Agim Shehu

Naganti i Isa Buletinit

Bënë udhë të gjatë
te ingilizi vinin
Ismail Qemali
Isa Buletini

Hynin dy shqiptarë
brenda në pallat
njeri luftëtar
tjetri diplomat.

Shqipëri e tyre
kish halle e mjera
armë zotërinj
regull, rinë te dera.

U ngrys luftëtari
sytë i shkrepën cikë
lëre diplomati
i tha me qerpikë.

Dhe ua la tek dera
Isa Buletini
poshtë nën brez, të voglës
sytë i shkrepëtinin.

Faqen vënë te trupi
veshin vënë te gjaku
je edhe për mua
thosh ajo së largu.

Hapat qetë e qetë
binin në pallat
njeri luftëtar
tjetri diplomat.

Herë-herë qerpikët
si gërshërë përplasnin
thua dritë të huaj
sytë nuk u qasnin.

Dhe tha lordi i madh
gjuhën duke zgjidhur
me humor të huaj
me një gaz të hidhur.

Ja dhe carmatosur
zotërinj shqiptarë
si kallkan i ngrirë
ngriu fjal e parë.

Pa nagantit sipër
brezit më si pritej
por nën brez e vogla
zu të hasharitej.

Mblidhte xixa zjarri
përmbi trup të bukur
priste luftëtarin
që ti thoshte "duku".

Sytë e diplomatit
zjarr të hidhur shkrepën
Isa Buletini
brrom nga brezi tjetrën.

Brrom aty përpara
mu te lordi pranë
"Madhëri Shqiptarin
kurrë s'e gjen pa armë".

Zbardhëlloi sermaja
shkreptiu fildishi
...ndritën malet tona
andej larg, tek ishin.

Qelqe e shandanë
dhanë dritë të ligë
Ismail Qemali
qeshi nën qerpikë.

Dhe naganti ulur
rrinte sic i duhej
dora nga i zoti
tyta nga ti duhej.

Nxinte tytë e vogël
brenda nxinin halle...
Shqipëri e vogël
në tryezë të madhe.

Tungjatjeta Azem Hajdari


<BLOCKQUOTE>Atdheu eshte krijuar
nga hiri i martireve
- - La Martin</BLOCKQUOTE>Te balli yt po shihej mali
te zeri yt-degjohej deti
jeta te ngriti piedestalin
vdekja te vuri monumentin.

Neper podiume balle flamurit
u rrit imazh i kryetrimit
me hapat -shpelle te Bajram Curri
me ballin drite te Naimit.

Te vdekja jote-vater drite
njerezit me mall ne sy shikonin
gjaku nga plaga jote ridhte
qe nga kufijte e prere te Kombit.

Martiret, vellezerit e Kosoves
Sa te pane te shtrire, qe nga larg
i zgjaten plaget drejt Tropojes
Plaget e tu te ushqenin gjak.

Po ty te vrau nje shtazeri
te tere t'i njihje, kohe spate
te shtine aq shume me bresheri
se i trembeshin dhe vdekjes sate.

Ne sy t'u rrotullua bota
(Kreta mbi glob u ndal qefin)
Ne Beograd u ngriten gotat
dhe u trokiten ne Athine.

Era mbledh zerat e balades
nga trojet e te gjitha aneve
Fustanella e Osman Takes
mbi balle te hapet valle came.

Zeri i atdheut ne shpirt te pruri
driteza yjesh, harqe rrufeje
cdo dite me shume ti prane flamurit
cdo dite me shume plumba drejt teje.

Mbete legjende me dy vdekje, -
njera mbi plumb, nje mbi dekret
Njeren e more poshte me vete
tjatra rri lart, "pa imunitet".

Burgut i the -Urdhro te pres!
Ia njoh dhe hekurat qelise
jane vijat e flamurit grek
qe bredh si zot mes Shqiperise.

Rrethuar me dy heshtje tok
i shtrire si nje segment rrufeje
i madherishem, degjon poshte
heshtjen e shtetit siper teje.

Puhi e luleve te varri
"vrasesi u fsheh" te peshperin
ti bisedon intim me barin:
Kujdes, mos vrasin Shqiperine"!

Ti ule ballin nen flamur,
Drejt miqve zgjatur brenga jote
plumbat qe shtine jane prape ne udhe
u vershellejne pas kraheve shokeve.

E shoket te kerkojne ku re
(Asgje, vec madheshti mbi vdekje)
atyre pasuri u le
supet me lartesira bjeshke.

Ne ecjen tende, me dy hapa-
demokraci e kombi tok-
per brezat, amanet le prapa:
Kush svdes per Kombin, jeton kot.

Shoku, qe ra per ty therror
vdekjen duke e kthyer rilindje
mbi piedestalin tend qiellor
mbeti kuror e blerte dafine.

