Agim Spahiu

Kryejashtë para lisave kam dalë,
lis për lis i mora n'grykë;
merr n'grykë njërin
e merr n'grykë tjetrin
hoqa mallin e shtova dertin...

Agim Spahiu

SMAJL ARIFI*
Agim Spahiu
<BLOCKQUOTE>"Njizet qafira i ka faru,
njizet qafira e nji kumandar."</BLOCKQUOTE>Smajl Arifi pret e grin,
e rralloi krejt ushtrine.

Smajl Arifi vetetime,
e kuqloi krejt ushtrine.

Lis e dhe, furtune e mal
qenkan bashke ne nje Smajl!

*Luftetar nga Vau i Spasit

Spahiu, Agim. "VJEN NJE MOSHE". Shtepija Botuese Naim Frasheri, TIRANE 1982.

______________________________________
shenim:

Vau i Spasit ose VASPASI ka qene nji katund afer Kukesit te vjeter. E ka
mbyte liqeni. Banoret e ketij katundi e te disa katundeve tjera si
Brruti e Keneta (etj) kane pase qene detyrue me u shperngule ne vende tjera.
Banoret e Vaspasit u derguen ne Fajza te Hasit, nji vend jo aq i pershtatshem
per jetese. Ne vjetin 1994, kur qesh ne Shqipni, shkova edhe ne Fajza me
e vizitue nji mik t'emin nga New Yorku qi kishte qene aty tue vizitue vellaznit
e vet te cilet kane pase qene shperngule prej Vaspasi prej liqenit.

Mithat Gashi

Marre nga Libri "Njeriu Mbi Pikellim" ribotuar nga shtepia botuese ne Tirane, Albin 2007 nen kujdesin e vellezerve te autorit.



...Kam shume pune per te bere
dhe s'kam nge te vdes...





AUTOPORTRET

Here-here me grafullon gjoksi si tambli ne flake,
jam shend e vere, plot hove njerezore, i pashem,
i fresket e i gjalle,
i paster e i lare si natyra pas shiut,
i tejdukshem si qelqe e zbrazet.
Gjithkush ma lexon shpirtin ne bebez te syrit
e viti me duket nje dite...

Here-here shkretem krejt
pres
regetime e fundit te heshte,
jam si pylli dimeror,
i ftohte pa ndjenja,
bosh,
e dita me duket nje vit...
Nga casti na cast pres te me cojne ne varreze
Pse s'me cojne?!



VALLET

Me keni ndjekur pas
si vetja ime:

ditar i popullit tim
me levizje.



LIRISE

Te enderrova deri ne cakun e endrres
dhe u ktheva serish te te enderroj me mire,

te dashurova deri ne cakun e dashurise
dhe u ktheva serish te te dashuroj me shume,

te kendova deri ne tharjen e qiellzes
e kenga m'u lodh ne gryke, po s'u keput kurre...

Ta dhashe veten, nje mije here ta dhashe,
nje mije here kam lindur per ty...

Me fort s'besoj te te kete dashur njeri,
LIRI



DHIMBJET E ZEMRES SE LARGET

E dashura ime i harroi fjalet
si te mos ishin kurre...
U dashurua me heshtjen.

Nje molle e kuqe-gjak si faqja jote
midis shpatullave me ra,-
asnje plumb s'ka me m'dhimbte me shume
ne vdeksha pa te pare...

Sa here mollet te piqen si kesaj dite
hidhi kokrrat udhes nga shkova,
dhe une do te ndiej dhimbje ku shitove,
e miro.

Ne u martofsh, molle mos paste kund ne bote!...

Ti me lot do t'i qash se here t'i shikosh,
une dhimbje do ndiej sa here ti prek, pse ta fsheh

Dhe ne diell te dyte s'te harroj, e miro!

(Ne Radomire te Kukesit, kur ikin djemte ne kurbet, vajzat e dashuruara i qellonin fshehurazi prinderve me molle. Pas ketij casti beheshin te heshtura si gur varri ne pritje te tyre.)



NENES

Te numeroj thinjat e tua
do me duheshin gjithe ditet e mia,

te mat dashurine tende,
do me duhej gjithe dashuria e botes,

te ndiej si ti per mua, lumturi,
do me duhej te rritja vete femije.


GURET E TOKES SIME

Gure qe pine uje,
gure qe pine gjak

me buzet tona.

Gure qe thithin ajer,
gure qe dashurojne

me zemrat tona.

Kam te drejte
t'ju puth gjer ne vdekje
gure te tokes sime.


