Dritëro Agolli

Te mendohesh


Ka shume mallkime per njerez te liq,
Sic ka dhe urime per shoke dhe miq.

Po une mallkimet aspak s'i kam dashur,
Vec shfryj rralle - rralle kur jam buzeplasur.

Kur kupa ze mbushet e s'kam nga t'ja mbaj
Merzitur - merzitur me vete ze shaj.

I then mendjemadhit nje llaf te florinjte
Te gjetur ne popull: AH MENDJA T'U RRITTE!

Sa gjera ke thene o popull i shtrenjte,
Qe duhet patjeter te rri te vras mendte!

Gjaku dhe Gjumi


Atdhe nese me gjen diku ne gjume,
Mos me kurse, po hiqma me shuplake,
Se s'dua te ma derdhe gjakun lume
Nje gjume i trendafilte ne jatake.

A nuk e sheh si buzet i lepijne
Andej - ketej makutet lakmitare?
Vertiten te kafshojne ndonje brinje,
Ku gjaku im akoma s'eshte thare...

Elegji per nje partizan te vrare


E ruanin nga larg tre xhandare
Djalin e ri, partizanin e vrare.

Partizani i shtrire - ne grusht revolverin,
Xhandaret s'i linin fshataret ta merrnin.

Erdhi nje zog i kalter nga pylli,
Qendroi ne kapelen e djalit, tek ylli.

Xhandaret qelluan mbi zogun me pushke
Dhe zogu i ra partizanit ne gushe.

Dhe mbeten te dy mbi barin me bryme,
Toka e madhe nen ta merrte fryme...

Malli per heronjte


S'ka heronj, heronjte i perzume
me lavdi perdite i nanuritem
dhe me lajka dalngadal i vume
nje nga nje ne prehje dhe ne gjume.

S'ka heronj, heronjte u merziten,
prisnin endrat, endrat u vonuan
duke pritur heshten e dremiten
dhe ne nina-nana u kenduam.

C'digjeni nga malli per heronjte?
kushedi kur kthehen nga kjo ane
C'i kerkoni? Pritja eshte e kote
S'ka heronj, tani ka pelivane!

Asgjë përveç fjalës

Nuk kam asgjë përveç fjalës
Dhe ndofta s'më duhet asgjë.
Asgjë nuk i duhet dhe valës
I duhet pak shkumë e pak zë.

Me shkumën nga bregu të duket
Me zërin të ndjehet në breg,
Ndaj mua veç fjala më duhet
Të tjerat në dreq!

Momenti


Aspak nuk i besoj momentit,
Kushdo ta lavderojë atë.
Ai i duhet mendjelehtit
Për mua s'vlen e s'thotë asgjë.

I dua mpleksur varg momentet
Të bëhen tok një horizont.
Një horizont që hapur mbetet,
Që shkoj ta kap e s'kapet dot.

Në varrin e Migjenit


Me mosbesimin tënd të drojtur
I fute dhëmbë e thonj në shekull...
I kishe vitet për të rrojtur,
S'e kishe kohën për të vdekur...

Lekurë e shekullit, që prekje
Me dhëmbë e thonj, ish plot sëmundje,
Megjithatë s'kish vend një vdekje
As jetës vend t'i gjeje s'mundje..

MUNDJA E LEKË DUKAGJINIT

1.
Grua, për Ty u zura me lekë Dukagjinin
E fjalë këmbeva në malet me fletë,
Po Lekë Dukagjini ishte trim e bir trimi
Dhe s'mundej dot lehtë,
Po Lekë Dukagjini nuk ishte Leka i Lecit
Që bën njëqind lëshime në punë;
lekë Dukagjini i rrepti i të rreptit
ma tndte para syve kanunë
Dhe gjëmën lëshonte si shkëmbi kur bie në përrua:
" O mbaje gruan kështu si them unë,
O lëre gruan, se s'je për grua!"

Është vetëm një pjesë nga poemthi tij
" Mundja e Lekë Dukagjinit"!

( dashtë zoti që Dritëroi të ketë shendet dhe ta jetojë të 100 ( njëqindten ditlindje të tij)!

Dritëro Agolli

Breshka në bulevard
( fabul)

E gjetën Breshkën lart në mal të Dajtit
Ta shpinin të jetonte bulevardit.

Braktisi Breshka ferrat e greminës
Dhe tha në Bulevard mes psheretimës:

" Po ç'mendem nga mërzia unë e mjera,
I bukur bulevardi, po s'ka ferra"-!...

Ja edhe një që sapo e gjeta.

Dritëro Agolli

Vasha e ëndërruar
(Nga fletorka e rinisë)

Shtëpia jote thellë kopshtit futur
Si tempull ëndrrash hesht e mjegulluar
Dhe unë i dashuruar murit strukur
Vështroj ballkonin tënd me dritë shuar.

Pastaj me ankth nga kopshti të hedh gjethe
Si një kusar kaçubave i fshehur
Dhe pres një çast përhumbur si ndër ethe
Të nxjerrësh kryet mundësisht pa krehur.

Mbi tempull kaltëron kjo natë e vakët
Dhe yjet shushurijnë si burime…
Ah, shpresën sigurisht e kam të pakët
Të zbresësh e të bëhesh gruaja ime…

1961

Kur kthehesha nga deti

Katërmbëdhjetëvjeçar
Detin për herën e parë e pashë.
Riheshin valët në shesh me topuz,
Hëna varej me spango mes ujit të trashë
Dhe peshqit nxitonin si krushq.
Në kthim im atë të heshtur më gjeti
Dhe pyeti:
-Si t`u duk deti?
Vështrova nga malet e zinj me samarë
Dhe plot trishtim i thashë tim eti:
-Atje dhe kripa dhe peshku janë pa pare,
Është i të varfërve deti,
S`lërojnë mbi të si ndër ugarë...

Mirembrema dhe ne rradhe te pare ju pergezoj per punen tuaj te perkryer. Eshte hera e pare qe po shkruaj ne kete forum por do ju lutesha qe kush te kishte mundesine te me ndihmonte me nje poeme te Dritero Agollit. Nuk e mbaj ment titullin por fillonte keshtu "Dy shoke ishim atehere dhe te donim ty, por domosdo se njerin doje se smund te doje dy". Do ju jem mirenjohes nese dikush e mban mend dhe e shkruan. Faleminderit

Per fat te keq as mua nuk me kujtohet

Ska problem. Megjithate faleminderit