Intervistë me muzikantin dhe këngëtarin Pirro Çako

Të jesh pinjoll i një familje artistësh, do ta konsideronit privilegj apo përgjegjësi?

Mendoj se është pak nga të dyja. Se pari, konvertohet më shpejt privilegji, sepse ka të bëjë me genin dhe traditën, ndërsa më pas vjen natyrshëm përgjegjësia si pjese e pandarë e kërkesës profesionale për të mos qenë i krahasueshëm dhe për të qenë sa më shumë vetvetja.

Sa dhe si ka ndikuar të qenit Çako në formimin tuaj profesional?

Ka patur edhe raste kur femijet e artistëve nuk kanë mundur, ose nuk kanë dashur që të ndjekin rrugën e prindërve. Në rastin tim do të thoja me plotë gojë, se të lindurit në familje Çako më kanë dhënë ekzistencën dhe privilegjin që të quhem artist i Shqipërisë dhe të përfaqësoj denjësisht këtë traditë dhe këto vlera si një përgjegjësi dhe obligim kombëtar. Sipas meje artistët në përgjithësi dhe pinjollët e familjeve me emër në veçanti janë ato, mbi të cilët jo dhe aq bie barra e përfaqësimit të vlerave nacionale, se sa janë këta të fundit ata që yshten nga ambicja profesionale dhe kombëtare për të promovuar bashkë me emrin e tyre të madh dhe vlera të mëdha.

A ka patur Pirro vështirësi në rrugën e sfidave artistike, nëse po ku ndryshojnë ato të një mbartësi genesh artistësh nga ato të një talenti të rastësishëm?

Në se e kuptoj mirë pyetjen do t'i përgjigjesha se pa vështirësi nuk ka sfida dhe pa sfida nuk ka suksese. Ndërsa përsa i përket diferencës të një artisti mbartës genesh me një artist të "rastësishëm"ose që nuk vjen nga një familje artistësh, do të thoja se është e njëjta gjë. Prindërit e mi nuk kanë ardhur nga një familje mbartës genesh. Ata janë bërë artistë dhe kanë promovuar vlerat artistike falë dashurisë që kanë patur për artin dhe përkushtimin e madh për të shpërthyer talentin nga inkubatori.Unë mendoj se çdo njeri është mbartës i një talenti. Por pa punën e mjaftueshme, pa një punë dhe përkushtim gati vetmohues, talenti mbetet brenda këtij inkubatori. Eksperienca botërorë ka shembuj të panumërt që provojnë tërësisht një filozofi të tillë të artit dhe atyrë që kanë mishëruar me emrin dhe punën e tyre vlera të patjetërsueshme, kryevepra që do të rrojnë përjetësisht në fondin e artë.


Si e përjetoni famën e bashkëshortes tuaj, me doza xhelozie, partneriteti në karrierë, triumfi të përbashkët, apo…?

Do të thoja se famën e bashkëshortes sime e kam përjetuar dhe vazhdoj ta përjetoj me së miri. Ishin arritjet e sukseseve të saja ato që zgjojnë tek unë ambicjen profesionale dhe më pas më mësojnë rrugët për të arritur suksesin, ku çelësi kryesor padyshim mbetet puna dhe vetëm puna.

Ndryshe nga personalitetet e tjerë të artit, të cilët protagonizmin e kanë kthyer në një armë në betejat e tyre, çfarë motivon Pirro Çakon artist të qëndrojë sa më larg kamerave dhe mikrofonave, megalomania apo rritja e natyrshme artistike?

Nuk mendoj se Pirro Çako ka qëndruar larg mikrofonave dhe kamerave. Në ditët tona intervistat, emisiontet televizive si dhe videoklipet janë bërë arma më e fuqishme për t’u prezantuar me dinjitet në sytë e zgjuar të artdashësve, i cili mbetet sipas meje gjykatësi më i mirë


Thuhet se ju i keni privuar jetës tuaj personale dhe artistike që të rrini pranë djalit tuaj Anthony dhe bashkëshortes. A ka risk në jetën e një artisti babai i përkushtuar dhe bashkëshorti i devotshëm?

