Tasim Aliaj

Poeti dhe shkrimtari Tasim Aliaj
Këtu po ju paraqes një ndër krijimet e fundit letrare të Poetit dhe Shkrimtarit të njohur shqiptar, zotri Tasim Aliaj, ku shpreh dhembjen e tije, per humbjet qe ka psuar dhe po peson shoqeria shqiptare dhe ajo njerzore, ku vendet e Gjenive po i zene halabaket.
Fatkeqsisht, poeti ndodhet në mërgim në Itali, si refugjat i degdisur nëper procedurat burokratike të azileve në Europë. Procedura që na i dhuron situata politike dhe ekonomike në Shqiperi, që na dhurojnë qeveritë pseudodemokratike me pseudopolitikanët Shqiptarë, na e dhurojne ata, te cilet kanë hypur në funksione me dhunë dhe me dhunë po qëndrojnë.
Kur dëgjojme se krijues të tidhë që janë detyruar të marrin rrugët e botës edhe në moshë të thyer, sepse pushtetarët i kanë shperfillur mendimet dhe idetë e tyre pozitive për shoqërinë, të vjen jo vetëm keq, por ndjemë dhe dhëmbje për humbjen e madhe që po pëson kombi e populli shqipëtar.
Ky Poet dhe Shkrimtar nuk i perket asajë shtrese shkrimtarësh apo krijuesish që janë larguar nga Shqipëria me viza zyrtare për sherbime të shtetit dhe kanë zënë vënde nëper botë duke mos u kthyer më, por duke u quajtur sikur janë gjithë jetën me te ashtuquajturat, sherbime…
Tasim Aliaj i përket asajë shtrese që largohen të detyruar nga presionet e pushtetarve. I perket masës së madhe që detyrohet të ikë ose të shkelet nga dhuna e halabakve që u rrinë roje pushtetarve, ashtu siç dhe e thekson me nota të forta në vargjet e tijë me të fundit…

HERKULI NË ASISTENCË

Më fal Herkul, s’të kam harruar,
Ashtu siç u harrova unë,
Po ja, kjo botë e bekuar
Të la dhe ty rrugësh, pa punë.

Kështu e ka kjo jet’jarane,
Kur nuk të do, ta luan fenë,
Ja, Penelopa shet banana,
Ajaksi po shplan dyshemenë!

Homeri fle përjetësisht.
E vunë në gjumë me soniferë
Dhe botë e mjerë çmendurisht
Ecën galop për në skëterrë.

Akili shkoi në megrim.
Nuk i honepsi mercenarët,
Enea endet si jetim,
Se s’han dot kashte me gomarët.

A e kujton Romën e mundur ?
Po të vish prap do gjesh belanë,
Sa dhe polici më i humbur
Të tendos brenda, në hapsanë!

Se s’ka më punë për Herkulët
Se për Herkulët s’ka Atdhe!
Hektori vajti me të shumtët,
Uliksi humbi në Mesdhe.

Babilonia? S’di ku ka koken.
U mbush me tanke e avionë
Dhe tymi ka mbuluar tokën,
Ky “tym” i bukur i kohes tonë.

Kështu pra, ngryse si ta ngrysësh,
Po vetëm punë mos kërko
Se edhe botën të përmbysësh
Askush s’të flet, asnjë s’të do!

Pa hë, Herkul, ti zgjidh e merr
Në këtë botë batërdi,
Ku ngjasin gjëra që as në ferr
S’do shihnje gjith’aq lemeri…

Për ty, Herkul, nuk ka më punë
Dhe pse dikur e tunde dhenë,
Ndaj kthehu prapa, pa përdhunë,
Shko në Olimp, shko në legjendë.

Shko në Olimp, shko në legjendë.
Sot nuk të duan në asnjë vënd,
Se bot e mbushur me legenë
S’ka më nevojë për krahun tënd.

Pra ec e lerna në batak,
Që të shijojmë këtë orgji,
Sot vlen me shumë një halabak
Se një Hero, se një Gjeni !

Tasim Aliaj,
Shkruar ne Dhjetor 2003
Refugjat në Itali