VJEN NJE MOSHE

***
Vjen nje moshe ngadale, pa kuptuar,
te ve doren miqesisht mbi shpatulla,
atehere kujtohesh se dicka ke humbur
e per nje cast te pushton keqardhja.

Pastaj qesh dhe shkon doren ne floke
pahun e borte te shkundesh shpejt e shpejt,
atehere kupton se ka ardhur kjo moshe
nga gjerat qe ke krijuar ne jete.



Me nderim per A. Spahiun

Marre nga Libri "Njeriu Mbi Pikellim" ribotuar nga shtepia botuese ne Tirane, Albin 2007 nen kujdesin e vellezerve te autorit.



...Kam shume pune per te bere
dhe s'kam nge te vdes...





AUTOPORTRET

Here-here me grafullon gjoksi si tambli ne flake,
jam shend e vere, plot hove njerezore, i pashem,
i fresket e i gjalle,
i paster e i lare si natyra pas shiut,
i tejdukshem si qelqe e zbrazet.
Gjithkush ma lexon shpirtin ne bebez te syrit
e viti me duket nje dite...

Here-here shkretem krejt
pres
regetime e fundit te heshte,
jam si pylli dimeror,
i ftohte pa ndjenja,
bosh,
e dita me duket nje vit...
Nga casti na cast pres te me cojne ne varreze
Pse s'me cojne?!



VALLET

Me keni ndjekur pas
si vetja ime:

ditar i popullit tim
me levizje.



LIRISE

Te enderrova deri ne cakun e endrres
dhe u ktheva serish te te enderroj me mire,

te dashurova deri ne cakun e dashurise
dhe u ktheva serish te te dashuroj me shume,

te kendova deri ne tharjen e qiellzes
e kenga m'u lodh ne gryke, po s'u keput kurre...

Ta dhashe veten, nje mije here ta dhashe,
nje mije here kam lindur per ty...

Me fort s'besoj te te kete dashur njeri,
LIRI



DHIMBJET E ZEMRES SE LARGET

E dashura ime i harroi fjalet
si te mos ishin kurre...
U dashurua me heshtjen.

Nje molle e kuqe-gjak si faqja jote
midis shpatullave me ra,-
asnje plumb s'ka me m'dhimbte me shume
ne vdeksha pa te pare...

Sa here mollet te piqen si kesaj dite
hidhi kokrrat udhes nga shkova,
dhe une do te ndiej dhimbje ku shitove,
e miro.

Ne u martofsh, molle mos paste kund ne bote!...

Ti me lot do t'i qash se here t'i shikosh,
une dhimbje do ndiej sa here ti prek, pse ta fsheh

Dhe ne diell te dyte s'te harroj, e miro!

(Ne Radomire te Kukesit, kur ikin djemte ne kurbet, vajzat e dashuruara i qellonin fshehurazi prinderve me molle. Pas ketij casti beheshin te heshtura si gur varri ne pritje te tyre.)



NENES

Te numeroj thinjat e tua
do me duheshin gjithe ditet e mia,

te mat dashurine tende,
do me duhej gjithe dashuria e botes,

te ndiej si ti per mua, lumturi,
do me duhej te rritja vete femije.


GURET E TOKES SIME

Gure qe pine uje,
gure qe pine gjak

me buzet tona.

Gure qe thithin ajer,
gure qe dashurojne

me zemrat tona.

Kam te drejte
t'ju puth gjer ne vdekje
gure te tokes sime.


VJEN NJE MOSHE

***
Vjen nje moshe ngadale, pa kuptuar,
te ve doren miqesisht mbi shpatulla,
atehere kujtohesh se dicka ke humbur
e per nje cast te pushton keqardhja.

Pastaj qesh dhe shkon doren ne floke
pahun e borte te shkundesh shpejt e shpejt,
atehere kupton se ka ardhur kjo moshe
nga gjerat qe ke krijuar ne jete.



Me nderim per A. Spahiun

Vizatime dashurie në terr

1. Oh!

Po më dridhet shpirti si një fije bar,
unë po shkoj drejt dimrit, ti del në behar...

2. * * *

Me mall e gjamë po të lyp nëpër hanë
Gjersa t’m’ngrijë fryma në gojë
gjysma akull,
gjysma borë...


3. Mall

... s’më lë mjegulla të të shoh, of, të të shoh,
pezmi im,
helmi im!

