nate,ndej Zoga n`voter;
Ndej m`u xe me dru dullijet
Qe kish ba neper mal,pa moter!


E kuvendte me nane locen,
Si pergjumshem,ndonji fjale,
Deri sa brie votres gocen
E muer gjumi dal ka dale.


Fjet bri votres: e kur shkendija
Shendritte at fetyr`te pa travaje,
Engjell prei qiellit ule te shpija
Dukej faret fetyra e saje.


Here n`at gjume tui qeshun dukej,
Si m`u fale here doren cote;
Here permallshem n`vedi strukej
E n`fetyre gjaku t`tane i velote.


(Ngrimun n`ar, mbi`j pullalie
Nen balkue nji beg kish dale;
Holl`e i gjate porsi silvie
Ne rruge nen gardh ish duke nje djale.)


E nan-bardha tui shikjue
„Flej me engjuj,thote, o bie,
Pusho shtatin me i ndimue
Lokes s`ate neper shpie”.

TRINA

I.

Molla t`kputuna nji deget,
Dy qershija lidhe n`nji rrfane,
Ku fillojne kufijt e Geget,
Rrijne dy cika me nji nane.


Krekce e bre perzie me lisa
Rriten rrotull me qetine,
Plepa t`but` e qeparisa
Mbelojne e veshin at ledine.


S`ushton mali prej baktijet,
S fryn murrlani me duhie;
Paq i kthellte prej Perendijet,
Paq prej njerit e qetie.


Gurra e lugut vec ushtote
Si lahute me kange kreshnike;
E nder peme bylbyli kendote
Valle darsmet e fisnike.


Ngreh, bylbyl, n`at hije valle,
Ushto, gurre trimneshe n`shkambije;
Bulk i nates, kungalle , qe talle
Neper gemba e per lamije,


Kendoni,kendoni vec prej stanit,
T`ardhmen Trina mbramje n`shpie,
Tui blegrue nji kij mbas zanit
T`deles nane keni me ndie.


Vec prej plehit gjel kokoti,
Me njat za qe s`ndrron kurr-here,
Ka m`u gjegje se a tui nderrue moti,
Se a tui cue nji tjeter ere.