Mbetet perjete ne horizont
imazh martiri te hapesirave
tek re "njeri" u ngrite bronx
t'u kumbosh tinguj gjithe ilireve.

Kolec Traboini
Boston 20 Qershor 2003


Brezi yne i viteve 70-te është rritur dhe ngrohur shpirtërisht në kohë të vështira tiranie me poezinë sa lirike e të dhimbëshme aq epike tronditëse të poetit Agim Shehu.

Poeti AGIM SHEHU dhe libri i tij LOTI ALPIN Tirane 2002

Sa herë që lexoja poezitë e tij, më vinte në përftyrim qyteti i gurtë dhe i hirtë i Gjirokastrës ("Vallja e Kalldrëmeve"), ku ai ishte per mjaft kohë mësues letërsie, me faniteshin lartësitë e mureve të kështjellës, nga bodrumet e të cilës vinte një zhurmë disi e mbytur si përplasje e hekurit mbi gurë, por me një ritëm të rregullt që sa vinte e shtohej.

Që nga errësira mesjetare e kështjellës (ne imagjinaten time), sa vinte e fuqizohej ritmi në trajtën e një vallje të quajtur historikisht bodrumçe, e lindur prej mundimeve të njerëzeve të burgosur nëpër shekuj, për të vetmin faj se dëshëronin lirinë.

Poezia e Agim Shehut kishte po atë ritëm, kishte po atë dimension, kishte po atë thirrje kushtrimi për dritë e liri. Kam parasysh edhe gunen Selam Musait mbi telat me gjëmba, që flakëronte në poezinë e poetit me një dritë që nuk shuhet kurrë, si dhe dhjetra e dhjetra poezi të tjera që janë bërë aq njohura e të dashura për lexuesit të çdo moshe.

Arti i madh i Agim Shehut, ashtu siç ngjallte dashurinë tek admiruesit e tij, nuk mund të mos ngjallte cmirën e shkrimtarëve dhe të njerëzve të elitës, të cilët nuk pranonin konkurencë të ndershmë poetikë, por vetëm rënditje sipas hierarkisë të vëndosur nga klanet e monizmit.

Poeti kurrë nuk pushoi së shkruari, edhe atëherë kur hipokrizisht e mikluan, por edhe kur poshtërsisht ia helmuan jetën me luftën e klasave (kish guxuar të martohej me mbesen e Kudret Kokoshit, intelektualit të persekutuar nga komunizmi, madje duke qënë edhe vetë nga Golemi "reaksionar"), pra gjeten soj-soj pretekste për ta shmangur kështu poetin skajeve, sepse mesa duket shpirti i tij poetik ishte një kristal i fortë, ndoshta i thyeshëm por i papërpunueshëm.

Agim Shehu krijoj në kohë të vështira për artin e letersinë e vertetë, të cilën një shkrimtar i madh kombëtar si Mitrush Kuteli, pak para se të vdiste, në letren testament, e karakterizon: "Profesionizmi në letërsi në vendin tonë, është, hë për hë, një rrugë vuajtjesh, buka e tij është e hidhur. E hidhur, them, për atë që s’di marifete dhe hipokrizira. Terreni i letersisë është një tokë tek gëlojnë gjarpërinjtë. Të vrasin shokët, se u bën hije. Dhe kur nuk u bën hije, do të thotë se nuk je i zoti për letërsi."

Nuk mund të gjënden fjalë më të goditura se sa ato të M. Kutelit të vuajtur e të persekutuar nga diktatura dhe sigurisht nga "miqtë" shkrimtarë të elitës së zgjedhur, për të shprehur edhe jetën plot trazime të poetit të mirënjohur Agim Shehu.

Por edhe tani, një dekadë pas shëmbjes së diktaturës, kur mendohet se shkrimtarët e artistët janë të lirë, prapë së prapë, letersia krijohet nga privacione të mëdha, si në atdhe por edhe në mërgim ku intelektualët shqiptarë digjen e tretën si tek "Fjalët e qiririt " të Naim Frashërit.

E këto dhëmbje shpirtërore në mërgim së shumti bëhën më sfilitëse e të mundimëshme se dhëmbjet fizike në Atdhe, prej të cilit poeti u detyrua të largohej, jo se donte t'i shpëtonte skamjes e varfërisë që e ka pllakosur popullin (si bëjmë shumica e bashkatdhetarëve ikanakë), por për një shkak tjetër kardinal, siç e shpreh në poemën e mërgimit "Faleminderit, Zvicër!":

....Shqipëri!
Ika se të dua shumë;
se desha të jem gjallë
dhe ca kohë për ty.