E largoj me dorë – afron,
me krahë e pres – qesh e më mbulon,
më mbështillet, rreth meje përdridhet,
i fryj sa kam fuqi e prapë s’të shoh ty, helmi im,
pezmi im!
Dhe dal nëpër hënë vetëm, kur mjegulla ka tretur,
qaj kodrat me radhë, qaj malet e larta
e ti s’je as zë as hije, laznorja ime...
S’më lënë njerëzit të të prek, of, me ty të flas,
të qesh,
s’më lënë dhe dal nën hënë vetëm,
kur njerëzit kanë fjetur.
Shtrihem mbi barin që dhemb për hapin tënd
e ti s’je më as zë as hije, laznorja ime...
Vetëm-o, cingthi – pres mjegull të mos ketë
e prapë të shoh, të prek, të flas e të qesh me ty,
helmi im, pezmi im!


4. Frymë a hije

A je ti, fol, a je ti –
frymë a hijeq
që përbihesh derës
për në thelb të zemrës?!

A je ti, fol, a je ti –
mallkimi im,
syfilxhane, mollëbojëpeme –
pëllumb i bardhë midis reve?!...


5. Kur të pashë

Të vërejta e u rrëqetha... Ecja
e s’ecja,
re m’u duk vetja,
trëndafil ku vdiste vesa...

6. * * *

Në këmishë të hollë, jelekbojëgjake,
si kripa në zjarr
më plase...

M’i jep jetë kësaj nate!


7. Ne të dy

U deshëm pa fjalë.
Si të vdekur
a si të gjallë?!...


8. Ti më vjen

Ti më vjen me zjarr në duar
e terur, e përvëluar,
ti më vjen me zjarr në duar...

Zjarrin do ta mbaja në pëllëmbë të dorës
si yjzit në vallen e horës...

Ti më vjen me zjarr në duar
e terur, e përvëluar,
ti më vjen me zjarr në sy...

...dhe digjemi të dy.


9. Mungesat nuk thuhen

Qysh t’i them mungesat?! S’mundem,
mungesat nuk thuhen,
mungesat veç ndjehen, të zënë si ethet
e s’ke më gojë as fjalë, mbytesh në ankth e mall,
veç sytë të thonë se je gjallë...

Po t’i fal sytë. Merri sytë!
Me dy drita syri të flas nga thellësitë,
të them je gjëma ime, je shpresa ime –
e heshtura me gjëmime. Të them – je muzikë,
gjëmëtare kundër gjëmës, këngë e mbushur prej ëndrrës...
Me dy drita syri të them je e vërtetë
që më mban në jetë, plagë që dhemb e vdekjen
e tremb...
Qysh t’i them mungesat?!
Druhem, mungesat nuk thuhen,
mungesat me ty shkrihen, flenë dhe ringrihen,
në ty përpëliten, dridhen, të shtojnë dhimbën –
drita i largon, terri i afron...
Po t’i fal sytë! Merri sytë!
E në dy drita syri, në dy drita syri të ndiej
si më ndrit ylli.


10. Kur jam vetëm

Digjem për buzën e djegur,
për fjalën e mençur tretem –
kur jam vetëm.


11. Kam për të të thënë

... dhe sa gjëra kam për të të thënë, engjëlli im i fjalës,
engjëlli im i dritës... Pëshpëris vetëm,
pranë teje pa thënë mbeten,
i mbart si zemrën, i ndryj si heshtjen...
Kam udhëtuar rrugë të gjata në vende të largëta pa ty.
Heshtja më ka pushtuar dhe kam qenë i trishtuar,
si pemë e pëcëlluar prej rrufeje shituar.
Ma kanë thënë të tjerët, vetë s’e kam ditur,
s’e kam ditur se në fytyrë jam prishur,
s’e kam ditur se sytë më janë fikur,
s’e kam ditur se trupi më është tretur,
s’e kam ditur se isha i pushtuar
prej trishtimit dhe heshtjes...
Oooo, s’e kam ditur ç’më ka gjetur!
Të tjerë thënë ma kanë ndryshimin, engjëlli im.
Vetëm një gjë e kam ditur njeri pa pëshpëritur:
më ke munguar ti – dashuri.


12. Dashuri e njomë

E kam një dashuri të njomë,
i afroj dorë,
i largoj dorë...

E kam një dashuri të brishtë,
i afroj gisht,
i largoj gisht...

Ta prek
kam frikë
mos e prish.


13. E dashura ime

...zot, si ishe mbrëmë:
një copë qiell me hënë!