E kush nuk do të bënte sakrifica për familjen. Pa atë nuk do të kishte jetë në tokë. E si mos të sakrifikosh për fëmijën kur ai të bën që të prekësh qiellin. Nërsa përsa i përket riskut që mundet të ketë patur Pirro Çako si baba artist, mendoj se është inegzistent. Koha po vërteton se edhe baballarët artistë përfitojnë nga ky fakt dhe janë në gjëndje që me tingujt që përcjellin të grumbullojnë rreth vetes shumë fansa.

Albumet tuaja spikasin për nivelin e lartë të profesionalizmit, vijën muzikore, tekstet e këngëve, harmoninë e penelatave në dekorin e promocionit, ky është një trofe që do ia dedikonit vetëm vetes apo keni dikë me të cilin do ta ndanit këtë triumf?

Per albumin e pare jam shprehur se është albumi i zemrës sime, ndërsa atë të dytin ia kam dedikuar tërësisht djalit tim Anthony. Çmimin që mora nga revista kult për albumin “Mos më krahaso”, si albumi më i mirë i vitit, ia dedikoj të gjithë atyre që kanë kontribuar për realizimin e tij dhe të gjithë atyre që e pëlqejnë muzikën time.


Sa e mundimshme është të arrish Olimpin e përfaqësimit dhe kush janë shtigjet që ka ndjekur Pirro Çako drejt këtij kurorëzimi?

Kjo pyetje më bën të buzëqesh, sepse të prekësh olimpin është fjalë e madhe. Por di të them, se suksesi personal ka ardhur nga një punë e gjatë dhe këmbëngulëse që në kohën e pantallonave të shkurtëra e deri sot.

A mendoni se masivizimi artistik, nëse mund ta artikulonim kështu tërbimin që ka marrë prodhimi i albumeve dhe këngëtarëve, sipas jush ndikon negativisht në koherencën që duhet të prek edhe muzika, si dhe fushat tjera?

Mendoj se pas viteve ‘90 muzika jonë e kishte të domosdoshme masivizimin, i cili sigurisht solli edhe shumë mosvlera. Por ç'do gjë shërben për zhvillimin, më të mirat mbeten, të tjerat i tret koha.

Sipas Pirro Çakos, konkurenca përftohet si avantazh monetar dhe profesional nëpërmjet duelit të vlerave dhe përfaqësimit apo mundësive për promovim?

Mendoj se konkurenca ka lindur dhe do të vdesë me njeriun. Pa atë do të ishim të gjithë njësoj dhe miq të përjetshëm. Por natyra ka menduar ndryshe dhe prandaj sot njeriu nuk po njeh me limite zhvillimi, e si rrjedhojë dikush me shumë, dikush me pak përfitojnë edhe avantazhin monetar, i cili është i lidhur ngusht me mënyrën e të jetuarit që shoqëria ka aplikuar që në kohët e hershme e deri në ditët e sotme.

Duke hedhur një vështrim nga fëmijëria juaj. Në moshën 9 vjeçare ndjekni kursin e parë të kompozicionit që u hap në Pallatin e Pionerëve ne Tiranë. Pra ju i hyni artit. Jeta e partiturave a ka grabitur diçka nga fëmijëria dhe adoleshenca, Ka diçka që do kishit dëshirë ta përmendni?

Sigurisht ç'do fëmijë në atë moshë vë lodrat në planin e parë, edhe une jam privuar nga ato. Por me syrin e sotem them se duhet te isha privuar akoma edhe me shume. Nuk kam dëshirë që ta shoh botën të eci me shpejt se sa unë, prandaj flas kështu. Përfeksionimi pa limite është një nga kushte për të ndaluar sadopak këtë fenomen që heret a vonë troket për të gjithë qënien njerëzore.

Një ndër synimet tuaja ka qenë hapja e një studioje regjistrimi në Tiranë, ku përveç kompozimeve vetjake Pirro do të shkruajë këngë edhe për këngëtarë të rinj shqiptarë. Çfarë u bë me të?

Studio tashme është bërë realitet dhe ka filluar nga puna. Endra ime është që studio që kam të kontribojë sa më shumë në zhvillimin e mëtejshëm të muzikës shqiptare. Muzikës shqiptare të erës së re.

Ku janë projektet e të tashmes, të ardhmes së afërt dhe asaj të largët, nëse ka diçka që nuk do nguronit të thonit, kush janë?

