Interviste me Amarda Toska - Ami

Amarda Toska ose ashtu siç e njohim të gjithë «Ami e Portokallisë» ka lindur në Tiranë në 5 Mars të 1982-shit. Ka kryer shkollën 8-vjeçare dhe atë të mesme në shkollën e baletit. Më pas filloi studimet në fakultetin e shkencave sociale për psikologji ku dhe diplomohet këtë vit. Që në vitin 2000 ka punuar si balerinë në trupën e baletit të televizionit Klan. Gjatë kësaj kohe ka pasur dhe eksperienca në prezantimin e programeve te ndryshme por gjithmonë i ka konsideruar si dytësore, madje shprehet se nuk ka qenë shumë e tërhequr pas prezantimit.


Televizioni për Amin ishte një ëndërr e fshehur në sirtar apo thjesht një rastësi?

Jo, nuk ka qënë ëndërr dhe qëllim në vetvete të bërit televizion, por duke qëne se ushtroja profesionon tim si balerinë në televizion, ai më tërhoqi pas vetes duke më falur mjaft kënaqësi, në radhë të parë shpirtërore.


Si u gjend Ami, një balerinë, përkrah Agron Llakës në një nga spektaklet më të ndjekura nga shqiptarët “Portokalli”?

Me gjithë skepticizmin tim për këtë përgjegjësi të re, shumë shpejt u ambjentova duke hedhur hapa të sigurt për një rritje profesionale të vazhdueshme. Sigurisht nuk ishte dhe aq e lehtë në fillim sepse bëhej fjalë për një format varjeteje ku duhet lirshmëria, energjia dhe aktrimi deri diku. Përkrah Gonit jam ndjerë shumë mirë sepse ai është një partner mjaft komfort.

Keni treguar tashmë se i rezistoni kohës. Për disa vjet me radhë, së bashku me Agron Llakën e humoristët e talentuar, edhe Ami është bërë padiskutim një emër i pandarë nga «Portokalli». Bile mund të them, çdo sezon dhe më zonja, më këmbëngulëse, më e pëlqyeshme. Cili është sekreti?

Puno çdo javë si të ishte java e parë! Lirshmëri dhe buzëqeshje.


Sigurisht që me kalimin e kohës dhe me fitimin e eksperiencës, përgjegjësitë rriten. A e tremb Amin kjo gjë?

Absolutisht jo. Përkundrazi, ndihem mirë dhe në paqe me veten kur kuptoj se me rritjen e profesionalizmit rriten dhe përgjegjesitë. Kjo tregon maturi apo jo.
Bërrylat në botën e spektaklit. A i keni hasur? Si u jeni përgjigjur? Ju tremb konkurrenca e ashpër e ekranit?

Edhe pse thuhet që ekzistojnë shumë të tilla, unë personalisht nuk kam patur ndonjë eksperiencë për tu përmendur. Mbase ngaqë unë vetë i qëndroj larg dhe jam tip i ekuilibrueshëm në të gjitha marrëdhëniet që ndërtoj me të tjerët.

Tashmë jeni një personazh i përjavshëm i një prej televizioneve kryesore. Të gjithë ju njohin. Është kjo diçka që të bën të ndihesh mirë apo të bezdis?

Në shumicën e rasteve për të mos qëne hipokrite, më pëlqen kjo gjë. Por pa diskutim ka kaluar me kohë faza impresionuese.Thjesht më pëlqen dhe në të njëjten kohë më duket mjaft normale tashmë.
Jeni shkëputur tërësisht nga baleti për tju përkushtuar vetëm televizionit, apo kjo që po ndodh tani është diçka e përkohshme? Deri ku synon Ami?

Sot jam këtu, nesër do jem diku tjetër. Jeta rezervon surpriza çdo ditë.Unë synoj të jap më të mirën në atë që bëj. Nga baleti jam shkëputur dhe nuk ndiej keqardhje sepse ishte zgjedhja ime dhe nuk erdhi sepse zgjodha televizionin, por sepse prioritetet në jetë ndryshojnë sipas moshës, vendit ku jeton dhe synimeve që ke për të ardhmen tënde.


Çfarë jeni gati të sakrifikoni për të arritur atë që doni?
Gjithçka mundem.


Mendoni se një grua në Shqipëri mund t’i ndërthurë më së miri karrierën dhe familjen?

Po, dhe kemi shembuj konkret të këtyre grave, megjithese akoma të pakta në numër. Megjithatë vështiresia nuk qëndron këtu por në anën e kundërt të problemit : A ia krijon familja, shoqëria në tëresi dhe strukturat shtetërore mundësitë gruas t’i ndërthurë të dyja këto nëse ajo vetë mundet? Sa shumë barriera, paragjykime ndesh ajo gjatë rrugës?

Dua të njihem tani me Amin jo më si figurë televizive por thjesht si Ami. Si e kalon një ditë të zakonshme dhjetori?


Me impenjimet e përditshme. Shkolla, puna, palestër, bëjmë shpesh organizime shoqërore me nje grup të kufizuar miqsh për të dalë, luajtur etj…Me pak fjalë jetë normale.

Ku ndihesh më mirë dhe çfarë të pëlqen të bësh më tepër?

Çdo gjë varet nga humori i ditës. Nuk mund ta përcaktoj.

Çfarë nuk do i ndryshoje asnjëherë vetes apo jetës tënde?

Vetes, disa karakteristika që i klasifikoj si vlera njerezore. Jetës, komoditetin dhe qetësinë shpirtërore që më ka dhënë deri tani.

Çfarë do i ndryshoje?

Disa gjëra që unë i di, por që dua t’i ndaj me veten.

A e ka gjetur Ami princin e saj, apo është në kërkim...?

Jo nuk kam gjetur princin, kam gjetur Faraonin që mbretëron shkretëtirën….hahaha

Ngjyrat e preferuara në garderobën e Amit?

E zeza, e kuqja

Ushqimet e preferuara?

Në përgjithësi nuk bëj naze në ushqim. Më tepër preferoj prodhimet e detit dhe ëmbëlsirat


Ke bërë ndonjë plan ku do i kalosh Krishtlindjet dhe Vitin e Ri, apo Ami nuk bën asnjëherë plane?

E drejtë, nuk bëj shpesh plane. Më pëlqejnë më tepër ngjarjet spontane, por në disa raste si Viti i Ri duhet. Besoj deri në 12 me familjen, pastaj në një lokal të prenotuar me miqtë tanë.

Le të kthehemi edhe njëherë tek “Portokalli”. Ky spektakël u prit mjaft mirë edhe në Greqi, nga emigrantët shqiptarë. A do të kemi rastin tju presim sërish në qytetet greke ku jeton e punon një numër i konsiderueshëm shqiptarësh?

Do të kisha vërtet dëshirë të vinim edhe një herë sepse jemi kënaqur shumë gjatë turneut, duke qenë se Greqia është një vend turistik, nga më të bukurit do thoja dhe shqiptarët që jetojnë atje na kanë pritur me shumë mall dhe dashuri.