Vuajtjet e poetit Agim Shehu, tashma janë të dyfishta sepse ka lënë pertej Adriatikut, Atdheun, (ku vazhdojnë ta përndjekin falangat e kuqe, të cilat tentuan ta vrisnin mizorisht në rrugët e Tiranës), dhe ka marrë në zemrën e tij një brengë të madhe, që e shpreh poetikisht:

...Mirupafshim, Atdhe!
Me retë e bardha të Alpeve
të dërgoj përqafimet e mia.
Aty brënda kam fëmininë
që ma mban Shqipëria.

Ky është shkaku që në vëllimin e tij të fundit "Loti Alpin", albin, Tiranë 2002, në të cilin këndon me admirim e lirizëm poetik për Zvicrën (Princeshen e Europës), spikasin edhe vargje tronditëse hamletiane:

"Ku bie Atdheu?!...
Ngado mjegull gri.
Çdo skaj horizonti
I flas - Shqipëri!

MËNGJES KOSOVE

Beqir Sina
New York, SHBA

BENSONHURST NY: Kohët e fundit shtëpia e botimit "albin" në Tiranë, botoi një duk veprash dhe krijimesh të poetit patriot, e atdhedashës, shkrimtarit Agim Shehu. 10 vëllime poetike - 5 proza e katër përkthime. Librat e Shehut; janë thesar dhe shkëndija frymëzimi tek të gjithë lexuesit shqiptaro-amerikanë, duke ju shtuar kështu një volum me libra. Libra me vlerë, në fondin e pasur të biblotekës dhe botimeve të autorëve shqiptarë, në vendlindje, e Diasporë.

Sipas, shkrimtarit, gazetarit e publicistit të mirënjohur të Diasporës, zotit Idriz Lamaj, thuhet, se: "Para 60 vjetësh doli në dritë "Poemi kosovar" i Dhimitër Paskos, i cili në Kosovë dhe në Shqipëri filloi të lexohet kjo lirisht, vetëm pas rënjes së komunizmit. Sot, kjo poemë e rendit autorin në mesin e poetve më të thellë të shpirtit kosovar. Vargu i thyer i kësaj poeme me mallkime e pasthirrma dhe me zanore të gjata fundore që oshëtijnë si shungullimë ortiqesh është shpresdhënëse për ardhmërinë e Kosovës, lirinë dhe bashkimin me Shqipërinë."

Në këtë aurol shqiptarizmi e patriotizmi, për mendimin tim, po me të njëjtin motiv e forcë ndjenjash, sot, na vjen furishëm edhe poeti, Agim Shehu, me banim në Zvicer. Shehu, me këtë vëllim poetik me titull; "Mengjes Kosove" ka arrirrë t'i këndoi arterit kryesorë shqiptar - Kosovës së dashur - Kosovës martire, njësoj sikur t'i këndonte Presheves, Bujanovcit, Medvegjes, trojeve shqiptare në Mal të Zi, atyre në Maqedoni e në lotin shqiptarë në Çamëri. Poeti, Shehu, në këtë libër "Mengjes Kosove" shfaqet para lexuesit - me patos patriotik i frymëzuar nga tërsia e ndjenjave, që e përshkojnë veprën letrare: idetë e larta e të zjarrta që e përshkojnë këtë libër tek 60 poemat e këtij libri. "Mengjes Kosove", në njëfarë mënyre është ndjenja e brendëshme e një shqiptari patriot, që është i mbushur plot e përplot me ndenja të zjarrta dhe më frymëzim të lartë; ndjenja të fuqishme, që sot më teper se kurrë ndonjëherë e ngre peshë patritoizmin.

"Mengjes Kosove" njëri prej këtyre volumeve poetike të botuara nga shtëpia botuese "albin" me autor zotin Agim Shehu, sjell tek lexuesi ynë, një frymë të re në krijimtarinë shqiptare, atë të parandjenjës, të cilin autori i'a kushton me epos, përbëhet nga 150 faqe shqip të redaktuara nga Qazim Shemaj, Recezent është Koçi Petriti. Ballina e librit është vepër e piktorit shqiptar, Skënder Kamberi.

Poezitë e shkruara në të janë të shkruara me një stil të shumë të ëmbël lirik, të thjeshtë dhe mjaftë të qartë. Libri dallohet në këtë aspekt se është i lidhur me vargje të rimuara dhe me një stil që të kujton paska atë të rilindasve shqiptarë. Libri në një farë mënyre pasqyron të gjitha frymëzimet dhe brengat e autorit gjatë të gjitha viteve të jetës së tij. Malli ndaj çdo pjese të trungut ku flitet e këndohet shqip, është një tjetër leitmotiv i vjershave, eseve e tregimeve të tij gjatë gjithe jetës. Ndjenja e atdhedashurisë përshkon si një fill të gjitha veprat e Shehut.

Porsi nga zeri i Perendive
u zgjua kontinenti plak
nga cili ankth i tragjedive
sot mbi Kosove kulloi kaq gjak.