Në muajin Shtator publiku do te njihet me videoklipin e ri të këngës “Mos më krahaso”. Do të jem pjesëmarrës në “Kënga magjike” si dhe në “Festivalin e RTSH të fundvitit. Ndërsa për vitin 2008 shpresoj që të nxjerr albumin e tretë, i cili sapo ka filluar të marrë konturet e para modeste, por për mua mbetet si punë tepër inkurajuese.

Vizitoni faqen e këngëtarit te mirënjohur, Pirro Çako: www.pirrocako.com

Këngëtari i njohur Pirro Çako, pa dyshim që është një nga talentet, i cili me kontributin e tij është bërë pjesë e rëndësishme në muzikën shqiptare. Në një intervistë për gazetën “Sot”, këngëtari i mirënjohur flet për vitin që sapo lamë pas, emocionet si prezantues, por dhe mbi planet në aspektin profesional, duke treguar detaje për realizimin e vidioklipeve dhe albumin e ri që do të nxjerrë. Ndalet në rrëfimin e tij për muzikën shqiptare si dhe çfarë shpreson që të arrijë në vitin 2008.
-Jemi në ditët e para të vitit 2008, por unë do të doja të dija viti që lamë pas si ka qenë për ju nga ana profesionale?
Në aspektin profesionale viti 2007 ishte një vit më i qetë, por do të thosha që unë zakonisht një herë në dy vjet që nga viti 2004 kam pasur një album, ndërsa viti 2007 nuk ishte viti i albumit pasi ai ishte në vitin 2006. Ky vit që lamë pas për mua ishte relativisht i qetë, një vit akumulimi dhe ndoshta në drejtim të vidioklipeve ishte më i rëndësishëm për arsye sepse unë hodha në treg dy vidioklipe siç ishte ai i këngës “Ëngjëll apo Djall” që doli në muajin maj të vitit 2007 dhe tjetri ishte vidioklipi i këngës “Mos më krahaso” që doli në shtator po të këtij viti. Pra, nga kjo anë ishte i përmbushur pasi realizimi i dy vidioklipeve në vit është një rendiment i mirë dhe nga kjo anë mendoj se ky vit ishte interesant.


-Thatë që për sa i përket vidioklipeve ka qenë një vit i suksesshëm, por si ka qenë në drejtim të krijimtarisë?
Për sa i përket drejtimit të krijimtarisë ishte më tepër një vit akumulimi, një vit në heshtje për t’u rinovuar pak, për të gjetur ide të reja në kërkim të një albumi të tretë që besoj se do të jetë shumë më ndryshe se albumi që pasoi, dhe më pas sigurisht që pati edhe fundin e tij që u karakterizua me Festivalin e 46 të Këngës në RTSH ku unë isha edhe prezantues së bashku me Elsa Lilën.

-Të ndalemi pak në eksperiencën tuaj si prezantues, cilat ishin emocionet që morët dhe mendimi juaj për zhvillimin e këtij festivali?
Hera e parë për mua si prezantues, një eksperiencë e re që unë pata fatin ta prek, por unë nuk do të jem asnjëherë më një prezantues i festivaleve. Unë e dhashë kontributin tim si prezantues, por nuk e shoh veten shumë në këtë fushë. Kënaqësia është diçka tjetër dhe eksperienca është diçka tjetër. Këto janë gjëra apo konkluzione që do t’i marr vetë, por nganjëherë them se ato tre ditë që kalova atje në fillim mu dukën si tre shekuj, por sot që flasim pas kaq ditësh më duket se nuk e kam jetuar kurrë. Pra, në të njëjtën kohë njeriu i harron gjërat, sakrificën dhe atë përqendrim kaq të madh. Kur them se nuk do t’i kthehem më është ndoshta edhe një arsye që unë nuk e shoh veten në këtë fushë, në prezantim. Ajo ishte si një kompromis që unë bëra pasi pati edhe një prezantim ndryshe së bashku me kolegen time që ishte gjithashtu këngëtare, ishte diçka spontane dhe një gjetje, shumë njerëz e pëlqyen. Sigurisht që aty je në qendër të vëmendjes, unë e bëra një herë prezantimin dhe mendoj se pas gjithë atyre që ndodhën shpresoj që të ketë mbetur të paktën shija e mirë e asaj gjëje që ne bëmë. Le të mbetet një kujtim dhe për mua një faqe historie që unë nuk kisha prekur asnjëherë dhe unë bëj pjesë tashmë në atë histori si prezantues. Për sa i përket këngëve të festivali unë e kam thënë edhe herë të tjera që kënga është krijimtari dhe të gjithë përpiqen që të shkruajnë këngë të bukura. Nuk është e thënë që kompozitori kur vjen në festival të shkruajë këngën e tij më të bukur, ajo është me të qëlluar, është krijimtari dhe është shumë kapriçoze për të gjithë ne, kështu që mua më duket se festivali ishte shumë serioz dhe kishte një kthim në traditë.