14. M’i jep sytë

M’i jep sytë, të lozin me të mitë,
sytë, dashuri, m’i jep sytë!
M’i jep gishtat e hollë të loz me to,
gishtat, dashuri, m’i jep gishtat!
M’i jep buzët me të miat të puthen,
buzët, dashuri, m’i jep buzët!
M’i jep flokët, fytyra të më mbulohet,
flokët, dashuri, m’i jep flokët!
Ma jep besën ta rritim jetën,
besën, dashuri, ma jep besën!
Në gjallje e në vdekje!
Pa frikë, dashuri, pa frikë
të ndezim një dritë
që prej trupit tonë të shpallet
e bota le të kallet...


15. Kur s’të shoh

Shihem në pasqyrat e mëngjesit, i mbush mendjen
vetes se jam i ri, vesh këmishën e bardhë e dal
në pikëpjekje me ty...
Dal të shoh hapin, fytyrën e çelët,
të ndiej ecjen, vështrimin, përkëdheljen
e ti të therësh si flutur prilli nëpër shtatin tim,
të më japësh kaltri, forcë e besim,
të më japësh zjarr djali
e të më mbash në këmbë – të lehtë të ma bësh
çdo gjendje të rëndë... E pastaj,
e pastaj unë i gjithi të jem dashuri
përqafuar me botën, përqafuar me ty,
i shpenguar si era, i mrekulluar si pema
të sythoj ëndrra e punë të reja...
... Por kur qëllon që s’të shoh dot
pasqyrat më qorrohen, nxihet këmishë e bortë,
më sulmojnë rrudhat, plakja e mosdashja,
mërgon ëndrra, fjala, më mbulon nata.
Plakem një mot kur s’të shoh dot!


16. Para teje

Para syve të kulluar
shtanga turbulluar...

...Fola a s’fola, unë a bota
u troshit
troha
troha?
Veten mallkova!


17. E diela pa ty

Është tepër e gjatë e diela pa ty!
S’kam ku ta çoj, s’kam si ta përgjysmoj,
më mundojnë orët, më rëndojnë orët,
dua t’i ndaj dhe s’i ndaj dot,
dua t’i fal dhe s’i fal dot!
Janë vetëm të miat orët
e së dielës së tretë të marsit,
vetëm imja është krejt e diela...

E përqafoj,
e përkëdhel,
e pushtoj me ajër, bar e gjeth, me zogj
e thirrje.
Ah, veç ti mungon, e dashura ime!
Dhe është një ditë marsi mahnitëse,
si fytyra jote – tmerrësisht tronditëse,
një ditë që të pushton si krahët e tu,
një ditë që të thërrmon si sytë e tu,
një ditë që të trishton po të jesh vetëm.
Vetëm,
po të jesh vetëm...
Me dëshirë do të vdesësh po të jesh
vetëm.
Pa ty është tepër e gjatë e diela,
s’kam ku ta çoj, s’kam si ta përgjysmoj...
As për të vdekur nuk vdes dot,
O Zot!


18. Nëse vdes

Nëse vdes,
sytë e mi do të kujtohen.
Sytë si varret –
Nuk harrohen.


19. Lamtumirë, dashuri

Unë po vdes pak nga pak... pak
nga pak,
pak,
a nuk e ndien se unë po vdes nga këmbëngulja
për të mbetur i kristaltë, i tejdukshëm si një
qelq?!
Dhe veten pjesëtoj në ëndrrat që besoj...
A nuk e ndien se po vdes nga dashuria?!
Nuk u beson më fjalëve, fluturimeve të mia,
Nuk qesh e nuk loz, as më përqafon dot.
Dashuria mungon... dashuria mungon,
u tret e u shkret dashuria që më beson!
A nuk e ndien se unë po vdes
në luftë me shëmtirën e gjakut, të rrugës e qytetit,
bile edhe me më të largtën: të shtetit e supershtetit,
në luftë me masakrën, padrejtësinë dhe vesin...
A nuk e ndien se po vdes nga mosdashuria?!
Si ajri më rrethon indiferenca dhe përbuzja,
ooo, sa e gjatë qenka rruga!
Ku je, dashuri, që ende më beson?
Shpejto! Ti rron, rron, rron!
Pak nga pak po vdes... pak
nga pak,
po vdes.
A nuk e ndien se gjithçka imja po shkon?
Lamtumirë, dashuri, që ende më beson!


20. * * *

Mbi botë
Një orë e paqtë
si gusha jote
zbardhtë!


21. Për ty

Do ta gëlltis veten si kafshatën i urituri,
se nga trupi po del, po më fluturon shpirti...


22. E fundit

Mos u mundoni për varr!
Sa të vdes,
varrosmëni në sytë e saj!

(1987-1990)


Marre nga "Albania"

ky paska poezi te mira