Ne cilen kohe jeton keshtu
ky popull si mbi rrjedhe ujvare
femijte kaq shekuj qiellin blu
e shohin mbi helmetat sllave

Dhe digjen strehet e shtepive
nga tym i tyre u thinj Zoti
tek syr'i nxjere i nje femije
permbys po rokulliset globi

...Bota u ngjeth nga ai gjak krimi
lideret tane pelegrine
lotet per ty nga mallengjimi
nxituan ti fshijne ne Athine

E tera zi mban zi per vdekjen
per foshnjat qe ti veshi zija
atdheu ame nen kenget greke
feston aheng... Miss Shqiperia.

Por mbi fantazmen e percarjes
fisnike dhe ne dite te zeze
ti perterin zene e te pareve
JEMI TE GJITHE NJE KOMB VELLEZER

Tek arkivoli yt vigan
qe drodhi kombin sot nga rrenja
partite e shkrehura po zgjaten
te mbushin baterite e rena.

Mbi arkivolin tend te madh
zinxhir i zgjatur-thike pas shpine
nxin kontabande e shtetit ame
qe lidhte Beograd-Athine.

Heronjte e rene ne vite thelle
kjo ore fati prane ti pruri
Azem Galica ka nxjere ballin
theret diku me ze Herkuli.

Leviz nje dege, zhurmon nje flete
e psheretin me ze te thate
Drenice, e bukura drenushe
ty kush guxon te vret kaq gjate.

Zenel Gjoleka armet mori
theret tek ecen me furi
Kosove Laberia ime
udhen nje hap e kam tek ti.

Dhe At Gjergj Fishta tek kendon
per shkjaun shkja e fisin fis
me rapsodite e tij nen sqetull
del nga nje mriz hyn tek nje plis.

Ti qe ke lind Shen Kostandinin
Ti qe ke rrit Niket Dardanin
Ne balle me himn te Krishterimit
Nen kembe plaget e Tiranit.

Shumë prej artikujve, poezive dhe eseve të tij, janë botuar në gazetat dhe në mediat shqiptare. Gazeta kombëtare Bota sot, është njëra prej gazetave shqiptare e cila ka pasuruar materialin me eset dhe poezitë e poetit atdhedashes e patriot Agim Shehu.

«Buzëqeshni, ju lutem!...»
Agim Shehu
Loti alpin - lirika nga Zvicra (Tirane, 2002)

« Buzëqeshni, ju lutem !
flet zëri në aparat, -
pasaporta do pak buzëqeshje !... »
Ballë butonëve tërë ngjyra
mundohem të buzëqesh me vete.

Lëviz muskujt në fytyrë
ta bëj buzëqeshjen gati.
« Ju lutem, buzëqeshni !- »
perserit aparati.

...Ku ta marr buzëqeshjen, -
u them sinjaleve karshi, -
ma kanë lidhur, ka ngrirë
në vëndlindjen time
Shqipëri !

Ka mbetur mbi pëllëmbë të lypësit
te rrugicë e shtëpisë përdita.
Rrudhat në ballë më nxijnë
nga terri i Atdheut pa drita.

Ka ngecur një varr masiv
i vëllezërve kosovarë.
Po bombardohet në Kumanovë
mes grave e fëmijve të vrarë.

I kanë rrëmbyer trojet
në Camërinë shkrumb
dhe ka mbetur e ngrirë
duke pritur pa fund !...

Përsëtreti lutja - « buzëqeshni !... »
thirri diku pranë...
Te butoni i kuq nxin tyta
e vrasësit tim në Tiranë.

Buzëqesha me zor.
Posa doli, portreti
hapi sytë më shihte
si të qe i një tjetri.

Shiu
A. Shehu

Shi i ndritshëm, i bardhë,
letra dashurie që qielli i con
tokës,
pastaj një ylber që i lidh të dyja
si një dorezë shumëngjyrëshe
e nje shporte me lule.
Tinguj pikash-
akorde te qelqi i dritares
si lotë anonimë
që era miqësore i shtyn
dhe atje ku harrojnë të venë.
Alpet mjelin dëborën
si tufa delesh të bardha.
Ujërat rrëkera vrapojnë drejt
detit
të furnizojnë prapë qiellin.
Sa resht shiu,
një zog me xixëllime vese në
pupla
niset në hapësirë si një sonatë
hëne.
Shi zviceran - sundim asnjanës.
Pasi bën c'ka për të bërë
dhe e ndjen se njerëzve iu mërzitën
pellgjet,
e ndërpret sundimin, mënjanohet,
duke ia lënë radhën
Kabinetit të Diellit.

Liqenet
A. Shehu

Të bukur, të pastër,
kristale qiellore
ulur si ëndra
mbi një fushë a bregore.

Yjet mbrëmjeve
rrinë në « dilemë » :
të qëndrojnë lart,
a të ulen mbi liqenë!