-Dy vidioklipet tuaja më të fundit janë prezantuar para disa muajve dhe janë vlerësuar edhe nga publiku. Na tregoni disa detaje në realizmin e tyre?
Dy vidioklipet e mia më të fundit, pasi janë tre rresht deri tani, ku në vitin 2006 doli vidioklipi i këngës “Ah moj dashuria ime”, i cili për mua mbetet më i bukuri nga këta të tre dhe më pas vjen vidioklipi i këngës “Ëngjëll apo Djall”, më pas vjen edhe vidioklipi i këngës më të fundit “Mos më krahaso”, këta të tre janë të realizuara nga një regjisor. Të tre janë bërë jashtë Shqipërisë dhe janë realizuar në Maqedoni. Kam ndjerë një sensacion shumë të madh në xhirimet e këtyre vidioklipeve dhe e kam ndjerë veten vërtetë artist. Gjithashtu kam pasur një staf të tërë që ka punuar dy ditë për mua dhe ka qenë një organizim perfekt i punës. Është çuar teksti, muzika dhe është punuar në distancë ku regjisori ka gjetur motivin e vidioklipeve, ka gjetur idenë më pas ma ka propozuar mua dhe pasi unë kam dhënë okein është caktuar data e xhirimit. Stafi ishte i kompletuar kisha përkthyes, kostumierë, grimorë, pra i kisha të gjitha dhe çdo gjë funksiononte sahat ku asnjë minutë dhe sekondë nuk shkonte kot. Pra, jam ndjerë vërtetë artist në këto vidioklipe dhe shpresoj të kem fatin që të sponsorizohem ndoshta për ndonjë vidioklip tjetër të ri që do të desha ta bëja për vitin 2008.

-Ndalemi pak tek viti që sapo ka nisur, cilat janë disa nga projektet tuaja në aspektin profesional për vitin 2008?
Për mua viti 2008 nga ana profesionale ka filluar jo pak me këngën “Diferenca ime je ti” që po jepet non stop, e cila ishte edhe kënga përshëndetëse në festival. Pra, nuk është e thënë që planet profesionale të jenë vetëm me vidioklipe, duket se edhe një duet i bukur në sallë ka vlerën e vet. Është një duet që unë e kam shumë për zemër dhe do të jetë pjesë e albumit tim të ri për të cilin unë akoma nuk e kam vendosur titullin.

-Sa këngë do të përmbajë ky album dhe kur do të prezantohet para publikut?
Albumi do të përmbajë 10 apo 11 këngë dhe më shumë se kaq në këtë album unë do të përpiqem, por kam më shumë interes të jem vetvetja. Sigurisht që forma mund të jetë e ndryshme pasi ajo evolon, por unë edhe të dua të ndryshoj nuk ndryshoj dot vetëm po të m’i shkruajë këngët një Pirro tjetër (qesh). Pra, ky album do të jetë në kontekstin e asaj që unë shkruaj do të jetë nën ndjesinë time. Pra, me këto 10 apo 11 këngë që do të përmbajë ky album unë besoj se mund ta realizoj në fund të vitit 2008 dhe po nuk arrita do të jetë pjesë e vitit 2009. Kjo është një punë krijimtarie dhe është shumë kapriçoze.

-Po flasim për duete dhe deri tani të gjitha ato që keni realizuar kanë qenë të suksesshëm. Por, a do të vazhdoni të keni përsëri bashkëpunime me këngëtarë të tjerë?
Jam i lumtur me këtë këngë të parë që realizova, e cila ishte një duet dhe do të ketë ndoshta edhe duete të tjera. Mund të kem ndoshta edhe një tjetër ose një vajzë dhe një djalë duke parë edhe në vazhdim. Tashmë viti 2008 nisi me këtë këngë, por do të desha të bëja edhe një singëll të dytë diku nga muaji maj apo qershor, i cili do të jetë edhe ai pjesë albumit tim të ri dhe më pas po arrita që të bëj edhe pjesën tjetër të këngëve do ta promovoj albumin tim në fund të vitit 2008. Pra, këto janë planet e mia, por njëkohësisht unë kam edhe një studio muzike ku prodhoj dhe shkruaj këngë edhe për të tjerët dhe do të jem aktiv ndoshta edhe në evenimente të tjera muzikore si p.sh në “Top Fest” ku mund të marr pjesë si kompozitor. Ndoshta do të jem pjesëmarrës edhe tek “Kënga magjike”apo tek festivali i ardhshëm si kompozitor, por unë mund të jem po si kompozitor edhe tek ndonjë album i ndonjë këngëtari tjetër pasi ka shumë prej tyre që duan të kenë një këngë nga unë. Kjo është një punë shumë e rëndësishme për mua pasi më ka tërhequr gjithmonë të shkruaj për të tjerët dhe më jep një ndjesi kur e dëgjoj këngën të kënduar nga dikush tjetër.

-Kënga e lehtë shqiptare prezantohet në disa festivale që organizohen në vendin tonë. Mendimi juaj rreth tyre?
Ka disa festivale që zhvillohen në vendin tonë, por unë jam njohur edhe me vende të tjera. Në Gjermani janë 12 festivali, Italia nuk ka festivale të tipit sezonal ndërsa tek ne janë katër festivale që janë: “ Kënga Magjike”, Festivali në RTSH, “Mikrofoni i artë” si dhe “Top Fest”. Unë shpresoj që të mbetemi tek këto të katër pasi jemi një popullsi prej rreth 3 milion banorë kështu që katër janë të mjaftueshëm. Të gjithë janë të ndryshëm për nga forma. “Mikrofoni i artë” është më tepër radiofonik, “Top Fest” është shumë tendencë dhe festivali i “Këngës magjike” përplas shumë rryma, i cili ruan edhe një nuancë të festivalit të RTSH. Ndërkohë që festivali i RTSH- së është klasiku në llojin e tij dhe do të mbetet gjithmonë në këto ujëra pasi i përket një auditori njerëzish që e kanë dashur dhe do ta duan gjithmonë, i cili është pak a shumë edhe forma e “Sanremos” dhe mendoj se ai do të mbetet gjithmonë. Por, ka edhe festivale që kanë krijuar atë fizionominë e vet siç është p.sh festivali i “Këngës Magjike” ku edhe unë kam dalë si kantautor dhe si kompozitor nga ky festival ndërkohë që do të kisha dëshirë të merrja pjesë edhe në “Top Fest” ndonëse shumë trendy do të doja që të provoja forcat e mia, pra të gjitha këto festivale të japin mundësi që të vesh veten në provë. Koha ikën dhe nuk kthehet më. Unë p.sh para 20 vjetësh kisha më shumë dëshirë për të arritur diçka dhe sot mbase nuk e kam më diçka të tillë. Kur njeriu arrin atë qëllim e tij ai ndjehet mirë me atë që ka bërë dhe vetvetiu e shikon pak më ndryshe. Pra katër festivale nuk janë pak, por edhe shumë nuk janë. Ne jemi akoma në kërkim të identitetit sepse ndryshoi katërciprorisht muzika tek ne pasi më parë ajo ishte e centralizuar dhe të arrish të krijosh një identitet nuk është pak. Por, unë mendoj se këto janë festivale që i japin mundësi të rinjve që të promovohen fort pasi ajo është një vitrinë, ndërkohë që festivali i këngës vazhdon të ruajë atë ndërthurjen e mirëfilltë të brezave pasi e ka edhe traditë. Festivali i Këngës në RTSH do të funksionojë herë më mirë apo herë më keq, por ai do të jetojë pasi është ndërtuar dhe i është dhënë ajo formulë që do ta mbajnë breza me radhë. Prandaj them se ndoshta edhe unë do të kujtohem pas 400 vjetësh dhe kur të jetë festivali i 446 do të thonë që në edicionin e tij të 46 ka qenë një prezantues që quhej filani dhe do të japin disa këngë të miat dhe këtu qëndron edhe bukuria e tij, kështu që me pak fjalë nuk janë shumë festivale kënge.